Dancing with my demons #WSA17 #TBWB

Μέρα 2η Part 2

  Καθόμασταν στο συνηθισμένο παγκάκι και αισθανομουν ότι δεν μπορούσα να κουνησω τα πόδια μου από την κούραση . Πλέον το είχα συνηθίσει , σηκωνουμουν πολλές φορές τα βράδια για να κάνω τοίχους . Το πρωί γυρνάνε βλέμματα , και δεν θέλω για κανένα λόγο να μαθευτεί ότι εγώ είμαι η Shadow.

  Τελευταία έχει γίνει ένας πανικός ,και όλοι προσπαθούν να μάθουν ποιος είναι . Ίσως θα έπρεπε να μην κάνω τόσο συχνά τοίχους και να προσέχω περισσότερο . Θα δείξει ...

  Βλέπω τη Ρέα να μπαίνει μέσα με ένα χαμόγελο μέχρι τ' αυτια . Αρχίζει να τσιροκοπαει και να τρέχει προς εμάς.

-Θα τρελαθώ , αυτό ήταν παιδιά ! Δεν θα το πιστέψετε! O Shadow , ζωγράφισε κάτω από το σπίτι μου !

Το είχα ξεχάσει τελείως! Το σπίτι της Ρέας ήταν ακριβώς από πάνω . Θα μπορούσε να είχε γίνει καμιά στραβή και να με δει ! Θα γινόταν χαμός...

Κοιτάω γύρω μου και βλέπω τα παραξενεμένα πρόσωπα των φίλων μου , ενώ η Ρέα συνεχίζει το μονόλογο της

- Μία κοπέλα , που να αγκαλιάζει ένας άντρα....διάστημα ! Ναι , αυτό ήταν! Δεν ξέρω τι ήθελε να πει , ίσως ότι ενας άντρας είναι τα πάντα στη ζωή μιας γυναίκας , δεν ξέρω....
- Ίσως την αιωνιότητα της αληθινής αγάπης . ,πετάχτηκα και απλά ήθελα να ράψω το στόμα μου εκείνη τη στιγμή.
- Ναι ,αυτό..... είπε ξανά .
-Το σίγουρο είναι ότι έχει γίνει χαμός στα social media .Δεν ξέρω γιατί δεν εμφανίζεται ο τύπος.... Θα πάρει τρελή δημοσιότητα ! ,ακούστηκε ο Θέμης.
-Αχ ναι , ανέβασα μια φωτογραφία από το έργο του στο προφίλ μου , και   ΝΑ ΤΑ likes !!,ξαναπροσθεσε η Ρέα -απλα φανταστείτε τι θα έχει γίνει μέχρι το βράδυ !

Δεν καθησα άλλο εκεί ...σηκώθηκα και άρχισα να περπατάω

-Εε Άνθη! Που πας ρε? ,με φώναξε ο Κώστας .
-Παω μια βόλτα , ζαλίζομαι κάπως , θα ξαναέρθω

  Περπατούσα στην αυλή . Οι ζέστες άρχισαν να δένουν , αυτό σημαίνει κοντομανικο. Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο... Να φοράς φούτερ με 27 βαθμούς , ή να κοιτάνε όλοι επικριτικά τα σημάδια σου...?

Για "καλή" μου τύχη , έπεσα πάνω της...όχι πάλι... Κλασικά , κολάν ανεβασμένο μέχρι πάνω , κοντή μπλούζα , το μαλλί καρφί ισιωμενο και το φρύδι της με πιο έντονη γωνία από ποτέ... Στο πλάι της περπατούσαν άλλες δύο κοπέλες , κάθε εξάμηνο και καινούργιες. Προφανώς καταλάβαιναν τι καργια είναι ...
Η μία ήταν  μελαμψή , το ίδιο κοντή με τη "συνετερο" της. Είχε κοντά σγουρά μαλλιά σε Africa style .
  Η άλλη ήταν λίγο πιο ψιλή , με μακρυά ξανθά μαλλιά . Από το σκούρο χρώμα των φρυδιών της μπορούσα να καταλάβω ότι είναι τόσο φυσική ξανθιά όσο και εγώ.........

  Προσπάθησα να αποφύγω την κουβέντα να δεν με άφησε .
- Γεια σου Ανθή . Τελικά απορώ μήπως λειτουργείς με χρόνοκαθηστέρηση , γιατί πλέον δεν είναι χειμώνας για να φοράς αυτα τα απαίσια φούτερ .

Σοβαρά τώρα , δεν μπορούσε να βρει πιο γελοία προσβολή?

-Γειά σου Μέιβ . Μήπως λειτουργείς με χρόνοκαθηστέρηση και φοράς αυτα τα ξέκωλα ? Γιατί η βάρδια σου ως πουτανα εχει τελειωσει .
Χωρίς χάσιμο χρόνου απομακρύνθηκα ." Πουτάνα " ψιθύρισα
"Σκύλα " άκουσα τον δικό της ψίθυρο. Όχι ότι με ένοιαζε...
                         
                          .....

- Παύλου με ακούς ? , στο άκουσμα του επιθέτου μου απάντησα στον καθηγητή μου. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ακούσει λέξη από την ώρα που μπήκαμε μέσα , μα έπρεπε να απαντήσω .
- Μάλιστα !
-εισαι σίγουρη ότι καταλαβαίνεις ?
- φυσικά κύριε...
-δηλαδη άμα σου δώσω να λύσεις μια άσκηση θα το κάνεις ?
-Υποθετω πως ναι ....
Το τελευταίο ζόρι που είχα ήταν να αγγίξω τα βιβλία μου .
-Ωραια τότε ,ετοιμάσου για την επόμενη φορά.
Τελεια ! Περίφημα θα τα πάμε...Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάθονται και ασχολούνται μαζί μας οι καθηγητές ...
Ήταν η δεύτερη φορά που ήθελα να ράψω το στόμα μου αυτή την ημέρα ...
- Γιατί το κάνετε?
-ποιο?
-Αυτο....γιατί το κάνετε ? Να είστε κάθε μέρα σε έναν χώρο και να συναναστρέφεστε με άτομα τα οποία δεν σας συμπαθούν , ούτε εσείς τα συμπαθείτε . Γιατί το κάνετε?
Άργησα λίγο να πάρω απάντηση. Σηκώθηκε από την έδρα του , έκανε μερικα βήματα μες την τάξη . Καθάρισε το λαιμό του βηχοντας και με κοίταξε.
-Στη ζωή , δεν μπορούμε να τους συμπαθούμε και να μας συμπαθούν όλοι. Γι'αυτό πρέπει να προσορμοζομαστε στις συνθήκες και να κάνουμε αυτό που μας αρέσει . Είμαι ερωτευμένος με αυτό που διδάσκω , και νιώθω ιδιαίτερα χαρούμενος όταν το κάνω. Αν εσένα σε κάνει χαρούμενη .... Να ζωγραφίζεις ας πούμε , όπως κάνεις στην ώρα του μαθήματος μου , τότε κάντο .
Δεν μπορούσα να βρω απάντηση . Σταμάτησα ....Με κάρφωνε με το βλέμμα του , χαμήλωσα το δικό μου....

                         .....

Είναι ακόμα μέρα , μα δεν μπορώ να περιμένω . Σκεφτόμουν αυτά που μου έλεγε ο Χατζικωστου , στο μάθημα του και μου ήρθε η ιδέα για έναν τοίχο .

   Ήθελα να πάω κοντά στα κάστρα , εξάλλου ήταν μεσημέρι , δεν θα είχε πολύ κόσμο . Πήρα το γνωστό λεωφορείο.

Βρήκα τον κατάλληλο τοίχο . Άπλωσα κάτω τα χρώματα μου ,όπως συνήθιζα να κάνω , και άρπαξα το πρώτο σπρέι .

                       ....

Το χέρι μου δεν είχε σταματήσει τις ζωηρές κινήσεις , σχεδόν το είχα τελειώσει . Ένας άντρας που στο μυαλό του ήταν ευτυχισμένος φυτεύοντας λουλούδια , ενώ στην πραγματικότητα ήταν δυστυχισμένος , πλάθοντας ένα βάζο για να το βάλει στα ράφια του που ήταν γεμάτα με πολλά άλλα όμοια του.

- Επιτέλους!
Μια αντρική φωνή ακούστηκε ! Σαστισα!!! Οι παλμοί μου ανέβηκαν! Ενστικτοδως καλυψα το πρόσωπο μου και άρχισα να τρέχω ....