Jij en jij alleen

Forty two

[Laura]

Gapend word ik wakker. Ik ga recht op in bed zitten. Karlijn is al uit bed. Ik hoor stemmen van uit de zithoek komen. Ik ga bij de deur staan.

'Ryan heeft gister geneukt en hij was er trots op! Die man heeft volgens mij no nooit zo'n goede beurt gehad!' Hoor ik Quin aan Karlijn vertellen.

Iets in mijn buik doet pijn. Stekende pijn. Het voelt raar. Zo'n gevoel heb ik niet veel vaker gehad. Ik staar naar de grond. Wat gebeurt er opeens met me? Ik word zo, verdrietig? Ik weet niet of dat het goede woord is.

Jaloers, jaloers is het goede woord. Helaas.

[Ryan]

Ik neem nog één hijsje en gooi dan mijn peuk op de grond. 'En jullie dan?' Vraag ik aan Kayne en Justin. Kayne krijgt een grote glimlach en Justin schudt teleurstellend met zijn hoofd. Ik grijns. 'Sukkels.'

We staan op en lopen naar het restaurant om te ontbijten. Ik denk steeds aan Laura. Zou ze het al weten?

Kayne en Justin lopen beide naar hun eigen tafel. Ik loop naar mijn tafel. Quin, Karlijn en Laura zitten er al. Karlijn en Quin zijn druk in gesprek. Laura staart voor haar uit. Ik neem ook plaats aan de tafel. 'Goedemorgen.' Zeg ik. Ik krijg alleen antwoord van Quin en Karlijn. 'Wat is er, liefje?' Vraag ik zoet aan Laura. Ze kijkt me sloom aan. 'Slecht geslapen.' Zegt ze ééntonig. Ik trek mijn wenkbrauwen één keer op. Ze begint met eten net als Karlijn en Quin.

Meneer Valk staat op. 'Vandaag gaan we kanoën. Je kiest een tweetal. We gaan tien kilometer kanoën.' Veel kinderen zuchten. 'Daar zijn we een hele middag wel mee bezig. Iedereen weet hoe kanoën werkt dus er komt geen uitleg. We gaan na het lunchen weg. Vanavond gaan we allemaal opstap!' Nu hoor je veel klasgenoten "yes!" Zeggen. 'We gaan naar club-pink. Dat ligt midden in de stad. We gaan er om elf uur heen tot een uur of drie. Je moet je drankjes zelf betalen!' Eindigt meneer Valk. Hij gaat weer zitten en iedereen eet weer door.

'Kar, wij gaan samen kanoën.' Besluit Laura. Karlijn knikt. 'Quin, wij ook.' Grijns ik naar hem. Hij knipoogt naar me. Ik stuur hem een lucht kus. Hij vangt hem en kust er één terug. 'Dus eigenlijk vallen jullie helemaal niet op meiden?' Piept Karlijn. Quin en ik schieten in de lach. 'Dat heet "kloten" schat.' Quin leunt op Karlijn. Ze kijkt geïrriteerd en duwt hem van haar schouders af.

-

[Laura]

Na het lunchen stappen we allemaal in de bus. Ik ga naast Mila zitten. We rijden naar de plek waar we gaan kanoën. 'Ryan heeft gister nog met een meisje lopen vrijen.' Vertel ik. Mila schudt afwijzend met haar hoofd. 'Voorspelbaar.' Ik knik. 'Hoe voel je je daarbij?' Vraagt Mila. Ik haal mijn schouders op. 'Maakt mij niet uit.' Lieg ik.

We komen aan op de plek en iedereen stapt uit. Ik rek me uit. Ik ga naast Karlijn staan. We lopen samen naar de kano's en zoeken er één uit. We pakken beide een peddel en leggen dan onze kano in het water. 'Maar ik kan helemaal niet kanoën.' Zucht Karlijn. 'Jij kan helemaal niks volgens jezelf.' Lach ik. Ze haalt haar schouders op. 'Dat is waar.' We nemen plaats in onze kano. We duwen ons af van de kant en beginnen met peddelen.

'We gaan niet zo snel. We gingen er als eerste in en we zijn inmiddels door iedereen ingehaald.' Lacht Karlijn. 'Nou en. Ik vind kanoën gewoon niet leuk.' Lach ik. Karlijn lacht ook en in een rustig tempo peddelen we door. 'Misschien als we zingen gaan we sneller.' Stelt Karlijn enthousiast voor. 'En waarom zouden we dan opeens sneller gaan?' Vraag ik. 'Dan focus je je op het zingen en gaat het peddelen automatisch sneller door.' Ik draai me om naar Karlijn en kijk haar met gefronste wenkbrauwen aan. 'We kunnen het toch proberen?' Zegt ze. Ik lach. 'Goed dan.'

En samen beginnen we ons lievelings liedje luidruchtig te zingen.

** 'You just want attention, I knew from start! You just making sure I'm never getting over you!'

Zingen we samen in koor. Je kan lachen wat je wil maar haar theorie werkt goed! We halen Mila en Joy al in en daarna nog twee kano's. We blijven lekker door zingen, nummer na nummer. Elke kano die we voorbij zien komen kijken ons raar aan, maar het maakt ons niks uit.

'We stoppen nu met zingen en blijven op deze plek.' Zeg ik terwijl ik naar de kano voor me kijk. 'Waarom?' Vraagt Karlijn. Ik haal mijn schouders op. 'Ik heb keel pijn door het zingen.' Lieg ik. 'Of is het omdat Quin en Ryan in de kano voor ons zitten.' Zegt ze. Ik draai me naar haar om, maar ik zeg niks. 'Dat dacht ik al.'

'Ja ik weet niet Kar, ik hoorde Quin vanmorgen tegen je praten over gister avond en ugh.' Verder kom ik eerst niet. 'En je was jaloers, maar durft het niet toe te geven.' Ik heb er niks op te zeggen. Ze heeft gelijk.

In stilte kanoën we verder. 'Waarom?' Vraagt Karlijn na een poosje van stilte. 'Waarom, wat?' Vraag ik me af. 'Waarom ben je jaloers?' Vraagt ze dan. Ik blijf stil. Ik weet het niet, denk ik. Ik haal mijn schouders op. 'Omdat ik...' Ik kom niet verder. Ik schud mijn hoofd. 'Ik weet het niet.' Zeg ik maar. 'Vind je hem misschien leuk?' Vraagt ze dan. Vind ik hem leuk? Is dat het? Ik weet het niet. Waarom zou ik anders jaloers zijn? Ik zou eerder boos moeten zijn om het feit dat hij, na mij zoenen, meteen met een ander seks heeft gehad, maar ik ben niet boos. Ik ben jaloers, het is pure jaloezie. Het is niet dat ik denk van: dat meisje had ik moeten zijn. Absoluut niet.

Ik ben onzeker over jongens. Ik zou nooit zomaar mijn maagdelijkheid laten afnemen.

'Ja dus.' Zegt Karlijn. Oh ja, ik moest nog antwoorden. 'Ik weet het niet.' Verbeter ik haar. 'Laten we maar door peddelen, ik heb geen zin meer.' Zeg ik geïrriteerd. Ze zegt niks en misschien is dat maar goed ook. In stilte kanoën we verder.

-

Zeik nat komen we in onze kamer terug. Lachend vallen Karlijn en ik op de grond. 'Wij kunnen echt niet kanoën!' Proest ze het uit van het lachen. Ik lach zo hard dat ik mijn buik moet vasthouden. 'We kantelden zo grappig om!' Lach ik.

'Wat is er zo grappig?' Ryan en Quin komen binnen. Mijn lach verdwijnt meteen en ik kijk Karlijn aan die net zo goed naar mij kijkt. Ik sta op en klop mijn kleren af. 'Niks.' Snauw ik. Ik loop naar de slaap kamer.

Vlak voordat ik de deur dicht wil doen, word hij weer open geduwd. Ik draai me in een ruk om. Ryan. Ik rol met mijn ogen en loop naar de kleding kast om kleding uit te zoeken voor vanavond. 'Heb ik jou iets aangedaan?' Vraagt hij terwijl hij de deur achter zich dicht doet. Ik schud enkel met mijn hoofd. 'Aha. Dan zal het wel aan mij liggen dat je me ontloopt of dat je kortaf op me reageert.' Ik knik. 'Precies.' Zeg ik net zo kortaf als hij bedoelt. Hij zucht. 'Ik hoop dat je net zoveel plezier gaat hebben vanavond als gister avond!' Snauw ik sarcastisch. Ik kan me niet meer herinneren dat ik van plan was dat te zeggen. Met andere woorden: het floepte eruit.

Hij begint te grijnzen. 'Ik weet het al.' Ik kijk hem aan. 'Wat?'

'Je bent jaloers.' Grijnst hij.

'Echt niet!'

'Oh ja echt wel.'

Ik kijk hem boos aan. Hij begint te lachen in plaats van grijnzen. 'Rustig maar schat, jij kan beter zoenen dan haar.' Hij drukt een kus op mijn voorhoofd en loopt de kamer uit. Ik trek mijn mond open, maar sluit hem meteen weer.

Schat. Hij zegt nooit schat. Liefje is zijn bijnaam voor meisjes. Hij heeft me één keer eerder schat genoemd en dat is alweer een hele tijd geleden.

Ik laat me achterover op het bed vallen. Nu hij weet dat ik jaloers ben en hij ziet wanneer ik lieg dus ontkennen heeft geen zin, zou hij er iets aan doen? Zou hij er opletten?

Wil ik dat hij er op let?

** Attention -Charlie Puth.