Μέρα 2η

820 71 5
                                    

   Το σκοτάδι δεν με αγκάλιαζε χθες ... Παγωμένη νύχτα , ψυχρή ... Έβλεπα το ρολόϊ στον τοίχο να σέρνει όλο και πιο αργά τους δείκτες του . Σιγά μην καθόμουν εκεί .... Σηκώθηκα , έβαλα κάτι πρόχειρο και πήρα την τσάντα μου . Το παράθυρο δεν είναι και πολύ ψηλά έτσι? "Ποιον πας να κοροϊδέψεις , θα γίνεις μαρμελάδα " άκουγα την ψιλή φωνουλα στο κεφάλι μου να μου λέει . Όντως ήταν πολύ ψηλά !

   Χωρίς δεύτερη επιλογή άνοιξα την πόρτα μου , αφού την ξεκλείδωσα , άρχισα να κατεβαίνω κάτω με πολύ προσοχή ώστε να μην τρίζουν τα σανίδια . Περνώντας έξω απτο δωματιο του θείου μου άκουσα ένα ροχαλιτο ... Άνετα φεύγω , σκέφτηκα .
Μαζί μου πείρα και τα βιβλία του σχολείου , σιγά μη γυρνούσα μετά .

  Ήταν τρεις η ώρα το βράδυ και έστειλα μύνημα στο Θωμά . Αποκλείεται να κοιμάται

*Μπορώ να μείνω σε εσένα απόψε?*

Η απάντηση δεν άργησε να έρθει

*Ναι ρε συ...*

*Ωραία...θα είμαι εκεί σε μιάμιση ωρα♥*

*Μιάμιση? Γτ τι θα κάνεις ?*

*Πρέπει να βρω τρόπο να βγω απτο σπίτι *, πέταξα τη δικαιολογία , ενώ είχα κλείσει ήδη την πόρτα πίσω μου...

                  ....

Πάντα βρίσκω τον χρόνο για λίγη τέχνη! Ζωγραφίζω graffiti . Όχι όμως από αυτούς τους βανδαλισμούς . Αυτά είναι εσχη της κοινωνίας μας ,και δεν πρέπει να περιφανευομαστε για κάτι τέτοιο . Εγώ προσπαθώ να στολίσω την πόλη . Έτσι σε ένα απομονωμένο σοκάκι , άπλωσα κάτω τις μπογιές μου . Πήρα ένα σπρέι και άρχισα να κάνω άτακτες γραμμές και σχέδια σε όλο το μήκος του τοίχου .
Όταν είχα τελειώσει κάθησα μια στιγμή να το κοιτάξω . Μια κοπέλα που να αγκαλιάζει έναν άντρα , ίσως για τελευταία φορά , ενώ ο άντρας να ειναι γεμισμενος με μοτίβο "διαστήματος " , συμβολίζει την απειροτητα της αληθινής αγάπης . Κοίταξα το ρολόι μου , είχε περάσει ήδη μια ώρα ! Έπρεπε να φύγω ,να πριν το κάνω ,υπέγραψα τον τοίχο με το γνωστό μου ψευδώνυμο
                       "Shadow"
Άρπαξα την τσάντα μου και έφυγα.
                    .....

*Άνοιξε μου , είμαι από έξω *

Η πόρτα ξεκλείδωσε μεσα σε μερικά δευτερόλεπτα .

-Περνα , ψιθύρισε
-Τι έπαθες ; , είπε αφού έκλεισε την πόρτα του δωματίου του πίσω
- Τίποτα , προβλήματα με τον θείο μου ....
-  Α κατάλαβα ... Έλα να σε κάνω μια αγκαλιά ...
Χώθηκα μέσα στα μπράτσα του και αφέθηκα. Είναι  ο μόνος που εχω και θα μπορούσα να πω ότι μπορώ να στιριχτω...όμως ούτε αυτός δεν καταλαβαίνει . Κάνεις δεν πρόκειται να καταλάβει ....
- δεν πιστεύω να έκανες καμία βλακια ! , με μια γρήγορη κίνηση ανέβασε τα μανικια μου .
-κρατηθηκα ...
- πάλι καλά...δεν θέλω να κάνεις βλακιες ,το καταλαβαίνεις ? Δεν θέλω να πάθεις κάτι!
- εντάξει Θωμά .
Με χαϊδεψε στα μαλλιά που έφταναν στη μέση μου...Μαύρα και αυτά , λες και ήθελαν να τεριαζουν με τη ζωή μου .
- Το Σάββατο θα έρθεις στου Κωνσταντίνου ?
-Αφου ξες ότι δεν μου αρέσουν αυτά , την τελευταία φορά σας μάζευα με τη Ζωή ! Ήσασταν λιώμα όλοι!
- Έλα βρε Ανθούλα μου.... Έχεις χάσει τρεία πάρτυ. Δεν κάνουμε τέτοια πια ..
-Και? Σου είπα δεν μου αρέσει
- Έλα , θα είναι και ο Αλέξης ...!
-Επαναλαμβανω , και?
- Θα του δείξεις ότι έχεις προχωρήσει;

Άρχισα να γελάω, τι έχω κάνει λέει ?

- Σκατα έχω κάνει , από τότε που χωρίσαμε δεν έχω κάνει σχέση

Με τον Αλέξη έχουμε χωρίσει εδώ και ένα χρόνο . Χωρίσαμε επειδή συνέχεια ζήλευε σε υπερβολικό επίπεδο και δεν άντεξα άλλο ...

-Ασε ρε Θωμά , είμαι στην κατάσταση μου εγώ για έρωτες ?

-ΓΙΑΤΙ?Τι έχει η κατάσταση σου , δεν κατάλαβα!? Καλά , άστον τον Αλέξη , Έλα για εμάς!

Το σκέφτηκα . Τι είχα να χάσω ? Στο σπίτι δεν ήθελα να μένω , προσπαθούσα να το αποφύγω.

- Πφφ...ξες κάτι? Με επεισες ,θα έρθω

Μου έσκασε ένα φιλί στο μάγουλο και ξαπλώσαμε ... Είχαμε γύρω στις δύο ώρες ύπνου ...
                       

Dancing with my demons #WSA17 #TBWBWo Geschichten leben. Entdecke jetzt