Aphrodite's Magic

Chapter 11

Chapter 11

"Good Morning!"

I gave him my biggest and sweetest smile when he opened the door. His eyes widened when he realized that it was me who's ringing the door bell. His hair is disheveled, he's topless and only wearing a boxer shorts. Halatang kakagising niya lang.

I even froze when I saw him, but I immediately pulled myself together.

"What are you doing here?" Medyo inaantok niyang tanong

"Breakfast?" Tinaas ko ang dala kong basket

Kahit di pa siya pumapayag ay dumiretso ako ng pasok sa loob ng bahay niya at nagtungo sa dining room. Tinanggal ko ang mga dala mula sa basket at inilapag ang mga ito sa lamesa.

"I can cook" he stated

Nilingon ko siya na may matamis na ngiti sa labi. Hindi ko na siya pinansin kahit na nakasimangot siya ngayon habang pinapanood akong ihanda ang breakfast.

"Dito ka lang" seryoso niyang saad pagkatapos ay umalis

Tumulong ako sa pagluluto ng breakfast kanina. Nagtaka pa si Manang Cita noong una kung bakit ako naglalagay ng mga pagkain sa tupperwear at nang sabihin kong pupunta ako kay Thunder ay wala naman siyang sinabi, tinitigan lang niya ako ng makahulugan.

Kawawa naman kasi si Thunder, alam kong walang magluluto para sa kanya kaya ako na lang ang gumawa. Tsaka wala din kasi siyang kasalong kumain kaya ako na lang. I want him to feel that he's not alone, that I'm here for him. Always.

Naglakad ako papunta sa kusina at napangiti ako nang makita kong kompleto ang mga kailangan ko para makagawa ng latte.

I made a heart shaped on top of the latte. I went inside the dining room and put our lattes on the table. I'm already done preparing the table and Thunder isn't here yet.

"Do they know that you're here?"

Nagulat ako ng magsalita si Thunder. Basa ang kanyang buhok at nakapagbihis na siya ng mas maayos na damit

Tumingala ako sa kanya at ngumiti habang tumatango. Kay Daddy lang ako nagpaalam dahil siya lang ang nakita ko kaninang paalis na ako. Buti nga pinayagan niya ako eh.

"Let's eat!"

Nilagyan ko ng pagkain ang plato ni Thunder pagkatapos ay 'yong sa akin.

"You don't have to do this. I can take care of myself" he said

"I know, but I want to do this" I answered "Hindi naman masama na may ibang mag-alaga din sayo, di ba?"

Hindi na siya nagsalita at kumain na lang.

"Thunder, can I ask something?"

"Hmm?" He took a sip of his coffee

"Do you like living alone?" I asked "Don't you feel lonely?"

He shook his head lightly "Living alone means you have the freedom to do everything you want to do."

I nodded. That's somewhat true. Hindi mo kailangang magpaalam kung saan ka pupunta. Malaya kang gawin lahat ng gusto ko, pwede kang umalis at umuwi kahit anong oras mo gusto. Siguro ay magkaiba lang kami, sanay kasi ako sa bahay na maraming tao o kahit na hindi marami basta may mga nakikita akong kasama ako sa bahay ayos na sa akin.

"What are your plans for today?"

"Pagkatapos nito, umuwi ka na marami pa akong gagawin. Mababagot ka lang dito" sagot niya

"No" pagmamatigas ko "Hindi ako mabo-bored, promise. Please let me stay?"

"Pag sinabi ko bang hindi, susunod ka?" Nagtaas siya ng kilay