Gecenin en acımasız sessizliğinde kaybedersin senliğini, karanlığın dibinde kalbine saplanmış acılarla can çekişirsin. Kaybolursun dünyada . Dünlerini ararsın ,anılarını ararsın, yarınlarını yarım hayallerini ararsın. Sevdiklerini değer verdiklerini git gide kaybedersin içindeki sen ile. Hayatın absürt bir yer oluşunu izlersin olduğun yerde. Göz bebeklerine çarpan gerçekler işlenir en can alıcı şekilde hafızana. Ölümler ,kaybettiklerin, vazgeçtiklerin, mecbur kaldığın şeyler herşeyi ezberlemişcesine aklına kaydeder yavaş yavaş elinde olmadan. Geceye haykırırsın ses tellerin işlevini kaybedene kadar. En sessiz çığılıklarınla tüm yıldızları utandırırsın gökyüzünden ,ay'ı korkutursun dünya'dan. Gerçek olan ne varsa sen yaşarken kaçar gerçeklerden, ağaçlar kuşlar gökyüzü .. Her biri seninle beraber sessizliğe sığınır. Sen kendini her saniye kaybederken insanlar da senin hissettiklerinle kaybolurlar. Yalnızlık.. Aşık insanlar vardır hani ! Kalbindeki ritimleri değiştirir ,nefes alış verişlerini bozar, ellerini titretir, gözlerine hediyeymişcesine yağmuru bırakır ve tüm bedenine armağan eder en gürültülü, korkutan yıldırımları. Aşık insanlar işte. Mutluluğa, gülümsemeye ,bir bedene can veren kalbe değil yalnızlığa. İçindeki birikmişlikle dayanamayan insanların işidir kalbindeki ritimlerin yavaşlaması, nefesinin kesilir gibi olması, ellerinin tutamayacağı şeylere umut bağlaması. Gözlerindeki o selde boğulan bir serçe misali insanlardan kaçarlar yalnızlığa. Aşk. İki türlüsü de hayattan zevk vermez kalbine . O bir türlü ulaşamadığın neşeye varmanı sağlamaz. Hayat. Tüm bu satırların daha fazlasını ellerinden almadan oyunlarından vaz geçmez.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
