schrijftips met Nette

mary sue

Hallo, ik ben Bella Swan. Ik ben heel gewoontjes, maar iedereen beschrijft me als adembenemend mooi. Alle jongens op school zijn onmiddellijk verliefd op mij na mijn eerste schooldag, terwijl ik over mijn eigen benen struikel. Het is een wonder dat ik mezelf nog niet per ongeluk van kant heb gemaakt. Mijn leven is oersaai (New Moon, kiddo's), maar ik heb wel een vierdelige serie (compleet met vijf films) op touw gezet waardoor Robert Pattinson bijna gek is geworden. 

Ik, beste mensjes, ben een Mary Sue. Ik ben een personage zonder fouten dat eigenlijk een ideaalbeeld is van mijn geestelijke moeder Stephanie Meyer (tip: zoek het interview met Robert Pattinson op over Stephanie Meyer, die arme jongen heeft er een trauma aan over gehouden toen de schrijfster haar visie over Edward Cullen aan hem duidelijk maakte).

Mary Sue's zijn irritante personages die geen enkele fout hebben en gruwelijk saai zijn. Meestal zijn ze een projectie van de schrijver, die zichzelf geïdealiseerd heeft (kuch, Stephanie Meyer, kuch kuch) en worden ze onthaald op veel ooggerol bij de lezers. Ze zijn allesbehalve sterk en hebben geen diepgang. Vaak zijn ze zich niet bewust van hun perfecte uiterlijk (Bella is zogezegd het allermooiste meisje van Forks en ze beschouwt zichzelf als "gewoontjes" - *braakneigingen*) en extreem intelligent, zorgzaam en dergelijke, kortom, ze zijn perfect en zelfs hun zogezegde imperfecte kantjes (Bella's onhandigheid) maakt hen nog meer perfect (want alle jongens willen Bella helpen want ze is een damsel in distress). *gooit nog een keertje driftig met de Twilight-boeken die ze speciaal voor de gelegenheid heeft bovengehaald*

Godzijdank is er een truc om Mary Sue's te vermijden: maak je personages imperfect. Het is omdat ik terug bezig ben om de serie Gossip Girl opnieuw te bekijken, maar er is een reden waarom niet Serena maar Blair en Chuck de populairste personages van de serie waren: die twee waren een aaneenschakeling van fouten in het karakter waardoor ze zo heerlijk imperfect zijn en dat is leuk om te zien en over te lezen. Serena is the golden girl en oh zo gruwelijk saai - iedereen wilt haar en je weet dat ze het altijd voor elkaar weet te krijgen door haar uiterlijk en onschuldige meisjes-uiterlijk. Je weet dat ze altijd zal krijgen wat ze wilt, want alle andere personages staan voor haar te springen en oh wee als ze een keertje tegen haar ingaan. 

Personages die imperfect zijn, zijn ook realistisch om te lezen. Iedereen herkent zich in de fouten van een personage, vandaar dat de underdog zo heerlijk herkenbaar is. Je lezers willen zich kunnen identificeren met je personages: iemand die 24u/24u perfect is, is niet herkenbaar. 

Op het internet tenslotte zijn er ook nog heel wat testen te vinden waarbij je kunt nagaan of je personage een Mary Sue is. Googel gewoon Mary Sue Test en voilà, bijna twee miljoen zoekhits. Je moet die tests ook wel met een grote korrel zout nemen: geboren worden in een rijke familie is bijvoorbeeld een kenmerk van een Mary Sue, net zoals een badass naam hebben, maar Mary Sue's zijn zoveel meer dan alleen maar dat. Je moet zelf een goed evenwicht zien te vinden in je personage. Maak je personage gewoon niet te perfect: als ze superknap is, laat haar dan ook niet degene zijn die ook het populairste is, degene die uit een modelgezin komt, degene die zonder moeite de hoogste cijfers haalt, degene die geen enkel probleem heeft behalve dat de krultang die ochtend kapot was of dat haar vriendje haar heeft gedumpt omdat ze te goed voor hem is - laat ze alsjeblieft werken om iets te bereiken in het leven. Niet alles wordt aangereikt op een gouden presenteerblaadje en achter elke mooie façade gaat wel iets schuil. 

Om het met de woorden van die ouwe Tolstoj te zeggen: "Alle gelukkige gezinnen lijken op elkaar, elk ongelukkig gezin is ongelukkig op zijn eigen manier."

Wat moet je zeker onthouden?

- geen Mary Sue's

- maak je personages imperfect en voeg kleine fouten toe

- realistisch blijven is de boodschap