Mingyu
"You're worth dying for" niyakap ko ng mahigpit si Wonwoo at ganun na rin ang ginawa niya.
"No. Hindi. Hindi ka dapat mamamatay Wonwoo! Hindi dapat! Ano ba yang sinasabi mo? Biro lang lahat to diba?" ngumiti siya. Yung ngiti na sobrang nanghihina. Yung ngiti na ayaw na ayaw kong makita galing sakanya. Yung ngiti na nag pabigat ng puso ko. Yung ngiti na nang durog sa buong pagkatao ko. Masakit. Tangina ulit.
"Sana nga biro lang ang lahat Mingyu. Hindi eh. Mamamatay ako. Malapit na. Tangina diba?" nakuha niya pang mag mura. Kasabay nun ang pag patak ng luha niya kaya pinunasan ko nalang ito.
Di ko matatanggap to. Sampalin niyo nga ako, nananaginip lang ako diba? Katulad eto ng panaginip ko dati, natatandaan niyo pa?
"Mingyu, gusto kong pumunta sa Tree house."
"Pero wonwoo-"
"Please Mingyu..." tinignan ko si Bohyuk at tumango lang siya. Damn, after ilang years kong nawala, masasabi ko talagang nag mature si Bohyuk.
"Thank you."
BINABASA MO ANG
Nostalgia •Meanie•
Fanfiction[HALF EPISTOLARY] "Wonwoo, bumalik ako kasi mahal parin kita..." Book 2 of Seen