Boşluk

Sürpriz

Ve ta daaaa! İçimden geldi bir anda yazıverdim, ne kadar özlemişim anlatamam. Musmutlu bir aileden hepinize selam olsun!

İyi okumalar efenim! Bol bol yorum bekliyorum.

"Sonra ne oldu peki? Nasıl sevdin babamı?" Gece gözlerinin içi parıldarken baktı annesinin güzel yüzüne. İki çocuk sahibi gibi değil de hala eski Selin gibiydi.

"Farkında olmadan.. bir baktım ondan ibaret olmuşum. Ellerini tutup gözlerine bakınca kalbimde hissettiğim şeyi sana tarif edemem güzelim. O an öyle bir şey oluyor ki dünyadan siliniyorsun sanki, bir insanın gözlerinin içi senin için parlıyorsa kaybetmemek lazım. Sımsıkı tutmak lazım ellerinden, hiç pes etmemek lazım." Gece annesine biraz daha sokulup büyük bir merakla devamını dinledi. Bugüne kadar dinlediği bütün masallardan daha güzeldi.

"Her şey hep bu kadar güzel miydi yani?" Selin küçük kızının sözleriyle gülümserken gözleri çoktan uzaklara dalmıştı bile. Dudaklarında naif bir gülümsemeyle baktı Gece'nin gözlerine.

"Hiçbir şey kolay değildi, bizim babanla mutlu olduğumuz anlar sınırlıydı. Biz bir gün güler beş gün ağlardık. Herkes o kötü canavarlar gibi karşımızda dikilirken o prensesi kurtarmaya gelen prens gibi yenerdi hepsini. Sonunda tutardı elimden ve her şeyin iyi olacağını söylerdi." Gece'nin gözünde babası yeni bir kahramanlık rütbesi kazanırken kalbi heyecanla çarpıyordu.

"Sonra her şey iyi oldu mu? Babam sözünde durdu mu?" Selin sorular karşısında ufak bir kahkaha atarken Gece'ye biraz daha sarıldı.

"En kötü zamanda geldin sen, böyle her şey mahvolurken sen geldin. Bizi birbirimize bağladın, biz senin sayende devam ettik Gece. Sen bize yol gösterdin, karnımda küçücük bir bezelye tanesiyken bile yardım ettin bize. Her şey yoluna girdi, elbet arada tartışmalar oldu ama eskiden olanlar kadar ağır değildi, baban sözünde durdu bebeğim." Gece'nin gözleri mutlulukla dolarken küçük elini annesinin yanağına yasladı.

"Yani babam gerçekten bir süper kahraman, öyle mi?" Selin gülümseyerek Gece'nin saçlarının arasına bir öpücük bıraktı.

"Baban gerçekten bir süper kahraman güzelim."

Selin, Gece ile sohbet ederken Ali bahçede Asel ile beraber top oynuyordu. Gece'nin aksine Asel fazlasıyla hareketli bir çocuktu ve böylesine derin konuşmalar onu sıkıyordu. Yarım saat bile durduğu yerde durmuyordu ve herkes Asel'in Selin'e benzediği konusunda hemfikirdi.

Selin ve Gece sessizleştiğinde ikisininde düşündüğü şey yaşananlardı. Gece sadece iyi kısmını biliyordu ama bundan bile etkilenmişti, annesinin ve babasının arasındaki aşk daha kutsal bir yere sahipti şuan gözünde. İleride en az onlar kadar aşık olmak istiyordu, buna şimdiden karar vermişti. Karşısına babası gibi bir adam çıkması için her gece dua edecekti.

"Anne," Gece sessizliği cılız sesiyle bölerken Selin merakla ona baktı. "İleride bende babam gibi bir adamla evlenmek istiyorum, bir yerde duymuştum kızlar babaları gibi adamlarla evlenmek isterlermiş. Babam, dedeme benziyor mu?" Ortam yeniden sessizleşirken Selin yüzündeki gülümsemenin gram azalmasına izin vermedi.

"Değildi Gecem, deden.." cümle kuramıyordu, sanki kelimeler boğazına dizilmiş gibiydi. Kızına karşı dedesini kötülemek istemiyordu ama öfke kanında kaynamaya başlamıştı bile.

"Yani onlar benzemiyordu, baban çok farklı. Bazen söylenen sözler gerçek olmayabiliyor ama umarım sen baban gibi bir adamla evlenirsin." Konuyu dağıtmaya çalışmak isterken Gece annesinin sözleriyle kocaman gülümsedi.

"Babam bana dedi ki, Asel de ben de evlenmeyecekmişiz. O her zaman bize bakacakmış, bizim kocaya ihtiyacımız yokmuş." Selin kendine engel olamayıp kahkaha attı.