YAKAMOZUN KARANLIĞI (TAMAMLANDI ve DÜZENLENİYOR)

29. Bölüm

Ayışığında oturduk
Bileğinden öptüm seni

Sonra ayakta öptüm
Dudağından öptüm seni

Kapı aralığında öptüm
Soluğundan öptüm seni

Bahçede çocuklar vardı
Çocuğundan öptüm seni

Evime götürdüm yatağımda

Kasığından öptüm seni

Başka evlerde karşılaştık İliğinden öptüm seni

En sonunda caddelere çıkardım

Kaynağından öptüm seni

Cemal Süreyya

############################

Duştan çıkıp havlusuna sarılınca,
arada bir kendi kendine de şerefsiz Selimm geceleri yapmaya karar verdi, adamın da çok sikindeydi sanki şimdi kimbilir hangi şıllığın üstüne çivi çakıyordu şerreffsizz çivisi kopsun, çükü düşsün, kalkamasın yapamasın rezil olsun .......

-yapamadım

-ohhh iyi olmuş sana!

Bir anda düşündüklerini sesli söylediğini, Selim'in odasında camın önündeki koltuğa oturmuş, gece dışarı çıkarken giydiği yelekli siyah takım elbisesi içinde filmlerden fırlamış gibi kendisini izlediğini ve söylediği her şeyi duyduğunu farkedince, yok bu gerçekti sarhoşlukla alakası yoktu, eliyle tuttuğu havlusu da yere düşünce öylece olduğu yere mıhlanıverdi...

Selim hiç yerinden kalkmadan sigarasını içip, Gülsima'nın yaşadığı şoku izlerken, kızın havlusunun yere düşmesiyle sakince sigarasını kül tablasına söndürüp yavaşça ayağa kalktı...

Islak saçları omuzlarına dökülmüş tanrıça gibi muhteşem vücuduyla karşısında hiç kıpırdamadan duran kadına yavaş adımlarla yürümeye başladı...

&&

<Gülsima Ketenci>

Ne çok şey yaşamış ne çok şey görmüştüm hayatım boyunca.

Yetimhanenin kapısına üç aylıkken bırakılmış o günden bu güne tek başına mücadele vermiş aslında doksan yaşında hissettiğim yorgun zihnim her zaman dopdolu, güçlü ve yalnız bir kadınım ben.

Severim kendimi, gurur duyarım bu boktan dünyada sapasağlam ayakta duran bedenimle.

Yetimhanede kendimden büyüklerden korunmayı öğrendiğimden beri her olaya gardımı alarak, önceden düşünerek pratik zekamla dalar kolayca da çıkarım.

Tacizlerden kaçınmak için kendimi odama kapatıp, gece gündüz ders çalışmamla tek hedefim askeri okulu kazanıp o boktan yetimhaneden kurtulduğum gün asıl kendimle gurur duymaya başladım.

Kimse dokunamaz ezemez aşağılayamazdı artık. Okulumda üslerime saygılı hep sevilen sayılan bir öğrenci oldum. Komutanım okulda kalıp kendi altlarıma eğitim vermemi istese de karşısına dikilip doğuya gidip orada hizmet etmek için yalvardım.

Vatanım uğruna bir amaç bellemiş peşinden koşuyordum, altı aylık zorunlu komando eğitiminde bile gıkım çıkmadı,  gerçi kadınlar her ne kadar komando eğitimi alsalar da çok özel ve önemli bir durum olmadığı müddetçe sahaya yani dağlara gönderilmiyorlardı.

Ona da olsun dedim, karargahtaki eğitimlerden iştimalardan aldığım zevki keyfi hiçbir şeye değişmezdim. Evim burasıydı benim. Emrimde bir bölük asker her komutanım dediğinde canım size kurban demek gelirdi içimden... Kurbandı da... vatanıma askerime, ülkemin her karış toprağına.