Εκείνη τη μέρα είχα γυρίσει την πλάτη μου και είχα φύγει . Έκοψα κάθε επαφή μαζί του . Δεν με έψαξε ,δεν τον έψαξα.
Είχαν περάσει τρεις μήνες και δεν είχα κανένα στοιχείο ζωης του.
Ακόμα και αν μου έλειπε είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ,ότι δεν θα ξαναεμπλεκα μαζί του...
Και όσο κυλούσαν οι μέρες αδιάφορα , το σχολείο ξανάνοιξε , αφωσιωθηκα στα μαθήματα μου ,ξαναβρήκα την παρέα μου , μπλα μπλα μπλα ....
Συνειδητοποίησα πως δεν είχε κανένα νόημα όλο αυτό , πως δρουσα σαν άψυχο σωμα ,ανάμεσα σε άλλα άψυχα σώματα , σε μια καθημερινότητα που σε καθηλωνε ,στο κάτι μονότονο , χωρίς περιθώρια για επιλογές και διασκέδαση...
Είχα χάσει πλέον την ουσία του όλου θέματος ,όλο αυτό ήταν τραγικό ...
Και κατάλαβα πως με ην απουσία του ,πήρε μαζί του αυτή την ουσία που εγώ έψαχνα !
Και άρχισα να αναπολώ όλα όσα έγιναν ,όλα όσα περασαν ,όλα όσα ζήσαμε και τελικά έφυγαν .
Αυτό που θα ήμασταν αν δεν υπήρχε το σχίσμα των δρόμων μας ...
Κοιτώ το ταβάνι μου για ακόμα μια φορά , χωρίς κάποιο συγκεκριμένο σκοπό , χωρίς να ευελπιστώ το συναρπαστικό να επισκευτεί την θλίψη μου .
Οσο περνάν οι μέρες επιστρέφω στους παλιούς ρυθμούς μου ... Πιο συνειδητοποιημένη πλέον, όμως πάλι έπεται το ίδιο . Μαραζώνω σαν τριαντάφυλλο,που το έκοψαν πάνω στο άνθος του ...
Ειρωνία το όνομα μου.... Ανθή ...Η απόσπαση από την πραγματικότητα είχε τελειώσει , και τώρα είχα μπει στην τελική και καθοριστική ευθεία , χορεύοντας μια τελευταία φορά με τους δαίμονες μου που θα όριζε άμα θα ζούσα ή αν θα με σκότωναν με τα ίδια χέρια που με οδηγούσαν στα βήματα του χορου .
Αυτή είναι η πραγματικοτητα ....
Μέσα μου παλεύω ...
Ακόμη μια φορά ....
Αποφασίζω να μην κάτσω πάλι στο κρεβάτι μου ,με τα μάτια καθηλωμένα στο λευκο ταβάνι ...
Σηκώνομαι και ακολουθώ την ίδια διαδικασία κάθε φορά όταν είναι να ετοιμαστώ .
Πλέον φθινόπωρο τώρα , φοραω κάτι πιο ζεστό , και ανυπομονώ για την στιγμή που το φουτερ μου θα τυλίξει τα χέρια μου και το σώμα του, τεθοντας τα σε ένα αίσθημα ασφάλειας που τόσο μου έλειπε.
Τα μαλλιά μου ακόμα μπλε....
Ναι ακόμα μπλε και δεν έχω σκοπό να αλλάξω το ανοιχτό τους χρώμα ...όχι ακόμα τουλάχιστον
YOU ARE READING
Dancing with my demons #WSA17 #TBWB
SpiritualHighest : #1 in spiritual Ήταν εκεί όταν κανένας δεν ήταν κοντά της ...η λεπίδα ...η μόνη αληθινη φίλη της ... Χόρευε στο ρυθμό που που οι δαίμονές της την επικαλουσαν να κάνει . Της άρεσε ! Της εδινε τη λύτρωση που δεν αντλούσε από πουθενά αλλού...