Jij en jij alleen

Ten

[Laura]

Kort dacht ik dat hij me had, maar ik bracht mezelf op tijd terug naar de realiteit. Hij zucht. Ik schud me los. 'Ik zei net, het gaat je niet lukken dus geef op.' Zeg ik kil. Hij grijnst. 'Je ging er bijna in mee, liefje.' Grijnst hij. 'Niet.' Lieg ik. Hoezo ziet hij dat? 'Ja, houd je zelf maar voor de gek. Prima.' Grijnst hij vies. 'We maken snel dat project af zodat ik hier niet meer hoef te komen.' Verander ik het onderwerp. 'Zodat je je niet meer kan laten verleiden door mij bedoel je?' Gaat hij erop door. Ik kijk hem boos aan. 'Nee dat bedoel ik niet. We gaan bezig.' Zegt ik pist. Wat een irritante klootzak is het eigenlijk ook.

Na twee uren werk zijn we voor nu klaar. We moeten nog één zintuig uitvoeren maar beide hebben we geen zin meer. Het verbaast me hoe hij zich de afgelopen twee uren heeft gedragen. Hij was normaal en behulpzaam. Niet hatelijk en vervelend. Hij heeft echt goed mee geholpen. Ik had verwacht dat hij mij alles zou laten doen. 'Waar denk je aan?' Vraagt hij. Ik kom uit mijn gedachten. Ik glimlach. 'Aan niks.' Ik sta op en begin een beetje alle spullen op te ruimen die we hebben gebruikt voor het project. 'Is het erg als ik je niet geloof?' Lacht hij. Ik kijk hem aan en lach een beetje. Verder geef ik geen antwoord. Na een minuut of twee stop ik met opruimen en kijk hem bedenkelijk aan. Hij kijkt ook naar mij met een wat-is-er-aan-de-hand blik. 'Waar ben je mee bezig?' Vraag ik nieuwsgierig. Hij lijkt het niet te begrijpen. 'Wat probeer je nu eigenlijk?' Vraag ik een beetje boos. 'Waar heb je het over?' Lacht hij nerveus. 'Ben je nu zo lief en normaal aan het doen, om me in te pakken of ben jij dit?' Zeg ik weer een beetje boos. Hij kijkt me met een gefronst voorhoofd aan. 'Ik ga.' Besluit ik. Ik pak haastig mijn tas in. Hij grijpt mij bij mijn arm wat me laat stoppen met wat ik deed. Ik schrik een beetje, maar kijk hem dan verward aan. 'Ik weet het niet, maar het was geen van beide. Ik probeer je niet in te pakken zo, maar dit is ook niet wie ik ben, want je weet hoe ik ben.' Zegt hij met een donkere stem. Ik ruk mijn arm los. 'Wat was het dan?' Vraag ik kil. 'Ik zei dat ik het niet weet, maar je hoeft nooit meer zo'n kant te verwachten.' Antwoord hij weer donker. Ik geef hem nog een blik en verlaat dan zijn huis. Dit was raar.

[Ryan]

Ik hoor de voordeur dicht vallen. 'Dat was mijn vroegere kant liefje.' Antwoord ik zacht tegen mezelf, maar hij was bedoeld voor Laura. Maar dat hoeft ze niet te weten. Ik laat een diepe zucht, waar kwam die kant opeens vandaan? Die kant is verwoest. Verwoest door mijn verleden. Die kant komt nooit meer terug. Het doet er niet toe wat er is gebeurd in mijn verleden. Het doet er alleen toe dat ik niet meer zo ben en niet meer zo wordt. Als ik aan mijn verleden denk, word ik agressief. Ik gooi een glas kapot en stamp de trap af. Ik pak een fles sterke drank uit de koelkast en drink hem in één keer helemaal leeg. Ik grijp mijn autosleutels en rij naar de club toe.

Aangekomen in de club kijk ik rond. Het is pas zeven uur, maar het is nooit rustig in deze club. Ik zie een lekker wijf en ik stap op haar af. Ik begin met haar te flirten tot dat ik haar zover heb. Ik zoen haar vol met lust en zij mij ook.

Zoenend komen we mijn huis binnen. Ik gooi haar op de bank. Ik begin haar uit te kleden en zij mij. Ik haal snel een condoom erbij. Vader worden is niks voor mij. Ik zoen haar op haar mond, maar ga steeds meer naar beneden. Ik ben agressief en ik heb zin in seks. Ik zal dit meisje eens laten zien wat goede seks is.

[Laura]

Denkend zit ik op de bank. Ik pluk wat aan velletjes die op mijn vingertoppen zitten. De bank zakt naast mij een beetje in. Isaac. Ik kijk hem boos aan en sta op. 'Lau, kom op.' Zucht hij. Ik stop met weg lopen en draai me tot hem om. 'Ik wil geen ruzie meer, praat met me alsjeblieft.' Mompelt hij. Ik zucht en kom naast hem zitten. Hij kijkt me aan. 'Ik ben je grote broer, ik heb geleerd van mijn verleden. Ik laat je nooit meer in de steek voor iets of iemand.' Mompelt hij menend. 'Je solliciteert er anders enorm naar.' Zucht ik. Hij knikt. 'Waarom denk je dat Ryan mij kan krijgen? Je weet dat dat niet gaat gebeuren.' Vraag ik. 'Omdat ik genoeg verhalen heb gehoord over hem, elk meisje valt voor hem vroeg of laat.'

'Dit meisje niet.' Glimlach ik zachtjes. 'Dat weet je nog niet.' Hij heeft gelijk, maar ik wil hem overtuigen. 'Dat klopt, maar ik zorg er voor dat het niet gaat gebeuren oké?' Zeg ik terwijl ik een arm rond hem sla. 'Sorry Lau.' Ik kijk hem aan en glimlach. 'Het is oké big brother.' Lach ik. Ik geef hem een knuffel, hij knuffelt me terug. De broer en zus oorlog is eindelijk afgelopen.