𝐋𝐞𝐭 𝐌𝐞 𝐆𝐨 [𝐍𝐋]

O64 • Let me go...

Vanaf dat moment ging alles in slow motion.

Een groene flits vulde de toren en trof Albus Dumbledore vol in het hart. Zijn ijsblauwe ogen sperden zich wijd open en wankel deed hij een paar stappen naar achter. Hij opende zijn mond om iets te zeggen maar er leken geen woorden meer uit hem te komen. De kracht van de vloek trok door zijn hele lichaam en voor ik ook nog maar een keer extra met mijn ogen kon knipperen, werd de oude tovenaar met een intense kracht door de toren heen geblazen naar het balkon, waar hij vervolgens naar beneden tuimelde in de donkere nacht.

Mijn hart stopte met kloppen.

Terwijl ik door mijn knieën zakte voelde ik de koude vloer van de toren onder mijn handpalmen op duiken. Ik hoorde van heel ver weg een hysterische lach komen en een hartverscheurende kreet. Ik wist niet welke van de twee mijn stem was.

Met niets ziende ogen bleef ik naar het balkon staren waar ik Dumbledore nu in een oneindige loep vanaf zag tuimelen. Opnieuw en opnieuw.

'Audrey,' De stem klonk gedempt, alsof ik onder water was. Een paar handen omsloten zich om mijn bovenarmen en trokken mij ruw overeind. 'Audrey!'

Verschrikt keek ik op in het spitse gezicht van Draco die mogelijk nog bleker was geworden dan hij al was. Zijn gezicht stond gespannen en zijn ogen waren rood als of hij op het punt stond te gaan huilen. Hij wilde mij aan mijn arm mee trekken maar mijn benen leken niet mee te willen werken.

'Schiet op jullie!' snauwde Snape die ons beide beet pakte en mee trok naar de wenteltrap van de toren. Hij duwde ons naar beneden en gedwongen volgde ik Draco die voor mij uit de trap af liep.

Terwijl Bellatrix en Fenrir kierend door de hallen van Hogwarts dansten verwoestten zij één voor één de schilderijen en rekwisieten die door het kasteel stonden. Ik besteedde er echter geen aandacht aan en volgde ze als een zombie terwijl mijn gedachten alle kanten op schoten.

Hermione. Ron. Harry.

Harry. Hij had alles gezien wat er zo juist was gebeurt en Draco wist dat hij verstopt zat in de stellingen, maar desondanks had hij de jongen niet verraden.

Eenmaal buiten stopte ik even met lopen toen ik het Duistere Teken hoog in de hemel groen zag oplichten. Pas toen ik het teken zag besefte ik mij echt dat Dumbledore dood was.

'Nee,' snikte ik terwijl ik hoofdschuddend mij wilde omdraaien om terug het kasteel in te gaan.

'Mccloud, wat doe je!' siste Snape die mij vast greep en terug richting het Verboden Bos begon te duwen. 'Herpak jezelf, je kunt nu niet meer terug!'

Draco, Bellatrix en Fenrir liepen voor ons uit over het open veld en ik moest moeite doen niet opnieuw door mijn benen te zakken. Ik kon het gevoel in mijn benen simpelweg niet meer opbrengen. 

Terwijl Snape mij met alle moeite vooruit duwde voelde ik hoe halverwege de weg mij plots iets in het rug trof en ervoor zorgde dat ik met een hevige kracht voorover tegen de vlakte werd gesmeten.

'Everte Statum!'

Langzaam krabbelde ik overeind en draaide mij geschrokken om naar Harry die vanuit de verte achter ons aan gerend kwam. 'Harry, ik-'

'Nee!' schreeuwde hij woedend. 'Je hebt hem verraden! Je hebt mij verraden!' 

Ik beet hard op de binnenkant van mijn wangen terwijl de tranen bleven stromen. 'Je begrijpt het niet,' snikte ik. 'Ik heb di-'

'Cruc-' 

Maar Snape blokkeerde de spreuk waardoor  Harry achterover werd gesmeten voordat hij de vloek ook maar kon voltooien; Harry rolde over en krabbelde terug overeind. 

'Cruc-' schreeuwde Harry voor de tweede keer, zijn toverstok ditmaal op Snape gericht. Snape blokkeerde opnieuw de spreuk.

Ik voelde hoe iemand mij beet pakte en voorzichtig mee trok. 'We moeten opschieten.' zei Draco.

Ik verroerde mij niet en keek niet naar hem om, mijn ogen bleven gevestigd op Harry zijn wit hete gezicht die bezweet stond. 

'Hoe kon je!' schreeuwde hij naar mij. 'Na alles wat hij voor je heeft gedaan!'

Ik opende mijn mond om iets te zeggen. Te zeggen dat het mij speet, dat ik geen andere keus had, dat dit alles niet mijn bedoeling was, maar de woorden leken er niet uit te willen komen. Ik was verlamd.

'Draco, haal haar hier weg!' beval Snape de blonde jongen toen Harry opnieuw zijn toverstok hief en deze weer op mij richtte.

'Sectumsempra!'

Snape blokkeerde opnieuw de spreuk.

'Het heeft geen zin!' siste Draco die mij mee trok richting het bos toen ik probeerde tegen te stribbelen. De twee verdwenen langzaam uit het zicht en toen wij uiteindelijk diep in het bos waren, ver genoeg buiten het beschermingsveld van het kasteel, Verdwijnselden wij terug naar Malfoy Manor.