Dancing with my demons #WSA17 #TBWB

Μέρα 4η Part 3 -Τηλεφώνημα

" Μωρέ λες ?", έλεγε η μικρή εκνευριστικη φωνή μέσα στο κεφάλι μου , στην οποία χρωστάω πολλές μαλακίες στη ζωή μου... Όχι , όχι ! Δεν έπρεπε να την ακούσω ...δεν την εμπιστευομουνα ! Εκοψα τις σκέψεις μου και πήρα τα μάτια μου απτο χαρτάκι . Έστρεψα το κεφάλι μου γρήγορα και το βλέμμα μου έπεσε πάνω στη μεγάλη μου βιβλιοθήκη . Αυτό είναι ! Ένα βιβλίο θα ήταν ότι πρέπει αυτή τη στιγμή !
Άρπαξα ένα και ξανακαθησα στο κρεβάτι μου με τα πόδια μου κοντά στο σώμα μου . Το άνοιξα και άρχισα να το ξεφυλλιζω .
Δεν μπορούσα να συγκεντρωθω! Διάβαζα τις λέξεις αλλά δεν επικεντρωνομουν σε αυτές . Χωρίς να το καταλάβω κοιτούσα πάλι το χαρτάκι . " Οοο έλα τώρα !! Να τον πάρω να του πω τι ? Στο κάτω κάτω ούτε καν τον ξερω ...."
Και θα το σήκωνε και τι θα έλεγα ? Ποιον θα ζητούσα ? Θα με περνούσαν για τρελη ... Άσε το άλλο ... Ποιο είναι το κανονικό του νούμερο ??? Υποθέτω πως στη θέση του αστερισκου θα μπαίνει ενας μονοψηφιος αριθμός , αλλά και πάλι , αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να πάρω και σε αλλα άτομα τηλέφωνο ... Με έπιασε ταχυπαλμια στη σκέψη ... Από την άλλη εχω κάνει πολλές βλακιες σήμερα , γιατί να μην κάνω άλλη μια ? " Μπα δεν είμαι εγώ για τέτοια " σκέφτηκα ,ενώ είχα ήδη πιάσει το χαρτάκι και το τηλέφωνο στα χέρια μου .
Εντάξει λοιπόν ...πάμε ...
Πήρα με απόκρυψη ...
Αρχισα από τον αριθμό 0 . Χτυπησε μόλις δύο φορές και απάντησαν από την άλλη γραμμή .
-Ναι, ποιος είναι ? ,ακούστηκε μια παιδική ,κοριτσίστικη φωνή ...υποθέτω πως πήρα λάθος .
- Γεια σου κοριτσάκι ! Μήπως είναι η μαμά σου εκεί ?
- Ναι μισό λεπτό ! , κατάλαβα ότι κατέβασε το κινητό απτο αυτί της και βρικα ευκαιρία να το κλείσω.

Παμε στο 1....
- Νίτσα συ είσαι ?
Εκεί δεν έχασα χρόνο για περετερο πληροφορίες...το έκλεισα κατευθείαν !

Ίσως 2 ? Τι λες ? Ωραίο νούμερο το δύο...." Παραλογιζομαι..."

- Παρακαλώ ? , ακούστηκε μια φωνή γύρω στα 25 , να ήταν άγνωστη ...
- Ναι γεια σας , με ποιον μιλάω ?
- Με τον Δημήτρη , θα θέλατε κάτι ?
- Συγνώμη , μάλλον λάθος θα έκανα ...

3,4,5 .... Φτάνω στο 8 , μετά από μερικές αποτυχημένες προσπάθειες . Είχα ξεμείνει από δικαιολογίες ! Δεν το πιστεύω ότι με έμπλεξε σε τέτοιο σαματά! Και βασικά γιατί το έκανε ? Γιατί απλά δεν μου έγραψε το νούμερο ?
Πφφ...ηρεμισε Ανθή .... Ή το 8 ή το 9 θα είναι, δεν υπάρχει άλλο ...

Χτυπάει 5-6 φορές και ακούω την γνώριμη φωνή του πίσω από το ακουστικό ! Επιτέλους !

- Ναι ? , είπε ουδέτερα ...
- Να-αι γεια σας ! Με ποιον μιλάω ? , είπα τραυλιζοντας ....
Μπορούσα εύκολα να καταλάβω ότι άρχισε να γελάει σιγανα.
- Καλή προσπάθεια μικρή ....
-Μικρηη?
- Γιατί δεν είσαι ?
Δεν απάντησα ...
-Περιμενα τηλεφώνημα σου , δεν φαντάστηκα τόσο νωρίς !
- Τότε υποθέτω ότι έκανα έκπληξη.... Γιατί δεν μπορούσες απλά να συμπληρωσεις τον αριθμό και να τελειώναμε μια ώρα αρχιτερα ??
- Γιατί όποιος ενδιαφέρεται ψάχνει πριγκίπισσα ... Ούτε το χαρτάκι σου έδωσα αυτοπροσώπως αλλά το βρήκες ...!
Τώρα τι να του έλεγα ? Προσπέρασα το σχόλιο και είπα μετά από 5 δευτερόλεπτα κενού :
- Μην με λες πριγκίπισσα !!!
Πάλι διέκρινα αυτό το γελάκι από την άλλη πλευρά του τηλεφώνου ...
-Καλα.... Αλλά να ξες μοιάζεις με τη Χιονάτη!
- Όχι πια .... μουρμουρισα....
- Έεεε? Τι είπες δεν άκουσα ...., είπε ψιλοφωναζοντας
- ΤΙΠΟΤΑ ΛΕΩ , ΜΑΚΡΥΑ! ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΥΑ , ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΚΟΨΩ ! , έπρεπε να φώναξα λίγο παραπάνω απόσο έπρεπε
- ΟΚ , ΜΗΝ ΦΩΝΑΖΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕ 20 ΛΕΠΤΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΤΑ ΚΑΣΤΡΑ , ΘΑ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ !
Πριν προλάβω να απαντήσω η γραμμή έκλεισε ... Fuck my life ...
Υποθέτω πως δεν χρειαζόταν να βάλω κάτι άλλο , απλά πείρα την τσάντα μου με το μπλοκ μου και έφυγα ...όλα έγιναν τόσο γρήγορα ...δεν κατάλαβα πως έγινε...