Tekila

-13 Ayna 7.Bölüm-

Kahvaltıdan sonra Reyna ile küçük bir dünyaya git gel yaptıktan sonra sarayın içinde yürümeye başladık. Reyna bana eski köpeğini anlatırken sarayın kapıları açıldı ve içeriye askerlerle birlikte üzerinde eski kıyafetler olan sarışın bir kız getirdiler. Askerlerler kızı üst kata çıkarırken birini çevirdim ve kızın kim olduğunu sordum. Bildiği tek şeyin kraliçenin emri ile getirildiği olduğunu söyledikten sonra koşarak diğerlerine katıldı. İçimdeki ses yukarıya çıkıp neler olduğunu öğrenmem gerektiğini söylese de Reyna ile olan bu küçük konuşmamız bitsin istemiyordum. Sanırım bu da bana yukarıya çıkmam için daha iyi bir sebep veriyordu.

Ölümsüz ve başka bir evrenin prensi de olsam bu bağlanmamakla ilgili olan katı kuralımı değiştirmeyecekti.

Başımla Reyna'ya özür dilercesine selam verdikten sonra merdivenlerden yukarıya çıkmaya başladım.

Şimdi şöyle ki Reyna burada Melis burada Janset burada eh ben de buradayım. Doğa ve Ada nerede diye soracak olursanız onların halledecek bir kaç işi var.

Doğa
Dünyada

Anneme NYU dan gelen %100 burs aldığımı ve kabul edildiğimi gösteren zarfı verdikten sonra annem deli gibi ağlamaya başlamış ve benimle gurur duyduğunu yaklaşık 200 kere söylemişti. Benim de içimden ağlamak geliyordu. Onları bir daha ne zaman görebileceğimi bile bilmiyordum. Maibe de benimle gelmişti. Onu NYU da okuyacak olan okuldan bir arkadaşım olarak tanımıştım. Ben anneme ve babama sarılırken Maibe anneme ve babama Pazartesi günü oriyantasyonun başlayacağını benimle oda arkadaşı olacağını ve ailesinin ikimize de bu akşam için uçak bileti aldığını bu yüzden hemen toplanmam gerektiğini  söyledi. Hiç beklemediğim bir şekilde ikisi de bunu anlayışla karşıladı. Üçü de toplanmama yardım ederken  onlara evde ayrılmak istediğimi havalimaninda histerik anlar yaşamak istemediğimi söyledim. Hiç beklemediğim bir şekilde buna da  anlayış gösterdiler. Üç kişi hızlıca odamdaki her şeyi topladık ve eşyaları aşağıda Ada'nın bizi içinde beklediği siyah camlı arabaya yükledik.  Artık herkesin eşyaları arabadaydı. Reyna ve Arda sabah gelmiş ve eşyalarını toplayıp saraya geri dönmüşlerdi. Ada nın evine ise buraya gelmeden önce gitmiştik.

Hala evin önünde dururken ağlama hissini daha çok içimde tutamadım. Gözyaşlarının akmasına izin verirken araba hareket etti. Ben hıçkırıklara boğulurken Ada beni kendine çekti ve göğsüne bastırdı. Ben ise ağlamaya devam ettim. İçimdeki korkuları ve üzerime çökeceğinden emin olduğum özlemi içimden atmak için ağladım. Burayı bırakmak canımı yakıyordu. Annemi ve babami bir daha ne zaman göreceğimi bilememek de...