Zit je met je handen in je haar omdat je niet weet hoe je verder moet met je verhaal? Twijfel je over de grammatica en spelling die je hanteert? Of wil je gewoon je schrijfkwaliteiten beter ontwikkelen? Kijk dan niet verder, want Nette komt je te hu...
Ken je van die verhalen die tientallen nevenpersonages opvoeren die niets toevoegen aan het verhaal zonder enorm veel verwarring? Wacht, wie ben jij ook al weer? Waarom ben jij belangrijk?
Ik ga niet beweren dat elk personage superbelangrijk moet zijn, maar probeer altijd wel een beetje een overzicht te bewaren. Elk personage moet een klein beetje een betekenis hebben (wat komt die in godsnaam in je verhaal doen?). Om een overload aan personages te vermijden, duik ik even in mijn theorieboek, want soms is theorie echt handig
Ja, echt.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
A.J. Greimas, een naam uit het Russische Formalisme (moet je niet kennen), onderscheidt dat er zes "belangrijke" rollen in een verhaal zitten. Je hebt je SUBJECT (= je held / hoofdpersonage) die door een iets wilt, het OBJECT (= in de klassieke romantische verhalen is dat je ander hoofdpersonage, de love interest). Je SUBJECT verlangt naar iets en dat gemis bepaalt eigenlijk voor het grootste gedeelte je verhaallijn.
Dat willen wordt veroorzaakt door een ZENDER (= ik laat deze even open, maar in coming of age boeken is dat meestal door de professor die je hoofdpersonage klaarstoomt op de belangrijke taak die hij moet vervullen). Die opdracht komt ten goede aan een ONTVANGER (= de kerel die er iets bij wint als je hoofdpersonage de wereld helpt). Je hoofdpersonage wordt in zijn reis geholpen door een HELPER (= de grappige sidekick) en tegengewerkt door een TEGENSTANDER (= de gemene bad bitch van je verhaal), die meestal (maar niet altijd) het OBJECT ook probeert te pakken krijgen. Al die zes personages (subject, object, zender, ontvanger, helper en tegenstander) noemt Greimas 'actanten', omdat Russische formalisten altijd ingewikkeld willen doen.
Zoals je misschien al kan zien, is het perfect normaal dat meerdere rollen door één personage kan worden vervuld. Je HELPER kan tegelijkertijd ook je ONTVANGER zijn en zo verder.
Ik ga nu ook niet beweren dat er maar zes rollen zijn in je verhaal en dat je alle andere personages nu moet dumpen, maar het kan helpen om even na te denken: wat voegt mijn personage nu eigenlijk toe aan mijn verhaal, behalve voor extra verwarring te zorgen bij mijn lezer? Je hoofdpersonage een beste vriendin geven die eigenlijk niet veel betekent (geen raad, geen contrast, helemaal niets), zorgt alleen maar voor frustraties bij je lezers.
Personages worden ook meestal ten opzichte van elkaar gedefinieerd door contrasten en gelijkenissen. Bijvoorbeeld Robin Hood: hij is 'slecht' want hij steelt en dat is verboden. Maar hij is ook 'goed', want hij geeft zijn buit aan de armen en hij is ook 'goed' ten opzichte van de echte slechterik van het verhaal: de sheriff van Nottingham.
Maar ook mensen die op elkaar lijken kan je tegenover elkaar plaatsen. Voor de lezers die van mij "De Terugkeer" hebben gelezen, zijn vertrouwd met het hoofdpersonage, Gael en haar beste vriendin Amy. Op het eerste zicht hebben de dames een gewone vriendschapsrelatie, maar lezers die verder kijken, zien dat Amy eigenlijk voor zoveel meer symbool staat. Waar Gael sukkelt met haar keuzes en liefdesleven, heeft Amy het al op jonge leeftijd allemaal mooi voor elkaar: ze is getrouwd met haar jeugdliefde, heeft twee kleine kinderen en is gelukkig. Gael is allesbehalve gelukkig en weet ook niet hoe ze gelukkig moet worden - in tegenstelling tot Amy, die het al op zeventienjarige leeftijd door had.
Wat moet je zeker onthouden?
- geen vijftig personages - nee, ook geen negenenveertig
- probeer voor elk personage een goede rol te verzinnen
- zet personages tegen elkaar af (= zorg voor contrast)
