Tekila

-Olimppa 3.Bölüm-

Doğa

"Maibe"
"Efendim."
"Sence Ada nasıl birisi ?"
"Prens Ada oldukça iyi kalpli ve yakışıklı biri efendim."
"Offf. Şu resmi ağzı bırakır mısın?  Sen benim kölem değilsin."
"Pekihala. Yine de onunla ilgili söyleyebileceklerim bunlar."
"Bence de iyi birisi. Yine de ben dünyadayken Barış vardı. Yani şimdi bakıldığında çok basit görünüyor. Yani o küçük aptal bir varlıkmış gibi. Ama hissettirdikleri çok farklıydı. Acaba yine olur mu ? Yani onunla."
"Kiminle ?"
"Ada'yla işte. "
"Ada nin size karşı hislerini bilemem ama eminim bir daha aşık olacaksınız."
"Siz yok Maibe. Sen var sen. Bu kadar zor olmamalı."
"Pekihala. Neden şimdi gidip kapısını çalmıyorsun ona gidip yardım gerekip gerekmediğini sor."
"Sen de fenaymışsın. Peki gidiyorum."

Dedim. Biz nasıl olsa çoktan pembe odamıza yerleşmiştik. Aslına bakılırsa odayı fazlasıyla sevmiştim. Yine de birisi sorarsa inkar ederdim.

'Tık,tık,tık.'

"Geldim."

Dedi Ada. Kapıyı açtığında üzerinde sadece siyah bir eşofman altı vardı. Elindeki tişörtü üzerine geçirirken beynimin fon müziği erotik müzik çalıyordu.

"B-Ben yardım lazım mı diye sormak için geldim."
"Sağol Fukayna herşeyi halletti. Hem yeni bir bildiriye göre ders kitaplarımızı almamız gerekiyormuş. Birazdan çıkıcaz istersen bizimle gel ufaklık."

Dedi saçlarımı karıştırırken. 'UFAKLIK SENİN ANANDIR !' dedi erotik müziği kesen iç ses. 'Fukayna halletmiş miş ay götüm ! Yolarım ben o kızı be yolarım.'. Sakin oluyoruz iç ses. Sakin oluyoruz. 'Kızım sen saf mısın ? Çocuk giyiniyordu. Sonra kapıyı açtı Fukayna dedi ağzını açar açmaz. Sen akıl fukaynası mısın annem ? Ha kuzum.' Ciddi misin ya ? Neden felaket telalı gibisin iç ses bir sus ya.

"Yok sağol. Biz sonra gideriz Maibe'yle."
"İyi sen bilirsin minik. Akşam yemeğinde görüşürüz."

Dedi ve kapıyı kapattı. Biz seninle görüşmeyelim. 'Lafı ağzımdan aldın valla.'

Hayat: Doğa birşey diyicem.
Ben: Efendim.
Hayat:

Ben: Hayat ulan. Şurda hikaye anlatıyoruz. Adamlar diyor denizkızı sen kalkıp İbrahim Tatlises fotoğrafı atıyorsun.

"Maibe. Janset'le Reyna' yı çağırır mısın ?"
"Efendim iyi misiniz ?"
"Evet. Lütfen git ve onları çağır."

Dedim ve Maibe'yi gönderdim. Acaba aralarında gerçekten birşey var mıydı ? Aralarında birşeyler olması yasal mıydı ? Felsefik Töre falan gibi birşey yok muydu ? Sonuçta kiralık yönetiyorduk değil mi ?

"Bebeğim ? Sorun mu var ?"

Dedi Janset odaya girer girmez. Janset yatağa otururken dizlerine yattım. Tam olarak ne yapmasını biliyormuş gibi saçlarımı okşamaya başladı.

"Ada sanırım Fukayna'yla yatıyor."

Dedim bir çırpıda olayın en özet ve net cümlesi buydu.

"Ne ? Saçmalama her şeyi anlat."

Dedi Reyna. Dünyada olan olayları ve sonrasında ettiğimiz küçük muhabbetleri anlattım ardından da daha demin olanları.

"Ya iyi de bu illa yattıkları anlamına gelmez ki ?"

Dedi Reyna. Janset birazcık sessiz kaldı ki bu bütün açık sözlülüğünü masaya örtü olarak serip birini o masaya yatırıp tokatlamadan önceki yapsam mı yapmasam mi sessizliğiydi.

"Yani. Şöyle ki aslında yatıyor olabilirler çünkü bir kızla aynı odada yaşıyor ve rahatça üstsüz dolaşıp kitap almaya birlikte falan gidiyorlar."
"Offf. Ben Barış'ı çok özledimmm."
"Barış ın hiç fotoğrafı var mı ?"

Diye sordu Maibe. Başımı sallayarak bavulumun içindeki eski günlüğümü çıkarıp içindeki fotoğrafı ona gösterdim. Maibe fotoğrafa baktığı an suspus oluverdi. Bir süre dikkatlice fotoğrafa baktıktan sonra başını kaldırdı.

" Ben bu çocuğu gördüm. Bu gün gezideydi. Otobüste arka sıralarda oturdu. Sana bakıp duruyordu."

"NE !"

Diye koyverdik üçümüz birden. Barış burada mıydı ? Ama nasıl?  Bu dünyadaki en olasılıksız olasılıklar içinde bile olası değildi. 70 milyar insan içinden o da efsanelerden birine mi aitti ? Bu iş iyi gitmeyecekti hem de hiç...