Arrange married to a famous star #PHtimes2019 #dreamers Award 2018)

Chapter 21 - The Exaggerating Drama

Chapter 21- The Exaggerating Drama

Ally's POV

"Sino kaba talaga?" Nagtatakang tanong ko sa lalaking kaharap ko ngayon.

Hindi ko maiwasang magtanong sa pagkarinig ko ng pangalang sinambit nya.

Nakita korin sa mga mata nya na maging sya ay naguguluhan. Napakaraming katanungan ang bumabalot sa mga mata nito.

Now I'm dying in curiosity. I have been called "Lhe" by only one person and it could never be him. Never.

Kahit saang anggulo tingnan, hindi mahagilap ng isip ko kung paano nya nalaman ang pangalan nayun.

Magkadikit ang matang tinitigan ko eto at pilit na binasa ang kung anong pinapahiwatig ng mga mata nito.

I'm only one call away,
I'll be there to save the day---

Naputol lang ang atensyon namin Sa isa't-isa ng tumonog ang cellphone nito. Unti-unti nitong binaba ang mata sa screen ng phone nya. Tinitigan nya ito at biglang nagbago ang ekspresyon sa itsura nito nang makita ang kung sinumang tumatawag. Matapos nun ay natutuliro etong tumayo at basta nalang kumaripas ng takbo. Sa isang iglap, nawala ito na parang bula.

Nawala ito at hindi na sumipot pa hanggang madischarge ako. He left without no one. He left me having so many questions without answers and too much conundrums, at last I then convinced my self the fact that it will never be him.

"Chukla. " sigaw ng isang pamilyar na boses na nagpabalik sakin sa reyalidad. And of course hindi kopa man siya nahaharap, Alam kona kung kanino ang amazonang boses na yun.

I face them with a smile. "Rai Sha how have you been?"

"Great." Malapad ang ngiting wika nito sakin.

"O sya chukla, mauna nako sayo.
I'll just meet you tomorrow at lunch time." She said as she wink at mabilis na umalis. Tingnan mo yun, parang natatae sa pagmamadali.

Napailing nalang ako rito at tsaka nagwave sa kanya. Matapos ay nilibang ko muna saglit ang sarili sa school since masyado pang maaga.

Past 5pm na nang muli kong tiningnan ang wristwatch ko at mapagdesisyonang umuwi. Nagsimula na akong magmartsa papunta sa kotse ko at maya-maya lang ay pinaharurot kona eto pauwi.

Pagdating sa bahay ay nagbihis lang muna ako. Kumain naman na ako sa school and that'll serve as my dinner. Bahala na ang Demitri nayun sa buhay nya. Total sanay naman na ako na ako lang mag-isa rito. Nagpalipas lang ako ng minuto magfacebook at tsaka napagdesisyonang maligo na. Matapos nun ay uminom na ako ng tubig tsaka sumalampak sa kama ko. Kinuha ko mula sa bag ang script na binigay ni Ma'am kanina.

Hindi ko alam kung nanadya ba talaga ang script na eto or what. Pero nanadya talaga to eh! Habang binabasa ay naramdaman ko kung paanong bumigat ang pakiramdam ko sa pagbabasa ng bawat linya.

Buong gabi akong nag-aral at nagpakabihasa sa script na eyon at buong gabi rin namang hindi umuwi ang lalaking yun. Well hindi na naman bago sakin yun.

q(¬_¬) p

"Bakit, bakit ba ganyan nalang palagi ang trato mo sa akin? Why do you always treat me as if I'm just nothing for you?" Halos isigaw kona sa kanya ang mga katagang yan.

He just stare at me with his usual expression. His cold and blank eyes.

"Alam mo ba kung gano kahirap sakin to? Sa tingin mo ba madali lang din sakin ang matali Sa arranged marriage na ito huh?" Mangiyak-ngiyak narin ako sa mga nilalabas ng bibig ko.

Heto na naman at nararamdaman ko ang pagka-awa sa sarili ko. This feeling that I usually hate but here we are again, there will always be a time that it will appear normally.

Lumambot na naman ang ekspresyon nito. Kahit kelan talaga napakagaling nitong umarte. Artista nga talaga sya at hindi nako magtataka.

I know that he always act whenever he have that expression. Pano ba naman, kitang kita ko na ngayon eh.

Unti-unti etong lumapit sakin. That same move, umatras nalang ako dahil muli na naman akong kinabahan.

Come on Ally, ano na naman ang nangyayari sayo? uso kumalma.

Nanlumo na lamang ako ng wala nakong maatrasan. And again, I have been cornered by this guy.

Naghuramentado na naman ang puso ko lalo ng maisip kong...

Wala na sa script ang pinag-gagagawa nya. He's really out of his mind, ni magbasa nalang ba ng script hindi nya magawa?

My heart skips fast when he reach me.

In front of me, nakatayo siya and what I hate the most was that he's staring at me again. That eyes...

Heto na naman ang puso ko na sobrang kinakabahan. Bahagya ko pang naramdaman na naghuhuramentado na naman ito.

Pakiramdam ko ay kinulang na naman ako sa oxygen. Come on, ano na naman ang ginagawa ng isang to.

Itinaas nito ang kanang kamay papunta sa mukha ko. My heart beats more faster because of what he's doing by now.

Unti-unti nyang nilapit ang kamay nya sakin at iniwasan ko nalang sya ng tingin para makontrol ko kahit papaano ang sarili ko. Nilapit nya pa ang kamay nya as he approach my...

Napatitig nalang ako dito ng nilagpasan nya pala ang mukha ko, instead kinuha nya ang libro sa mini library na kinasasandalan ko. Napapikit nalang ako dahil sa hiyang bumalot na naman sakin.

Ngunit nanindig nalang ang balahibo ko nang naramdaman ko ang hininga nito sa gilid ng tenga ko.

"We are married and you can't do nothing but to be a good wife to me." Malamig na wika nito na ikinatindig pa ng balahibo ko.

Mas lalo pa akong nagulat sa sunod na ginawa nito.

He...

He hug me so tight. So tight that maging ang librong hawak nya ay binitawan nya nadin.

Now I can hear his heartbeat as well. At hindi ko alam kung bakit ngaba sabay ang pagpintig nito sa bawat Pag pintig ng puso ko.

"Tch. I told you not to cry in front of me, stop doing that. " Malamig na wika nito.

"Bakit ba palagi mo nalang akong pinapahirapan?" seryosong saad nito as our gaze meet.

To be continue...