Chasing Love. [Fin]

Page 16.

"May, I.. I am sorry for the way I acted. I don't want to take advantage. But I will take the blame. I lost control." He's looking up the ceiling of his room. Ganoon din ang ginawa ko.

Napuno ng panlulumo ang dibdib ko. He's sorry for kissing me? Bakit parang ang sakit nun?

"Y-You're so-sorry?" I stuttered. Tila sinasakal ng puso ko sa sinabi niya. Am I not worth his kisses? But he seemed to like it kanina. Ano ito? Meaningless kiss? Nadala lang ng moment kiss? Naakit kasi ako kiss?

Parang gusto kong maiyak sa naiisip ko. Hindi ko matanggap na ganun siya. Humarap siya sa akin at tinitigan ang mukha ko. Nakita sa gilid ng aking mga mata ang pag-iling niya.

"I know what you're thinking May. It's written all over your face. And no, I am not sorry for kissing you." Lumapit siya sa akin at inihiga ang ulo ko sa braso niya.

"I've been dreaming if doing that since I saw you again a year ago." Iniyakap niya ang kamay sa bewang ko at iniharap ang katawan ko sa kanya. Hinapit niya ako payakap kaya ang mukha ko ngayon ay nakabaon na sa dibdib niya.

That smell again. My sunflower. He was dreaming of kissing me since then? An overwhelming emotion covered my chest. Napakasarap sa pakiramdam ng kilig na lumulukob sa buong pagkatao ko. It made me feel so content. So happy.

"I am just sorry I lost control. Ayokong i-take advantage ka. And we're still young. I don't want to cross that line just yet. Hindi ko lang talaga agad napigilan ang sarili ko. Masyadong matindi ang nararamdaman ko. I don't even know what this is but it clenches my heart so much it hurts. It hurts to see you and being unable to touch you."

Naramdaman ko ang malakas na tibok ng puso niya sa pisngi ko. Ganoon din ang puso ko. Ramdam ko ang pagkabog nun.

He wants me just as I want him! Yey! Does this mean that he loves me too? Pero ayokong mag-assume. Sasabihin naman niya kung iyon ang nararamdaman niya para sa akin di ba?

And he still has to heal. I will wait when he can finally be happy again. Yun naman talaga ang gusto ko di ba?

I felt him kiss the top of my head and then breathe in my hair.

"Goodnight May." His words melts me within. It feels so surreal.

Goodnight sunflower.

I woke up smiling while looking at his face. He's really handsome. Pero sana makita ko siyang ngumiti ulit.

Kumilos na rin naman kami agad nun at pumasok na sa univ. Sinalubong ako ni Hera.

"Iba ka talaga May!" Tumatawang sabi niya. Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. Anong pinagsasasabi nito?

"Huh?" Litong tanong ko sa kanya.

"Di mo ba alam? Naaalala mo yung wedding dress at gowns post mo? Nirepost lang naman ni Ara Uchimiya! She said that your designs are so exquisite and unique. You knew how famous that girl is lalo na sa fashion industry! You are trending now world wide dahil sa comments niya. People now are so curious about you!" Nanlamig ako sa sinabi niya. Hindi ko man gusto na mapansin masyado ng mga tao ay hindi ko mapigilang kabahan sa kakaibang oportunidad na ito! I studied fashion designing because of her.

Ara Uchimiya is a Filipino-Japanese world known fashion designer. She owns the biggest clothing line for men and women. Hinahabol habol ng mga artista world wide lalo na ng mga magpapakasal. She inspired my love for clothes.

"Te-Teka. Parang di ako makapaniwala! Totoo ba yan Hera? Gosh!" I exclaimed. I know namumutla na ako ngayon! Oh my God! That's Ara!

"Here look. And she said, if you want to be a part of her team she wants you in. God! May ito na yung pangarap mo! She obviously researched about you. Ang offer niya ay either ngayon ka sumali sa team niya or after you graduate!" Ipinakita niya sa akin ang phone niya. Kitang kita ko doon ang post niya. She chose my wedding dress and my yellow dress.

Nanginginig ang kamay ko sa kaba at sa sobrang saya! Hindi talaga ako makapaniwala! This is so freaking weird!

"Pagdating ko kanina dito sa school kinausap ako agad ni President. Ang sabi niya Ara called St. Felicity asking for you. Pres also said na this will be good for the school. So if you want to take her offer payag silang magtake ka ng short course kay Ara. She's going to be here in the Philippines for 6 months kaya naman may posibilidad na makapagtrain ka sa kanya while the studying." Inalog ni Hera ang braso ko nang matulala ako.

Hindi ko talaga mapaniwalaan ang sinasabi niya but everyone knew about it already. Ara is based in California, pero kahit ganun ay bibisita siya dito sa Pinas at isisingit pa ng training ko. Who am I to decline? I freaking want this!

Tumunog ang phone ko kaya kinuha ko iyon sa bulsa ng palda ko. It was an unregistered number. Dumoble ang kaba ko nang sagutin ko iyon. Tumikhim ako bago nagsalita.

"Hello?" There was static on the line for a bit.

"Hi! Is this May Greiz Rivera? This is Ara Uchimiya." Nanlaki ang mga mata ko nang marinig mula sa malambing na boses na iyon na siya si Ara! Impit akong tumili at tinakpan ang mouth piece ng phone ko.

"Yes! Hello po Ms. Uchimiya!" Narinig ko ang pagtawa niya mula sa kabilang linya.

"Masyado kang pormal sweetie. Call me Ara. Anyway, I hope alam mo na ang offer ko. I need to know your answer." Direkta niyang tanong.

"I accept it Ara." Walang pagdadalawang isip kong sagot. Hinding hindi ko papakawalan ang pagkakataon na ito no!

"Great! Today's my flight to the Philippines. So I will see you in three days?" Ramdam ko ang ngiti niya mula sa kabilang linya. Oh my God!

"Yes po. See you! Have a safe flight!" Binaba ko na ang tawag. Tumili kami ni Hera habang magkayakap. I saw Henry coming our way. Bumitaw ako kay Hera at tumakbo na ako papunta sa kanya.

"I've heard." Maikli niyang sabi pero naglalaro ang isang maliit na ngiti sa labi niya.

"I am so freaking excited! This is my dream!" Nayakap ko siya. Nakita ko ang gulat sa mukha niya pero gayunpaman ay niyakap pa rin niya ako pabalik.

"I am happy for you May. Wag kang masyadong magpapakapagod. Ang dami mong nakaline up na gagawin. Do you think you can make it?" Humiwalay ako sa kanya. Kita ko ang kislap ng pagaalala sa mga mata niya. I gave him a big smile. It turned to a giggle.

"Of course! Kakayanin! I love what I do. Saka, aalagaan mo naman ako di ba? Just cook for me para di ko makalimutang kumain." Natatawang sabi ko.

He messed my hair then pinched my cheek.

"Spoiled brat." He smiled. I think I just got a yes from my personal chef eh?