Vernon
"Pano nangyari?!" gulat at sabay sabay nilang tanong. Nandito kami ngayon sa bahay namin dati, pag uusapan na namung ibenta to kwentuhan dito kwentuhan jan hanggang sa naabot sa topic na to.
"H-he got depressed dahil hindi ko siya binalikan. He starved himself to death." natahimik lahat. Kahit ba sa huli hulihan ganito ang pag sasama naming lahat?
Lahat ng napag samahan namin parang wala lang simula ng nawala si Wonwoo hyung at Seungcheon hyung. Mas okay sana kung umalis nalang sila papuntang ibang bansa pero hindi e. Hindi na namin sila makikita pa.
"A-ang tanga ko I'm sorry." yumuko ako at tumulo nanaman mga luha ko. Ako ang may kasalanan kung bakit nawala si Boo.
"Wag mong sisihin sarili mo Vernon" kahit anong pilit ko na hindi sisihin ang sarili ko di parin mawala sa isipan ko. This hurt to the point na hinihiling ko na sana ako nalang ang nawala.
Mahal na mahal ko si Seungkwan dati pero in a snap, ewan ko na kung aning nangyari sakin. I know he loves me too but fuck, I'm so stupid jinjja jinjjaaa.
"Sorry mga hyung." walang umimik but they comforted me sa pamamagitan ng yakap. Di ko na alam ang gagawin ko pag wala sila, they still the same maybe some things changed pero sila parin ang nakilala ko for the past years.
Namiss ko sila.
Is this reunion without Wonwoo hyung, Seungcheol hyung and Seungkwan?
BINABASA MO ANG
Nostalgia •Meanie•
Fanfiction[HALF EPISTOLARY] "Wonwoo, bumalik ako kasi mahal parin kita..." Book 2 of Seen
