Jij en jij alleen

Thirty

[Laura]

'Ik weet het niet. Ik zit hier waarschijnlijk de hele nacht nog.'

'Ja mam.' Zucht ik aan de telefoon 'Ja.' Ik kijk op mijn horloge. 'Doei.' Ik hang op en staar voor me uit met mijn gezicht op onweer. We weten nog steeds niks over wat er is gebeurd met Joy. Zoveel drank had ze ook weer niet op, toch?

Samen met Ryan zitten we in stilte te wachten op nieuws in de wachtkamer.

Het is inmiddels kwart voor twee in de nacht en ik ben kapot.

De arts van Joy komt de wachtkamer in lopen. Meteen klaarwakker schiet ik omhoog.

'En?' Overval ik hem meteen. 'Van wie was dit feestje?' Vraagt hij, mijn vraag negerend. 'Mijne, maar-' Ryan wordt afgekapt. 'Je wordt naar het bureau gestuurd wegens illegale drugs feestjes.' Zegt de arts boos tegen Ryan. 'Wat?' Staat Ryan boos op. 'Ik heb haar de hele avond niet gezien, het was ook geen drugs feestje en ik heb geen idee wie haar drugs heeft gegeven!' Protesteert Ryan. 'Er is harddrugs gevonden in haar bloed. Waarschijnlijk is het in haar drinken gegooid.' Vertelt de arts. 'Ik heb dat niet gedaan dus ik hoef niet naar het bureau.' Zegt Ryan angstig. Hij is waarschijnlijk bekent daar.

'U was de eigenaar ervan, het spijt me, ik heb geen keus. Er is politie onderweg die je ophaalt.' Ryan krijgt handboeien om van de bewaker die rondloopt in het ziekenhuis. Hij blijft op gepaste afstand die er voor zorgt dat Ryan ruimte heeft, maar geen kant op kan.

Ik kan er niks van zeggen. Het heeft toch geen zin, maar Ryan is er voor mij dus ik ook voor hem nu.

De arts loopt weg. Zuchtend gaat Ryan zitten met zijn elle bogen leunend op zijn knieën. Voorzichtig kom ik naast hem zitten. Ik leg mijn hand op zijn schouder en masseer hem een klein beetje.

'Het komt wel goed. Je wordt heus niet opgepakt Ryan, je hebt niks fout gedaan.' Zeg ik voorzichtig. 'Je snapt het niet Laura. Het zal niet de eerste keer zijn dat ik daar kom in verband met drugs.' Zegt hij met fronsende wenkbrauwen. Ik trek mijn mond open om weer iets te zeggen, maar die kans krijg ik al niet meer. 'Ryan Blake?' Komt een politie agent vragend aan lopen. Zonder nog iets tegen mij te zeggen loopt Ryan met de politie agent mee. Als hij de deur uit loopt kijkt hij me nog één keer aan met een blik die zegt: "houd je sterk." Ik knik zachtjes en zie hem dan verdwijnen.

Dit gebeurde allemaal veel te snel.

Ik laat een diepe zucht. Zou ik bij Joy mogen kijken? En waar zijn haar ouders in vredesnaam? Zijn ze niet in gelicht?

In de verte zie ik iemand met spoed het ziekenhuis inrennen. Zodra het gezicht in beeld komt, weet ik genoeg.

Ik sta op en ren op Mila af. 'Lau!' Huilt ze. Ze stort haar in mijn armen en barst in tranen uit. Ook ik barst weer in tranen uit. Wie heeft ooit zoiets kunnen doen bij Joy.

'Oh my god! Wat is er gebeurd?' Vraagt Mila overstuur. We laten elkaar los uit de knuffel. 'Ze hebben harddrugs gevonden in haar bloed. Waarschijnlijk heeft iemand het in haar drinken gedaan. Ik heb geen idee welke drugs het was, dus ik weet ook niet hoe het in haar bloed is gekomen, maar ik denk door middel van haar drankje.' Snik ik. 'Oh my god.' Huilt Mila weer en weer knuffelen we elkaar.

Wat een ramp avond.

'Ryan was hier net.' Zeg ik wanneer we zijn gaan zitten. 'Waar is hij nu?' Vraagt Mila. 'Het politie bureau.' Zucht ik. 'Wat? Waarom?' Vraagt ze geschrokken. 'Hij was de eigenaar van het feestje. Ze hebben geen verdachten dus tot die tijd is het Ryan's schuld.' Vertel ik. 'Maar ik weet zeker dat het niet zijn schuld is!' Vervolg ik mijn verhaal. 'Wat zielig voor hem. Alsof hij er wat aan kan doen!' Moppert ze. 'Als hij maar thuis komt en niet in een cel.' Zucht ik.

We hebben afgesproken om in het ziekenhuis te blijven, morgen mag Joy bezoek krijgen.

[Ryan]

'Ryan Blake. Strafblad voor oudere mishandeling. Waarschuwing voor diefstal in een juwelier. Tijdelijk stadsverbod gehad voor straat vechten waar een vuurwapen bij betrokken was, hiervan was je slachtoffer en opgepakt wegens harddrugs handel. En dan nog een keer opgepakt wegens bedreiging met een mes tegen een onschuldige vrouw, je wilde haar bestelen. Het gaat lekker jongen man. Het is een wonder dat je nog niet permanent vast zit.' Vertelt een agent streng. Ik zucht en rol met mijn ogen.

'Bedankt voor het vertellen want ja, ik was het allemaal vergeten natuurlijk!' Zeg ik sarcastisch. 'Je kan een boete krijgen voor het hebben van een grote mond tegen een agent.' Meld hij neutraal. Weer zucht ik.

Hier zit ik dan, in een hok waar alleen een watermachine, twee stoelen en een tafel in staat. Muren grijs, zonder ramen.

'Wat is er precies gebeurd met Joy Camp?' Begint hij de overhoring. 'Geen idee, ik heb haar de hele avond niet gezien.'

'Hoe kan het dat er harddrugs is gevonden in haar bloed?'

'Weet ik niet. Ik heb haar de hele avond, nogmaals, niet gezien, maar ga er maar van uit dat het erin is gedaan, maar dat kon u zelf wel bedenken.' Mopper ik brutaal. Hij zucht.

'Wist je dat er harddrugs aanwezig was?' Wat een domme vraag. Alsof ik mezelf nog eens wil laten oppakken ervoor. Ik pas wel op. 'Nee.'

'Je vertelt net dat je het niet hebt gedaan, maar is er ook iemand die dit kan bevestigen en die net zo zeker is van deze zaak als dat jij bent?' Ik hoor op de manier van praten dat hij mij niet gelooft. 'Laura Honor.'

'Wat is zij van je?'

'Gewoon een kennis.'

'Jullie zijn geen vrienden?' Ik zucht. 'Dat is mijn privé leven. Wat heeft dat met deze zaak te maken?' De agent zucht. 'Waarom zou zij een verklaring af kunnen leggen?'

'Ik heb lang met haar zitten praten in een andere ruimte waar niemand was en toen we terug kwamen zocht ze meteen Joy op en in die tijd zou ik nooit zo snel iets in haar drinken kunnen flikkeren en daarnaast, harddrugs moet inwerken en heeft niet meteen effect.' Zeg ik zelfverzekerd.

'We zijn klaar hier.'

Ik sta op. We lopen het verhoor hok uit. Ik hoor de agent tegen een andere agent zeggen dat ze contact moeten opzoeken met Laura. 'Laat haar met rust.' Onderbreek ik het. 'Ze heeft het moeilijk genoeg met Joy.' Vervolg ik. 'Het is een onderzoek meneer Blake, we hebben geen keus.' Geen keus, agenten hebben nooit keus volgens mij. Zuchtend word ik naar mijn cel gebracht waar ik pas uit mag als Laura een verklaring heeft afgelegd.