Resim Durukan:)
Alper
" Ne saçmalıyorsun yine Alper." Esra bıkkın bir ses çıkardığında onu kendime döndürdüm. Gözlerinin içine bakıp " Saçmalamıyorum. " ellerimi saçlarına getirip hafifçe okşarken " Biraz kendine gelmelisin. Sen güçlü Esra'sın. Durukan'la Nisa'ya bırakırız. Hem onlar için hem bizim için iyi olur. Lütfen sana yalvarıyorum." Dedim. Kaşlarımı hafifçe kaldırıp merakla ne söyleyeceğini bekliyordum.
Esra başını Nisalara çevirdi. Onları izlerken Efecan da ellerinde kıkır kıkır gülüyordu. " Oğlunu bırakmak istemiyorsun ama bak mutlu." Sesimi şefkali çıkarmaya çalışıyordum. " Bilemiyorum." Esra tereddüt ettiğini anladığım an heyecanla " Sen her şeyi bana bırak hallederim." Deyip ona sıkıca sarıldım. " Seni özledim." Esra'nın bakışlarını görünce yüzümdeki sırıtış daha çok yayıldı. İşte bu !
Efecan aferin oğlum. Akıllı dur da annecikle baş başa vakit geçireyim azcık. " Hadi gidelim yanlarına." Esra'yı kendime yanaştırdım. Ona sarılırken Durukanların yanına gelmiştik. Bütün çocuklar masaya yerleşmiş kahvaltı için bekliyordu. Nisa bebeği Durukan'a verip Atakan'ın yanına gitti.
Elinden tutup masanın başına getirdiğinde " Çocuklar arkadaşınız size bir şeyler söylemek istiyor." Atakan gergin görünüyordu. Nisa ona cesaretlendirici bir bakış attı. " Be-n de si si - zz - ler gi-bi -ko-nu-şa-bi-li-yo-rum." Atakan o kadar çok zorlanmıştı ki pür dikkat herkes gülümseyerek onu dinliyordu.
" Du-ru-kan aa a-bi -me ve Ni-sa ab ab- la -la ma çok te-şek-kür e-di-yor-um." Nisa ile bakıştıklarında duygulanmıştım. Durukan'ın yanıma gidip arkasını sıvazladım. " Hayatında doğru yaptığın şeyler fazla mutluluk verici değil mi?" Dedim Durukan'a . Onaylarcasına kafasını salladı.
" Her-ke-se a-fi-yet oool -sun." Atakan zorlandığı için kısa kestiğini anlamıştık. Herkes mutlulukla gülümserken Atakan arkadaşlarının yanına gitti. Biz ayrı bir masaya oturduğumuzda Esra'yı dürttüm. İkimiz bakışırken " Şey gençler... Biz diyoruz ki..." Nisa ve Durukan'a şöyle bir bakış attım.
" Biz bir hafta tatile çıkacağız. Esra'nın biraz kafa dağıtmaya ihtiyacı var. Çocuğa bakabilir misiniz? Diyecektim?" Durukan'la Nisa bir anda birbirine baktılar. Nisa kararsız görünüyordu. Sanırım Durukan'dan çekiniyordu. " Abine bir iyilik yaparsın. Efecan çok yaramaz değil. Küçük bir şey ne zararı olur. " Esra bana karışmıyordu. Ben bile zorlanmıştım.
" Benim için sorun yok eğer Durukan tamam derse..." Nisa bana bakarken Durukan'ı ikna et der gibiydi. Durukan'ın kucağındaki oğluma şöyle bir baktım. " Efecan sana amcan mı bakacakmış. Bak sakın onu üzme tamam mı?" Bu sormak değildi. Sadece haber veriyoruz bakacaksınız gibi olmuştu. Durukan tek kelime etmeden Efecan'ın yanağına bir öpücük kondurdu.
" Esra hazırlıklarına bugün eve gidince başla. Kahretsin çok iyi oldu bu. Neden daha önce düşünmedim!" Birden kendimi kaybedip bağarınca Durukan bana sonra bunun hesabını soracağım dercesine ters bir bakış attı. Nisa Efecan'ın o minik ellerini tutmuş " Ufaklık biraz bizimle vakit geçireceksin. " derken heyecanlı olduğu yüzünden belliydi.
Durukan bakışlarını Nisa'ya çevirdi. Onun tepkilerini izlerken derin bir nefes aldı. Esra kulağıma eğilerek fısıldadı. " Sence Durukan'a bunu zorla kabul ettirmedin mi? İstiyormuş gibi görünmüyor." Omuz silkerek umursamamazlığımı gösterdim. Kahvaltı yaparken bile Durukan Efecan'ı kucağından indirmedi. Ben bile bazen yoruluyordum.
Durukan iyi babalık yapamayacağını düşünüyordu fakat farkında olmadan sevdiklerine fazla bağlanıyordu. Gösteremesede onları mutlu etmek için elinden gelenin en iyisini yapıyordu. Kahvaltı yaparken Nisa Durukan'ın ağzına bir şeyler uzatıyordu. Durukan'ın elleri Efecan'da olduğu için onu beslemesi beni kıskandırmıştı.
