Arrange married to a famous star #PHtimes2019 #dreamers Award 2018)

Chapter 17- Snakes of the wood.

Chapter 17- Snakes of the wood

Ally's POV.

Nagising ako dahil sa liwanag ng sinag ng araw. Mabigat man ang pakiramdam ko, pinilit ko paring bumangon. Napahinga ako ng malalim at napatulala sa kawalan.

Unti-unti ko na namang naramdaman ang kaparehas na sakit na dinanas ko kahapon. Napahawak ako sa dibdib ko at naramdaman ko ang paninikip nito, I suddenly close my eyes as diverge memories of him flashes on my mind. Mas lalong lumala ang sakit na nadarama ko kaya iminulat ko ang mga mata ko, pinagmasdan muli ang kalawakan habang unti-unting pumapatak ang mga luhang piniligilan ko kanina pa.

I then felt the emptiness that conquer me as I remember all about what Hunter and I talked about. It hurts a lot though., It totally hurts a lot.

I miss him so damn much and it totally breaks me the fact that we both felt exquisite pain. I haven't heard anything about him, I never knew what happen on him. I did tried my best to forget him. I even convince my self that he cheated on me and that's an enough reason for me to forget him but damn!

Bumangon ako mula sa kama at tumingin sa labas ng bintana. I remember that today is weekend so I guess I'm just going to make my self busy so that I won't end up feeling the same pain.

Luckily, nagring ang phone ko and that's when I find hope.

"Hello, " Pilit kong nilagyan ng sigla ang boses ko.

"Poison." Sa wakas ay sabi nito sa kabilang linya.

"So---"     "So----" Sabay pa naming sambit, tuloy ay napatawa eto sa kabilang linya.

"Where are we going for adventure this time?" Ako na ang unang nagsalita, tuloy ay damang-dama ko na ang malawak na pagkakangisi nito.

"Asking for an adventure huh?" She said while smirking I guess.

She knew me very well and I can't blame her for that. I smile a little one, a fake one I guess.

"Just burst it out." I said as I look outside the window.

"How about hiking?" I smile as I heard her. She really knew what I need this time.

"Great thing poison, gusto ko rin talagang gumala. I'm somehow stressed right now. I'll just pick you there okey? Just give me a minute. " She said with an exciting tone as she hang up the phone.

Pagkababa nito ng cellphone ay nagawi ang tingin ko sa labas ng maliwanag na bintana, at mula roon ay natanaw ko na naman ang demonyong nakapang alis na naman at tsaka sumakay ng kotse. Napailing nalang ako sa pagkadismaya, main reason why hinding hindi mapapalitan sa puso ko si David. Wala ata etong ibang alam kundi umalis ng bahay, dapat pa nga ata ipaghanda ko na eto sa susunod na pag-uwi eh.

"Care to open up the door for me poison?" ani toxic sa labas kaya binuksan ko eto.

Dala kona ang malaking backpack ko na sinadyang ipagawa para lang sa hiking. Muli, nakita kong parang kumikislap na naman ang mga mata nya.

"Let's go. " Masiglang sabi nito at tsaka na kami sumakay ng kotse nya.

Tahimik lang akong nakamasid sa labas habang nasa byahe kami, at maya-maya pa ay naabot na ng paningin ko ang matatayod na kabundukan. Ito ang lugar kung saan, wala kang makikita kundi kapayapaan. Tahimik lang na nakikiayon ang mga kahoy sa sariwang hanging dumaraan rito. Habang ang mga dahon nito ay ninanamnam ang sariwang hangin na bumabalot rito. Wala kang makikita sa lugar na ito maliban sa katahimikan at pagkakaisa ng kapaligiran.

Napabalik lang ang atensyon ko ng maramdaman ko ang pagyugyog sakin ni Caitlin.

"May nakikita kabang diwata jan at hindi maalis-alis ang paningin mo jan?" Iritado nyang sabi. Napangiti lang ako sa inasta nya. Kahit kelan talaga to, napakasensitibo.

"Baka naman may plano kang ipagpalit ako jan ah?" Pagmamaktol padin nya, tuloy ay hindi ko maiwasang hindi eto tawanan. Kahit kelan talaga to.

"I won't do that toxic, kahit gaano pa kaganda ang diwata jan, hindi parin kita ipagpapalit." Ngumiti na sya sa narinig and she pinch my cheek.

"Lika na nga. " Excited nya ulit na wika. As we face the huge mountain. We inhale first. We actually miss this place. Nagkatinginan pa kami at saka na nagsimulang umakyat.

"So at last, nagawa mo ring bumalik rito." I said while appreciating the view. Nginitian nya lang ako. Isang malungkot na ngiti.

I still remember the last time na umakyat kami sa bundok nato. This was my favorite mountain to hike back then. Napangiti rin ako sa ala-alang yun.

"We were four last time we got here." ani Caitlin na ikinalingon ko.
I see the sadness in her eyes.

"Bakit dito mo piniling umakyat?"
I said as I sit down towards the grass.

Yes we're in the top already. I see the huge yet peaceful large area beyond this mountain, and I admit this is what I really love here aside from those memories. Nilanghap kopa ang sariwang ihip ng hangin.

"Because we have to bid farewell here." - Caitlin

"We have to forget them." sambit nya ulit na halatang nagpipigil nang umiyak. I caressed her back.

"Ilabas muna yan toxic." Seryosong wika ko rito as I see the tears running down from her eyes.

Toxic and I have many similarities. She always cheer up, but behind that I know she's into pain, hatred and even betrayed, and I was the only one to witness it.

We spend our time there more. Tumigil nadin kakaiyak si Caitlin. In my part, I kept my self numb even though I also felt severe pain.

Medyo madilim-dilim nadin nang mapagpasyahan naming bumaba ng bundok.

"Felt relief?" I said as I look at her direction.  Ngumiti naman sya na gaya ng dati, as if she's so happy in her life.

"Of course I do." Nakangiti nya pading sagot ngunit bigla syang napatigil at napatulala. Sinundan ko ang tingin nyang punong-puno ng takot.

"Do you still remember that?" Nanghihitakutan nyang sabi, I just smirk at her.

"Magaling kapadin ba jan?" Bulong nya ulit habang nakasteady lang.

"Wag ka lang gumalaw at pumikit ka nalang. " seryosong sagot ko sa kanya. Eversince tumira ako kay lola sa korea, marami etong naituro sa akin at isa na ron ay kung paano humawak ng snakes.  Unti-unti kong kinuha ang kutsilyong ginamit ko noon.

"Natatakot ako." ani Caitlin at paglingon ko sa kanya, umiiyak na pala sya.

"Just ask for help if something happen. But I assure you one thing. Hindi ako makakagat ng ahas na yan okey." I told her with assurance pero... Umiiyak padin sya.

Itinuon ko nalang ang paningin ko sa ahas na nakatitig nadin sakin. Its a cobra and yheah malaki nga yan masyado. I step slowly. Hindi naman sya gumalaw. As I step again.

This time I see the cobra how cobra move her head as if it is conditioning itself to attack me and in just one blink.

"Aaaaaaaahhhhhhhhhhh. " Sigaw ni Caitlin habang humahagulgol na.

But I was focusing kaya mabilis kong nahuli ang ahas nang umatake eto. Hawak kona ang ulo nito habang nakabuka pa ang bibig nito.

Mabilis kong naihampas ang ahas kasabay nun ay ang matatalas na dulo ng kutsilyong hawak ko.

Tinanggal kona ang pagkakasaksak.
And I see its blood in my knife, tinakpan kona ito.

I see the relief in Caitlin's eyes but in just a second it freak out again. It's as if she was indicating something. Maging ako hindi rin makapaniwala na nagawa pang umatake ng ahas nayun.

Mabilis akong umilag at muli ko syang nahuli. Ngunit huli na nung mapagtanto kong nawala ako sa balanse sa gilid ng bangin. Mabilis kong itinapon sa malayo ang ahas.

"Noooooooooooooooooo. " Yun lang ang tanging narinig ko bago balutin ng kadiliman ang paningin ko.

To be continue...