Tekila

-Yolculuk 2.Bölüm-

Bavul odasında soluklanırken bir anons duyuldu.

"Bütün öğrencilerimizin dikkatine. 20 dakika içinde beyaz kanatta toplantı başlayacaktır. Katılınması zorunludur."

Bunu duyduktan sonra bavulumu açıp üzerime sadece boxerimi giyebilmişken Melis kapıyı açtı. Verildiği ilk tepki gözlerini devirip kapıyı kapatmak oldu.

"Birincisi seni çıplak görmekten bıktım. İkincisi, beş dakika içinde ordan çıkmazsan sana garanti veriyorum 3 gün kıçının üzerine oturamazsın."

Dedi ve gitti. Kapılar buğlu camdan olduğu için karartının yok olduğunu görebilmiştim. Üzerime düzgün birşeyler giydim ve çıktım. Yeni okul arkadaşları demek yeni kızlar demekti. Yeni kızlar ise kendini koruma sisteminin bir parçasıydı. Tam odadan çıkarken Janset beni durdurdu.

"Sizi gördüm."
"Ne ?"
"Banyonun orda işte o her an birbirinizin üzerine ağlayacakmışsınız gibi bakışınızı. Birileri abayı yaktı mı biraz sankiii ?
"Yanlış görmüşsün bebeğim. Ayrıca bilirsin ben abayı falan yakmam."
"Amma da inatçısınız be. Çekil giyinicem. Ayrıca taç tak taç."

Dedi saçımı hafifçe çekiştirerek beni odanın içine geri getirdi. Çantadan tacı çıkarıp başıma koyduktan sonra Sef'in gözleri geri geldi. Yine her şey siyah beyazdı ama bu sefer yanma daha azdı.

"SEEF"
"Ahhhh. Lanet olsun."

Diye inledi Janset. Oysa ki krallıkta bu konuda bir sorun yaşamıyorduk.

"Tuttt !"

Diye bağırdı içeriye. Sef in gözlerinden onun koluna girmiş Maibe yi ve Tut un koluna giren Doğa yı görebiliyordum. Sonunda Sef ile göz göze geldiğimizde sorun çözüldü.

"Dostum bu olay gittikçe gayleşiyor ve hoşuma gitmiyor."

Dedim. İkimizde gülerek odadan çıkarken Janset ve Tut' un da sorunları çözüldü. Hepimiz yavaş yavaş kendi bölümümüzün oturma yerinde buluştuk ve beyaz kanada doğru yürümeye başladık. Beyaz kanat çok garipti çünkü bizim bulunduğumuz vagondan 10 kat daha genişti. Dev bir konferans salonu şeklindeydi. Mikrofonu eline alan uzun saçlı sarışın kadın konuşmaya başladı.

"Herkes kendi vagon rengindeki sandalyelere yerleşsin lütfen."

Biz de dediğini yaptık ve yerimize oturduk. İçerisi çok kalabalık değildi.

"Öncelikle hepiniz 2017 efsaneler sezonuna hoşgeldiniz. Sadece 20 yılda bir okul olarak çalışıyoruz ve sanırım bu yıl ilk defa bütün gezegenler sıralandılar. Çünkü bu yıl en kalabalık olduğumuz yılımız. Efsaneler olarak tam 69 kişisiniz ve ilk defa bütün efsanelere aynı yıl ders verilecek. Burada bulunma nedenimize gelecek olursak size Olimppa'da hayatı anlatmak için buradayım. Ilk olarak hepinizin efsanelerine göre kendi yatakhaneleriniz var ve her birinizin odaları tam olarak şahsınıza uygun hazırlandı. İkinci olarak yemeklenirizi ortak yemekhanede yiyeceksiniz. Haftada 2 gün izin gününüz olucak. Olimppa da bunu istediğiniz gibi değerlendirebilirsiniz. Son olarak bileklerinizin iç yüzeyi denk gelecek şekilde önünüzdeki sandalyenin üzerindeki boş bölgeye yerleştirin ."

Dedi. Sandalyenin tam ortasında dev bir girinti vardı. Bileğimi herkesin yaptığını yaparak oraya yerleştirdim.
Dev bir iğne kolumun içine girip çıkarken küfür ettim. Lanet olası şey deli gibi canımı yakmıştı.

"Olimppa da cep telefonlarınız ve  ya bilgisayarlarınız işe yaramaz olacağından bunlar sizin yeni telefonlarınız olacak. Bunlarla istediğiniz kişi sadece düşünerek arayabilir sadece düşüncelerinizle onlarla konuşabilir ve sadece düşünerek gördüklerinizin fotoğrafını çekebilirsiniz. Ayrıca ders programlarınız, ödevleriniz ve önemli iletileriniz de direk olarak beyninize gönderilecektir. Her sabaj kahvaltıdan önce sizi uyandıracağına emin olmabilirsiniz. Bu akşam yemeklerinizi burada beyaz vagonda yiyeceksiniz."

Dedi kadın. İçeriye ellerinde tepsilerle
bir sürü yeni insan doluştu. Sandalyelerin aralarına girip tepsileri sandalyelere taktılar. Artık masa olmuşlardı.

"Onünüzde bulunan kırmızı şuruplar sizin evreninizdeki devamlılığınızı sağlayacaklar.Kesin olarak her gece içmelisiniz. Şimdi hepinize afiyet olsun."

Dedi ve beyaz sandalyeye oturup yemeğini yemeye başladı. Şurubun tadı iğrenç olsa da yemekler oldukça iyiydi. Hep birlikte yemeklerimizi yerken bu yeni çipleri denemeye karar verdim. Reyna ya baktım ve düşündüm.

'Fotoğrafını çek'

Kulaklarımda kameranın sesi yankılandıktan sonra önüme döndüm. Yemeklerinizi bitirdikten sonra hepimiz vagonuzumdaki odalarımıza dağıldık. Şimdi tek yapamam gereken o resmi nasıl bir daha görebileceğimi öğrenmekti.