𝐋𝐞𝐭 𝐌𝐞 𝐆𝐨 [𝐍𝐋]

O7O • Let me go...

Harry James Potter, point of view

'De Minister van Toverkunst is hier,' Hermione kwam naast mij staan bij het raam. Rufus Scrimgeour, die buiten voor de deur stond te praten met Arthur, wierp een korte blik op ons vanaf de andere kant van het raam. 'Wat komt hij hier doen?'

'Ik heb geen idee.' mompelde ik terwijl ik terug liep naar de woonkamer en daar in het midden van de ruimte bleef staan.

Hermione volgde mij de kamer in en wierp een bezorgde blik op de deurpost. Het duurde niet lang voor Ron de kamer binnengelopen kwam met een angstig gezicht, gevolgd door zijn vader en de Minister.

'Ah, meneer Potter,' zei Scrimgeour toen hij mij opmerkte, zijn blik voor enkele tellen op mijn litteken gevestigd. 'Wat goed dat jullie hier alle drie zijn.'

'Minister,' mompelde ik tussen neus en lippen door 'Waar hebben wij uw bezoek aan te danken?'

De man staarde mij voor enkele tellen aan voor hij weer sprak. 'Arthur, neem mij niet kwalijk,' Scrimgeour scheurde zijn blik los van mij en wierp de roodharige man een spijtige blik. 'Maar het stond in zijn testament.'

'Ik begrijp het.' zei hij en keek ons alle drie één voor één aan voordat hij de kamer verliet, ons achterlatend met de Minister.

'Goed,' begon Rufus Scrimgeour terwijl hij plaats nam op één van de zetels en een kleine koffer, die mij nu pas was opgevallen, op de salontafel voor hem plaatste. Ron, Hermione en ik volgden zijn voorbeeld en gingen tegenover hem op de sofa zitten.

'Dit hier,' zei Rufus terwijl een oud stuk perkament oprees uit de koffer. 'Is het testament van Albus Dumbledore.'

Ik voelde hoe een brok ontstond in mijn keel bij het horen van die naam. Ik zag vanuit mijn ooghoeken hoe Hermione en Ron kort een blik met elkaar uitwisselden.

De Minister zette zijn leesbril op en schraapte kort zijn keel voordat hij het testament begon te lezen:

"Aan Ronald Bilius Weasley, geef ik mijn Uitsteker, in de hoop dat hij mij zal herinneren wanneer hij deze gebruikt." Enig idee waarom Dumbledore jou achterlaat met zo'n uniek voorwerp?  Wat verwacht hij dat jij ermee zult gaan doen, meneer Weasley?' 

Ron, die duidelijk overdonderd leek, staarde kort naar de smaragd groene Uitsteker die Scrimgeour naar hem uitstak met een argwanende blik op zijn gezicht. 'Uhh- geen idee, Minister. Ik denk om het licht er mee uit te zetten. Wat kan ik er anders mee?'

Rufus Scrimgeour snoof kort naar Ron die de Uitsteker van hem aanpakte, en richtte zich toen weer tot het testament. 

"Aan Hermione Jean Granger, geef ik mijn kopie van De Vertelsels van Baker de Bard, in de hoop dat zij deze amuserend en informatief  zal vinden." Waarom denk je dat Dumbledore jou dat boek heeft nagelaten, mejuffrouw Granger?'

'Ik denk omdat hij wist dat ik van boeken hield?' 

De minister klemde zijn kaken op elkaar en keek toen even naar mij voordat hij weer verder ging met het oplezen van het testament.

"Aan Harry James Potter, geef ik de Snaai die hij tijdens zijn eerste Zwerkbal wedstrijd heeft gevangen, als een herinnering aan de beloningen van doorzettingsvermogen en vaardigheid." 

Scrimgeour overhandigde mij de gouden Snaai die ik voorzichtig van hem aanpakte. Ik staarde hier voor een lange tijd naar, de herinneringen aan die wedstrijd vers op mijn netvlies gedrukt. 

De man schraapte zijn keel. "Ook laat ik hem dit dagboek van Lacy Winchester-Anderson na, zodat hij deze cadeau kan geven aan Audrey voor haar 18de verjaardag."

De minister pakte een bruin boek tevoorschijn waarvan de leren kaft op verscheidene plekken lichtjes gescheurd was. De bladzijden die er tussen zaten waren verkleurd en gekreukt, en het was dan ook duidelijk dat het boek al een heel aantal jaren oud was en niet meer gebruikt. 

Scrimgeour draaide het dagboek om in zijn handen en streelde de kaft ervan bedenkelijk. Het kostte hem overduidelijk veel moeite om afstand te doen van het boek.

'Vreemd genoeg zijn de bladzijden van dit dagboek allemaal blanco,' zei de minister die zijn blik los scheurde van het boek en mij doordringend aanstaarde. 'Enig idee waarom Dumbledore een leeg dagboek zou willen geven?'

Voor een lange tijd staarde ik naar het dagboek, niet zo goed wetend wat te moeten denken. 'Waarschijnlijk omdat het haar toe behoort.' mompelde ik kortaf terwijl ik het dagboek vlug van hem aannam, bang dat hij zich zou bedenken.

De minister wierp nog een laatste blik op het dagboek voor hij opstond van zijn plek en ons drie één voor één strak aanstaarde.

'Ik weet niet wat het is dat jullie van plan zijn, en wat Dumbledore jullie heeft opgedragen, maar er is niets dat jullie kunnen doen om Voldemort te verslaan,' zei hij terwijl hij zijn koffer nam. 'Ik raad jullie dan ook aan je hier buiten te houden, en welke plannen jullie dan ook mogen hebben, deze te staken, voordat jullie het alleen maar erger maken.' 

Zonder verder nog iets te zeggen verliet Rufus Scrimgeour de kamer, ons in verwarring achterlatend, niemand van ons begrijpend wat Dumbledore zijn nalatingen mochten betekenen.