I'll Never Forget You | Stydia cz.1, cz.2, cz.3

16.2

Chamska reklama - U góry zostawiam Wam najnowszy zwiastun 3 części pt. " Save Me | STYDIA " ! I także będzie znajdowała się w tej książce! A teraz życzę miłego czytania ;*

______________________________________

Mój ojciec rozpłakał się na dobre. Po prostu płakał jak dziecko, któremu zabrano ulubioną zabawkę, albo jak nastolatek, który dostał miesięczny szlaban na CS'a .

- Też tęskniłem,tato. Ale dusisz. - nie zdawał sobie sprawy ze swojej siły, choć ja byłem ponad dziesięciokrotnie wytrzymalszy i silniejszy od przeciętnego człowieka.

- Nie wierzę, że to ty, Stiles. - opanował swój płacz w pewnym stopniu. - Jak udało ci się stamtąd uciec?

- Opowiem ci w domu. - skwitowałem. Ojciec zabrał płaszcz i wyszedł mówiąc coś do zastępcy. " Jordan ogarnij papiery i masz wolne. Ja muszę pozałatwiać jeszcze swoje prywatne sprawy. " Tyle zdołałem usłyszeć swoich wyostrzonym słuchem. Coraz bardziej mi się to podobało.

Z racji, iż " przyszliśmy " na posterunek, Noah zabrał nas radiowozem do domu. Gdy przejeżdżaliśmy obok domu Martin'ów Lydia chciała wyjść, ale zatrzymałem ją. Nadal nasze ręce były splecione.

- Zostań ze mną, proszę. - wyszeptałem tak,by ojciec nie mógł nas usłyszeć. Dziewczyna z powrotem usiadła obok mnie, a mój ojciec ruszył w stronę naszego domu. Nie odzywał się całą drogę, myśląc pewnie o zbliżającej się rozmowie.

Droga do domu nie zajęła nam zbyt wiele. Dopiero teraz, gdy stanąłem w progu uświadomiłem sobie co muszę powiedzieć ojcu.

" - Tato, jestem Lucyferem. "

Szeryf rozsiadł się na jednym z foteli, a ja gestem poprosiłem Lydie, by poczekała na mnie w moim pokoju.

- Tato... - zacząłem. - Tęskniłem.

Stchórzyłem. Nie potrafiłem powiedzieć mu prawdy, choć wiem, że na to zasługuje.

- Też tęskniłem, synu. - ojciec kolejny raz mnie przytulił. - Idź już spać. Pewnie jesteś zmęczony. - zerknąłem na zegar wiszący na ścianie. Rzeczywiście. Dochodziła trzecia nad ranem. Skinąłem głową i pomaszerowałem do pokoju.

Lydia leżała wyciągnięta na moim łóżku, z nogami skrzyżowanymi w kostkach. Na mój widok uśmiechnęła się i ułożyła się w pozycji siedzącej. Poklepała miejsce obok siebie. Gdy usiadłem nasze ramiona się stykały. Choć mieliśmy sobie dużo do powiedzenia, żadne z nas nie odzywało się przez dłuższy czas. Pierwszy odezwałem się ja.

- Tęskniłem.

Oczekiwałem, że Lydia odpowie w stylu : " Stiles, też tęskniłam jak szalona. ", a jednak usłyszałem jej śmiech. Popatrzyłem na nią zdziwiony. W zamian za to usiadła na moich kolanach i się we mnie wtuliła.

- Bałam się, że cię stracę. - tutaj jej głos brzmiał słabo. - A jednak wróciłeś. Jako Lucyfer. - Nie wiem co było w tym śmiesznego, ale jej ramiona całe się trzęsły. - Po prostu nie wierzę, że tutaj jesteś. Ze mną. Żywy. - podniosła lekko podbródek, by następnie delikatnie cmoknąć mnie w usta.

Lucyfer POV

Gdy Stiles dał mi wolną rękę, i klucz do pokoju gościnnego, nie zważając na nic udałem się w stronę domu Stilinski'ch. Wykorzystałem resztki swoich diabelskich mocy, by w szybszym tempie się tam znaleźć.

W środku domu nie trudno było o poszukiwanie właściwego pokoju. Stiles dobrze mnie poinformował. " Drugie drzwi od lewej na piętrze. " Kierując się tą wskazówką wszedłem do środka. Do środka , gdzie była jakaś osoba. A dokładnie było ich dwie.