𝐋𝐞𝐭 𝐌𝐞 𝐆𝐨 [𝐍𝐋]

O68 • Let me go...

Een harde knal weerklonk door de donkere lucht, gevolgd door het krachtveld dat hevig begon te flikkeren toen er twee gedaantes door heen gestapt kwamen.

'Help!' riep ik uit terwijl ik de zwaar gewonde jongen in mijn armen met moeite overeind probeerde te houden. George was al half buiten bewustzijn en strompelde met knikkende knieën met mij mee. 'Ik heb hulp nodig!'

Het duurde niet lang voor de eerste mensen het Nest uit gerend kwamen, zich afvragend wie er zo aan het schreeuwen was. Harry was de eerste die naar buiten rende, maar toen hij mij enkele meters verderop zag staan, met George in mijn armen, hield hij abrupt halt. De rest volgden zijn voorbeeld.

Het bloed dat uit de zijkant van George zijn hoofd kwam, bleef hevig door stromen. Met moeite hield ik druk op het gat waar voorheen nog zijn oor had gezeten en ik kon het bloed langzaam tussen mijn vingers door zien stromen. Zijn ogen rolden terug in hun kassen en zonder pardon zakte hij door zijn knieën, zijn bewustzijn volledig verliezend. 

'Nee!' riep ik uit terwijl ik probeerde zijn val te breken. Ik liet mij naast hem op de grond vallen en nam zijn gezicht in mijn handen, proberend hem wakker te schudden. 'George, blijf bij mij.' snikte ik. 

Molly was de eerste die ontwaakte uit haar trance en rende op ons af. 'Mijn jongen,' snikte zij terwijl zij zich naast mij op de grond liet vallen. Tranen rolden over haar wangen toen zij haar handen naar zijn bebloede gezicht uit stak en deze voorzichtig van mij overnam. Arthur kwam bij ons staan.

'Vlug, breng hem naar binnen.' zei hij met geknepen stem terwijl hij Fred beval de andere kant van George zijn arm om zijn nek heen te slaan. Samen hesen zij de bewusteloze George overeind en brachten hem naar binnen, gevolgd door Molly en de rest. Enkel Harry en Lupin bleven buiten staan.

'Harry, het spijt-' 

'Hoe durf je!' riep hij woedend uit waarnaar hij een paar passen in mijn richting deed en zijn toverstok dreigend naar mij uitstak, nu slechts enkele meters bij mij vandaan. 'Je gezicht hier te vertonen na alles wat jij hebt gedaan.'

Tranen stroomden over mijn wangen en ik kon het niet op brengen weg te kijken van zijn gezicht. Zijn vertrouwde gezicht, met het vreemde litteken en de ronde bril waar twee grasgroene ogen achter schuil gingen. De woedde die nu op zijn gezicht stond was zo onbekend voor mij, alsof ik naar totaal  iemand anders keek. Nog nooit had ik zoveel haat op zijn gezicht gezien.

Ik wilde iets zeggen, maar er leken geen woorden goed genoeg te zijn voor dit moment. 

'Heb je dan helemaal niets te zeggen?' Nu pas zag ik de tranen in zijn ogen en zijn uitgestoken hand die zachtjes trilde. En het deed mij alleen nog meer pijn om het zo gekwetst te zien.

'Je moet begrijpen dat ik dit nooit heb gewild,' snikte ik zacht. 'Ik zou jullie nooit wat aandoen, je moet mij geloven.' Mijn stem klonk zo wanhopig, maar die wanhoop leek de donkerharige jongen te ontgaan.

'Alles wat je zegt is een leugen!' riep hij uit terwijl hij nog een stap dichter in mijn richting deed. Zijn toverstaf was nu slechts enkele centimeters van mijn hart verwijdert.

Ik schudde wild mijn hoofd en wilde ik hem zeggen dat het niet zo was, maar het had geen zin. Niets wat ik nu zei zou hij geloven. Hij kon mij nu enkel als een verrader zien.

'Hoe ben jij door de verdediging gekomen?' vroeg Lupin met gefronste voorhoofd terwijl hij ook een paar stappen in onze richting deed. 'Geen enkele Dooddoener zou er doorheen moeten kunnen komen.'

'Alleen zij die kwade bedoelingen hebben kunnen er niet doorheen komen.' zei Tonks die naar buiten gestapt kwam, gevolgd door Hermione en Arthur.

Hermione staarde mij voor een lange tijd aan met een blik die ik niet helemaal kon plaatsen. 'Audrey is er doorheen gekomen omdat zij ons geen kwaad bedoelt,' zij ging naast Harry staan. 'Dat verandert echter niet het feit dat je ons verraden hebt.'

Ik slikte en staarde naar mijn voeten, alle verwijtende blikken proberen te negeren. 

'Audrey, wat is er gebeurt daar buiten?' Arthur zijn stem was verrassend zacht en vriendelijk, en toen ik naar hem opkeek zag ik geen enkel teken van haat op zijn gezicht.

Ik slikte. 'De Dooddoeners,' zei ik zacht. 'Moody probeerde ze tegen te houden zodat George veilig weg kon komen, maar zij waren met te veel.' Ik slikte even toen ik het beeld weer voor mij zag. Hoe een groene flits Alastor Moody in het hart trof en hem doodde. Hoe zijn lichaam van meters hoog naar beneden viel en ik onbewust aan Dumbledore moest denken.

'En George?' 

'Een Dooddoener was achter hem aan gegaan en wist hem te raken,' ging ik zachtjes verder. 'Hij had George bijna te pakken gekregen... hij had hem kunnen doden-' Ik slikte hard en keek weg van de man zijn gezicht. 'Maar ik heb hem daar de kans niet voor gegeven.'

Ik hoorde Hermione naar adem happen. 'Heb je hem-'

'Ja,' onderbrak ik haar met schorre stem, de woorden niet uit haar mond willen horen komen. 'Dat heb ik inderdaad gedaan.'

'Dankje Audrey.' fluisterde Arthur zacht. Hij stak zijn hand onzeker naar mij uit, maar plaatste deze toen toch op mijn schouder en kneep hier zacht in.

 Ik glimlachte waterig naar hem en knikte kort. 'Geen dank.'

Ik wilde mij omdraaien om weg te gaan, maar Hermione hield mij tegen. 'Blijf,' zei ze zacht. 'Je kunt nu niet terug gaan, niet na wat je hebt gedaan. Hij zal weten wat er is gebeurt.'

Ik schudde echter mijn hoofd en keek haar spijtig aan. 'Ik kan niet blijven, Hermione,' Ik keek even naar Harry wiens blik zachter was geworden. 'En jij weet waarom. Het zal te gevaarlijk worden voor jullie.'

Harry knikte enkel, niet de moeite doend mij tegen te spreken. Waarschijnlijk niet alleen omdat hij wist wat voor invloed de duisternis nu op mij kon hebben, maar omdat hij mij nog niet vertrouwde.

Ik maakte mijzelf los uit Hermione haar greep en liep langzaam terug naar de rand van het krachtveld. 

'Audrey alsjeblieft!' riep Hermione mij na. 'Hij zal je vermoorden!' Ze wilde mij achterna komen maar Harry hield haar tegen.

'Voldemort zal haar niet vermoorden.' zei hij enkel en keek toen kort naar mij. 'Ze is te belangrijk voor hem.'