Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
onca gözyaşı
akıp süreki gözleri yoran o dert dolu damlalar
hasrete üzüntüye mutluluğa acıya ...
akmak için hiçbir bahanesi olmayan tek saf şey
onca derdi minicik bir hacimin içine dolduran mucizevi,bedeninden bir damla
ve içindeki herşeyden parça parça aldıktan sonra yanakta süzülüşü dudaklarda tuzlu bir tat bırakması ardından çene kıvrımlarından ;
koca bir şehiri yok edercesine düşen yağmur taneleri gibi
ama düştüğü an ölen yok olan ufak birşey...
kelebekler gibi;
yaşamak için bir gün ama dolu dolu kocaman özgürlüğe kanat çırparcasına düşmeleri
tek tek
tane tane ,her derdin mutluluğun bedelini ödeyerek...
gözyaşları;
kim bilir bu kadar anlam dolu olduklarını , kim hisseder onunla beraber rahatladığını ?
kıytırık bir damla onca kişinin gözünde ...
peki onca kişi gözleriyle görebiliyor mu , içimizdekileri yüreğinden hissedebiliyor mu ?
duyuyorlar mı içimizin haykırışlarını ?
gerçekleri, söylenemeyen onca kelimeyi ...
şarkılar gibi ;
yazılış amacı rahatlamak , nebze nebze kelimelerden kurtulmak , içini sıkan elleri gevşetmek ama dinleyen anlar mı bilir mi ?
kim kimin derdinden anlar ki
acı tek kişilik sofra kalır hep ..
ikram edeceği birşey olmadığından kimsede gelmez o yemeğe..
sadece düştüğü yeri yakar geçer...
güzel şeyleri yaşamak mıdır dünya peki ?
her güzelin bir sonu ve bir de bedeli vardır .
bedelini ödeyebilirsen hayatta kalırsın ödeyemezsen karanlığa gömülürsün .
o karanlıktan kurtulmak için tırnaklarınla koca bir çukur açarcasına çağırırsın ölümü kendine.
belkide bu yüzden mutluluktan güzel onca şeyden korkumuz..
ne zaman nerde ne kaybı yaşatacağını bilmememizden belkide..
okumak gibi;
satır satır hece hece her kelime de rahatladığını hissetmek .
bir sayfa arkada olanları bilmeden okumaya devam etmek gülümseyerek.
sayfa bitti, parmakların tek görevi o an için yüzündeki tebessümü almaya yeten sayfayı çevirmek.
hayatta böyle ya!
kendin ellerinle sayfa sayfa işlersin çevirirsin bilmeden her sayfada anı yaşıyarak.
yazan her cümlede duyguları hissederek gömülmektir dahada ..
bidaha bidaha okumayı istemektir kitaplar...
içinde yaşıyorcasına devam etmektir sonunu bilmeden ...
son sayfa işte gülerek ağlayarak biten birçok sayfa daha .
devamını beklemektir gelmeyeceği halde ..
hala ordaki duygularda esir kalmkatır yaşam gibi..
ve SON....
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
