Arrange married to a famous star #PHtimes2019 #dreamers Award 2018)

chapter 11- A moment to remember

A/N: I would really appreciate if you'll comment on my story regarding about my mistakes in grammars, typos and anything, in order for me to improve it more.

Mus-alonlym dahlia
-------------------------------

Chapter 5- A moment to remember

Elijah's POV

"Get your filthy hands off me!" Galit parin nyang sabi habang nagpupumiglas pa.

Hindi kona lamang sya pinakinggan at tuloy-tuloy lang ang lakad ko palabas. Maging ako man, hindi ko rin alam kung san ko sya dadalhin. Basta sa lugar kung saan kami lang, sa lugar kung saan mailalayo ko sya sa mga tao sa loob.

Hinigit ko lang sya palabas kahit tutol sya. Medyo madilim dilim narin pala ngayon.

"Let go off me you devil! " She hissed as she keeps on getting rid of my grip.

"I hate you! I hate you for crashing my life! You just don't know what happened before this damn arrange marriage and now what! Your treating me like a trash! You just---you just insult me as if im a flirty that wasn't raised well! I--I don't deserve everything your doing. " she hissed at me with a trembling voice that maybe because of the liqour she drunk. She can't even stand still as she was eyeing me with a burning gaze.

She was punching my chest at nararamdaman ko ang galit nya. But there's one thing that caught my attention from what she said. I just hug her to make her stop. 'Hell'

She punch me harder pero hinayaan ko lang sya, I dont feel it anyway. Ang tanging focus lamang ng diwa ko ay ang galit na naman sa mga mata nya na pinangingiliran narin ng luha.

Tch! Mabilis ko syang hinapit palapit sakin. As I wipe her tears, I hate seeing her crying for pete's sake. Ngunit sa paghapit ko sakanya ay sya namang pagbagsak ng ulan.

"Im sorry, im sorry for insulting you, I  didn't mean that im sorry for flirting with others as well okey? but please just stop crying." Mahinahong wika ko rito. Umuulan man ay hindi nakatakas sakin ang pag-iyak nito. Tch,  ba't ba anlaki ng galit nito sakin.

"Of all the person why does it have to be you." garalgal na wika nito.

Naikuyom ko ang mga kamao ko sa narinig. Hindi ko alam kung bakit ako binalot ng galit sa narinig. I didn't like what she said. Hinawakan ko ang panga nito and I made her look at me and within just a seconds nilapit ko ang mukha ko sa kanya. Tinitigan ko lang sya sa mata kung kaya't natahimik sya at nagtamang muli ang mga mata namin. That eyes...

That eyes full of innocence of her on our first meet are full of pain and sorrow, and damn it makes me uneasy seeing her like that. I don't know why but I felt like I am responsible on wiping her tears out. I felt like I want it to fade it all. Hindi koman maintindihan ang emosyong kumakawala sa kanya,  pakiramdam ko'y kinakain ako ng konsensya.

Nilapit ko ng paunti-unti ang mukha ko sakanya. Malakas man ang ulan, I can see her tears.

Nakatitig parin ako sakanya at hindi ko mapigilang pagmasdan ang kabuuan ng mukha nya. Lalong lalo na sa ibabang parte nito, that lips seem's so soft. Mas nilapit kopa ang mukha ko sakanya.

Nakatitig lang din sya sakin at hindi sya makakibo, lihim akong napangisi sa inasta nito.  Sanay na naman akong matitigan ng may paghanga.  Natural nayun pero sa paraan ng reaksyon nito,  hindi ko maiwasang mapangisi. lalo't ang galit sa mga mata nito ay biglang naglaho na parang bula at napalitan ng hindi mabasang ekspresyon.  Napamaang rin ang bibig nito.  Gayunpaman nababasa ko ang pagkamangha rito.  Ramdam korin ang paglunok nito.

tuloy ay hindi ko maiwasang mapangiti sa inaasta nito lalo  ng bahagyang manlaki ang mata nito.

Tsk wala parin talagang makakaiwas sa kagwapuhan ko tss.

Mas ginanahan tuloy ako dahilan para mas ilapit kopa ang mukha ko rito.  But this time umatras na sya kaya sinundan ko sya ng paunti-unti.  Wala parin itong nasasabi kaya napangisi nanga ako ng malapad. .

namamanglaw narin ang mga mata nito gayunpaman, nagawa parin nitong umatras. But this time mabilis kona syang nalapitan at hinapit papalapit sakin.

Mas lalo pa tuloy nanlaki ang mata nito at bahagya pa nitong naibuka ang bibig nya.

damn it,  bakit hindi ko maiwasang titigan ang labi nito. Hindi na maganda to.

nalaman ko nalang na naidikit kona pala ang noo ko rito.  Nanatili lang din ang gulat na reaksyon nito.

"Wha-what are you planning to--" nauutal na wika nito pero hindi kona ito pinatapos dahil gamit ang hintuturo ko,  hinarangan kona ang pagbuka ng bibig nito.  At sa di malamang dahilan,  napangiti ako na parang ewan rito.

But to my surprise,  bigla nalang akong tinulak nito ng pagkalakas-lakas dahilan para mabitiwan ko sya.  And the most shocking part was that...

"Hhhhhhwwwaaaa. " God did she just...
o_o...

"brttttttttt hwaaaaaahhhh."
O_O...

vomit on my chest?
-___-

Napapikit nalang ako ng mariin ng tuluyan nanga syang nagsuka sa mismong dibdib ko.

Goddammit  this can't be happening.

Nandidiri man pinilit ko paring buksan ang mga mata ko at napapailing nalang ako sa kinahinatnan ng sitwasyon. This is the first time that someone vomit on me and I just can't  believe that sya pa ang makakagawa nito.

I just look at her with disbelief. Ngunit bigla nalang syang ngumiti at tumawa.

"hahahhahhahhahha" Mahabang tawa nito.  Pinukol ko nalang eto ng masamang tingin. Tumawa pa ito na parang hindi nya ako kaharap.

"Mukha kang eng---" Hindi na nya natuloy pa ang sasabihin dahil tuluyan na syang nawalan ng malay.

I look at her while I was holding her as my lips form into a smile. Atleast nawala ang lungkot sa mga mata nito.

"You're really are different. " At binuhat kona sya na parang pang-bagong kasal upang isakay sa kotse.

"I... I miss you." biglang sambit nito na ikinakunot ng noo ko.

Ally's POV

Nagising ako mula sa sinag ng araw.
Minulat ko muna ang mga mata ko at tiningnan ang paligid.

Teka, hindi ata ito ang kwarto ko ah. Nilibot ko ng paningin ang kabuuan ng kwarto at napatitig ako sa taong nakahawak ng kamay ko.

Mabilis kong sinipat ang kabuuan ko at nakahinga nalang ng maluwag ng may damit pa naman ako.

Natuon ang atensyon ko sakanya nang diinan nya ang hawak sa kamay ko. Nakatungo sya sa kama habang nakaupo sa sahig.  Nakaramdam ulit ako ng malamig sa ulo ko kung kaya't naintindihan ko ng nagkalagnat na naman siguro ako.

Napatitig akong muli sa kabuuan ng lalaking nakatungo sa harap ko. pakiramdam ko tuloy ay nakaramdam ako ng kakarampot na awa sa posisyon nito. At sa hindi malamang dahilan bigla nalang akong napatitig sa mala-adonis na itsura nito.  Pakiramdam ko'y bumabalik na naman ang nangunguwistiyon kong isipan.  The feeling na parang napakapamilyar ng mukha nito.

Sa gitna ng pagtitig ko rito ay biglang kumirot ang ulo ko.

"Ahhhh, ansakit ng ulo ko." Pabulong kong sabi at hinawakan kopa ito gamit ang kaliwang kamay ko.

Ngunit nagulat nalang ako ng magising ang katabi ko.

"Anong masakit sayo? hindi ba maganda ang pakiramdam mo? tell me." He asked worriedly with full of sympathy.

Tuloy ay diko maiwasang mapatitig rito. He looks worried and so sincere, and I can't help but to be confused. Hindi ako sanay sa mga inaasta nito ngayon ngunit hinayaan ko nalang sya.

"Masakit ang ulo ko." maikling sagot ko.
Mabilis naman syang lumabas. Nagtataka man ay hindi kona lang ito pinansin.

Umupo muna ako saglit at sinipat muli ang paligid.

"Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah." hindi ko mapigilang hindi mapasigaw ng makita ang suot ko ngayon.

To be continue...