Vampire City 2: Black Rose

Chapter 19 - Feelings

Chapter 19 - Feelings

Play Make you feel my Love by Adele..

Lorelei's POV

I slowly opened my eyes. Walang tao sa kwarto. Teka, kaninong silid ba ito? Hindi ito ang silid ko.

Bumangon ako at naramdaman ko ang sakit sa balat ko. What happened?

The last thing i remember, sasabihin ko na sana kay Aric ang lahat ng makaramdam ako ng sakit na noon ko lang naramdaman. Pagkatapos nun, isang malaking bangongut na ang nangyari. Pumasok sa panaginip ko ang mga Transcendal vampires. Kahit tulog ako nararamdaman ko ang sakit. Pinipilit nila akong gawin na yung misyon ko pero tumanggi ako at sinabi kong hindi ko dala ang bato. Doon sila nagalit sa akin, so they possessed me. I was fighting pero mas malakas sila sa akin.

"Thank god you're awake!" Aric exclaimed. I beamed at him. Naalala ko yung ginawa ni Aric para iligtas ako. Mas lumaban ako ng maramdaman kong niyakap niya ako.

"G-gutom na ako." Nahihiya kong sabi kaya napatawa siya. Lumapit siya sa akin at niyakap nanaman ako ng mahigpit.

"Pa-hug muna ako ah. Namiss kita eh." Sabi niya kaya napangiti ako ng maluwang.

"Dito lang naman ako diba? Umalis ba ako?"

"Hindi. Pero wala ka namang malay. Mas gusto kong nakikita kang masaya at buhay. Kahit hindi ako ang makakapagpasaya sayo basta makita lang kitang buhay, ok na ko dun." Mataman niyang sabi sa akin at tumingin sa mata ko. Nagkahinang ang mga mata namin. Bakit ganun siya magsalita? Sino namang ibang makakapagpasaya sa akin?

"You make me happy, Aric. In ways, you don't know." I told him and he smiled.

"But i can't make you laugh. Trever can do that. Napapasaya kita pero hindi kita napapatawa. Siguro kasi wala akong alam na jokes to make you laugh--"

"Aric. Masaya ko sayo, ok?" I stopped him from self pittying. Totoo naman kasi, masaya ko sakanya. Iba siya, iba din si Trever. Si Trever, kailangan pang magsabi ng jokes para lang matawa ako. Siya, presence niya pa lang masaya na ako. There's a big difference between the two.

"I'm glad to know." He beamed.

Magkahawak kami ng kamay na bumaba sa kwarto. Nadatnan ko ang pamilya niya sa salas at nag-uusap usap. Napatigil lang sila ng dumating kami. Pansin kong dumako ang tingin ni Avia sa magkahawak naming kamay kaya lumawak ang ngiti niya.