Evet, korkuyorum. Aniden üstüme bir yalnızlık çöktü. Sanki yavaş yavaş hisseder oldu kalpler :
Gidecek kişileri..
...
Zaman der herkes;zamanla derler. Oysa zaman hiçbir şeyi iyileştirmez. Güzel olan ne varsa hepsini, intikamını almak için çabalayan biri gibi alıp gider.
Sol yarısını da alırmış insanın. Öylesine yalnızken, kalbinin parçaları göğüs boşluğunu bile parçalarken, yarın daha gitti.
Ne acımasız hayatın Oyunlarına öylece devam edersin.
Ölmezsin de garip tarafı..
Sürekli senden bir parça kopar, acı çekersin ama ölmezsin. Öyle acı içinde yarışa devam edersin..
Biliyorsun, en sondasın, sonuncusunu ama o yarışı küçücük bir umut yüzünden bırakamıyorsun.
Biraz sonra bitişe varacak birileri vardır.
Ama sen o yolun hala yarısındasın, inatla çabalıyorsun işte.
Canın yansa bile..
Çünkü elbet o yol bitecek.
Peki, bittiğinde?
Sona geldiğinde ne olacak?
Zaten bir tane kazanan oldu, herkes onun yanına gitti. Kimse senin yaranı sarmak için çabalamadı...
...
Ve sonra ;
Biri gelir, senin derdine merhem olur. Şimdi o çok güvendiğin yalnızlığını kalbinin bir köşesinde :
'Raflardan birine koyarsın. '
Çünkü biliyorsun;
Kalbin korksa bile hissediyor,güveniyor bu sefer..
Yüreğin, aklın emin bu sefer.
Doğru kararlar aldığın o deli yüreğin emin..
Ama engel işte açıklamaya. İki dudağının arasında sıkıştı işte hepsi herşey..
Gene söyleyemedin işte..
İçinde kaldı gene...
Mutluluğunu yavaş yavaş yolluyorsun işte..
GENE...
#KALBİNİNSESİ
#DELİYÜREKDEKİÇARESİZLİK
