Akashi Seijūro xOC

25

Przez całe następne trzy dni Akashi nieco zmienił swoje podejście do mnie. Miałam wrażenie, że próbował się jeszcze bardziej zbliżyć.

Poza tym nasza relacja jeszcze bardziej przypominała tę z rodzaju chłopak - dziewczyna. Coraz częściej składał mi pocałunki czy też się przytulał, a czasami nawet mówił do mnie "kochanie".

Z rozmyślań wyrwał mnie dźwięk sms-a. Sięgnęłam po telefon, który leżał na szafce i sprawdziłam kto to.

Od Akashi:
Przyjdź do mnie.

Do Akashi:
Jesteś w swoim pokoju?

Od Akashi:
Tak.

Do Akashi:
W takim razie jak coś chcesz to sam rusz tyłek.

Od Akashi:
Chodź tutaj.

Do Akashi:
Przypominam Ci, że jesteśmy sąsiadami, więc wbrew pozorom wcale nie masz tak daleko.

Od Akashi:
Przypominam Ci, że z naszej dwójki to ja jestem ABSOLUTEM.

Do Akashi:
Już do ciebie idę, paniczu.

Prychnęłam pod nosem, serio? Nie może przejść nawet kilku metrów? To takie ciężkie? Wstałam z łóżka poprawiając włosy po czym wyszłam z pokoju.

Chwilę potem stałam pod sypialnią czerwonowłosego. Zapukałam i weszłam do środka.

- O co chodzi, paniczu? - zapytałam z nutką złośliwości.

Chłopak spojrzał na mnie po czym poklepał miejsce obok siebie na łóżku. Położyłam się koło niego i spojrzałam na sufit.

- Zastanawiałaś się kiedyś co będzie dalej? - odezwał się nagle,a ja na niego zerknęłam.

Uśmiechnęłam się delikatnie.

- Takie myślenie o przyszłości nie jest w twoim stylu.

- Nie odpowiedziałaś na pytanie.

- Ożenisz się z Mei, a potem nie wiem.

Skrzywił się, gdy wspomniałam o mojej siostrze.

- Tak bardzo tego nie chcę.

- A niby czego chcesz?

- Chcę ciebie, kochanie.

Westchnęłam cicho.

- Już to przerabialiśmy Akashi, masz narzeczoną.

Nagle chłopak się podniósł i zawisnął nade mną podpierając się na rękach.

- A gdybym zmienił narzeczoną? - zapytał patrząc mi w oczy. Miałam wrażenie, że istniejemy tylko my.

- Nie możesz.. - szepnęłam patrząc w jego czerwone tęczówki.

- Jestem Absolutem, ja mogę wszystko. - odparł uśmiechając się.