Öylesine dolu bir vücut.
O minicik yürek herşeye dayanıyor. Dayanmaya çalışıyor. Herşey, olup biten herşeyin üstüne, toparlanmasını beceren o kalp, o yaraları dışarıdan kapatan o beden, sürekli devam eden acılara dayanamaz hale gelir.
Alışır!..
Sürekli bitti derken tekrarlanması..
Sürekli tam toplandım derken herşeyin tekrar yıkılması!
O büyük savaşta küçük zaferi aramak...
Bir damla gözyaşına kaç gökyüzü sığar?
Tutunduğun tek dala tüm ağırlığı paylaşmaya bile korkmak...
Üzmek : ' ya oda kırılırsa?
Oda üzülürse? '
Böyle işte...
Özgürlüğün ülkesinde hapis olup ; esir gibi dolaşmak...
Gözyaşlarının dünyaya; Gülümseyecekken, damla damla akmasıdır..
Böyle bir yerde yaşamak, devam etmek, yalanlar, Sahte hisler!..
İnsalar sevgiyi unutmuş sadece çıkarlarına yönelmişler.!
Kırılan kalpler, incitilen duygular umursanmaz bir çöp gibi...
Her defasında aynı kelimeler neden tekrarlanıp durur ki?
Acı, aşk, sevgi, yalnızlık, yalan, yanlışlar, hayat, oyunlar ve hayatı yaşanamayacak hale getiren onca şey...
Neden böyle?
Bu hisler hep parçalanmış...!
Ve perdenin arasından görünenler bunlar ; sahne bitti perdeler kapandı!
İnsanı yaşı değil, yaşadıkları büyütür...
#🎭〽
