My old best friend

Chapter 32

Chapter 32

Sorry dat ik zo lang niet schreef (geen inspiratie)

~

-ongeveer 1 week later-

Lola's P.O.V

Vandaag is Eleanor jarig! Ik kwam er gister pas achter en ben toen snel naar de winkel gegaan.

Nu staan we met zijn allen voor Louis' kamer en openen voorzichtig de deur. Louis staat bij ons en hij heeft een ontbijt gemaakt voor El. "3..2...1" zegt Harry en op dat moment komen we zingend de kamer in. Eleanor kijkt met een slaperig glimlachje naar ons en zegt "thank you guys" ze pakt het ontbijt aan en begint aan haar croissant. "Ik begin ik begin!" Roept Lindsey. Ze geeft een best groot kado aan El. Ze maakt het voorzichtig open en roept "aah dankje Linds!" Ze geven elkaar een knuffel en Eleanor laat het jurkje zien. Ik schiet samen met Eleanor, Denise en Lindsey in de lach. De jongens kijken ons raar aan en Louis vraagt "wat is er mis met dat jurkje?" "Haha, niks maar ik wilde vorige week dat jurkje kopen want hij is echt heel mooi. Alleen we waren wat luidruchtig en ehm we stoorden een beetje dus de jurk werd afgepakt en we werden de winkel uitgestuurd" zegt El. De jongens grinniken en daarna geven we om ste beurt een kado. Als één na laatste is Louis. Het is een klein doosje waarschijnlijk van een juwelier. Eleanor maakt het doosje nieuwsgierig open en haalt de ketting eruit. Het is een roze ketting met een poppetje eraan en die heeft een grote snor. "Uuh dankje Louis" stamelt ze een beetje teleurgesteld. Louis schiet in de lach en zegt "geintje hon je echte cadeau die krijg je later, de andere kwam uit een automaat." Zegt hij lachend. Eleanor lacht gelukkig ook en dan geeft Denise als laatste haar cadeau.

Eleanors P.O.V

Als we allemaal hebben ontbeten neemt Louis me mee. "Waar gaan we heen?" Vraag ik terwijl we in de auto stappen. "Dat is geheim" zegt Louis. Ik zucht, dat antwoord had ik eigenlijk wel verwacht. "Als we maar wel op tijd thuis zijn want ik wil morgen naar mijn familie toe" zeg ik. Louis knikt en zegt "dat weet ik schat en ik ga mee" "tjeez! louis noem me geen schat we lijken we een oud stel dan!" Zeg ik. Louis grinnikt en dan stopt de auto.

We lopen hand in hand door het veld met bloemen en bij een klein bankje in het midden van het veld ga ik zitten. Louis blijft tot mijn verbazing staan en gaat op zijn knie zitten. Ik krijg tranen in mijn ogen en Louis zegt terwijl hij een doosje uit zijn achterzak haalt "Lieve Eleanor we zijn al lang samen en paar jaar geleden waren we bijna uit elkaar. Het is misschien nog een beetje vroeg maar Eleanor, mag ik je mijn vrouw noemen?" Voordat ik nog kan antwoorden zegt hij erachteraan "en als je nee zegt heb je ook geen verjaardagscadeau" en hij grinnikt om zijn eigen grap. Ik knik en zeg "natuurlijk wil ik je vrouw zijn" Louis lacht en we huilen plotseling allebei. Daarna kijken we elkaar aan en schieten we in de lach. "Ik denk niet echt dat we romantisch kunnen zijn" zeg ik. We lachen nog steeds en als we uitgelachen zijn geeft Louis me een kus die over gaat tot een zoen. "Nog gefeliciteerd" fluistert hij en daarna gaan we terug naar huis.