A Ghost to Remember. (Completed)

AGTR 30

Jacob's Point of View.

"Mahal na mahal kita."

"Mahal na mahal kita."

"Mahal na mahal kita."

"Mahal na mahal kita"

"Mahal na mahal kita."

"Mahal na mahal kita."

Paulit-ulit ang mga salita na binitawan ni Danica saakin...Mahal niya ako?...

Mahal niya ako?

Mahal niya ako?

Ininom ko ang alak. Hinayaan ko ito dumaloy saaking lalamunan.

"Isa pa." saad ko sa bartender. Nasan ako?

Sa maingay na lugar...

Madaming mga tao...

May sumasayaw...

Malalakas na tugtugan...

Mga ilaw na patay-patay...

Amoy na sigarilyo...

Mga lasing...

Mga walang pakialam sa paligid...

Oo, nasa BAR ako.

KANINA pa kami nakauwi galing Pampanga, at kanina wala ding imik ang buong byahe. Parang may harang sa pagitan naming dalawa.

Pagkauwi namin, bigla nalang siya nawala at ako? Tumuloy na ako sa bar. Parang wala ako sa sarili. At dito ako dinala ng sarili ko.

Masyado madami ako iniisip, ang kaso niya..ang nararamdaman ko...at nararamdaman niya... At sa ilang araw o linggo nanakalipas na nagpahinga ang kaso niya saka ko lang narealize na masyado na kami naging magkaclose.

At doon, doon din namuo ang pagmamahal.

"Enough." napatingin ako sa kanan ko. Nakita ko si Greg. "Bro, stop it, madami ka nang nainom." Kinuha niya saakin ang baso at inilayo saakin.

"Greg."

"You know what, Let's go." saad niya pero umiling ako.

"I need to drink more." Kinuha ko at mabilis itong ininom. "Wait, what...*Hik* are you doing here?...*Hik* " tanong ko. Alam ko si Nathan ang nagpupunta para sunduin ako dito.

"Para ihatid ka na." Saad niya.

"Where's...*hik*..Nathan?" Tanong ko. Lasing na ako. At maya-maya wala na ko sa katinuan ko. "Oh well, you don't have to answer it..*hik*.. But I will ask you something." saad ko.

Tumingin siya saakin. "Sa susunod na, when you have your senses." Saad niya. Inirapan ko siya at tumayo.

"Wohh!"

*Blag* Blag* Blag*

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

"HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA" yan ang narinig ko sa buong sulok ng VIP room na to. Ba't tumatawa si Greg? Nababaliw na? Hayys...may baliw na pala akong kaibigan..."Bro! Wtf! Hindi hinahalikan ang sahig, Pfftttt kailangan mo na yatang ng babae! HAHAHAHA." Tumayo ako at umupo.

Di ko alam kung pano ko siya binato ng unan kahit na lasing na ko. "Siraulo ka, *hik*... Imbis na tulungan...*hik*...mo ko, pinagtawanan mo ko!" sigaw ko kahit nakapikit at nakahiga na sa sofa.

"HAHAHA...Pffttt....You're funny!" Tumingin lang ako, para nahimasmasan ako ng konti.

"Pano ko ba malalaman kung mahal ko na ang isang tao?" tanong ko. Nawala ang tawa.

"Mahal? Hmm.."

"Can you just fvcking answer it?"

"Teka lang boss!" saad niya.

Nakatingin lang ako sa kisame at iniisip ang mukha niya. Masaya at parang walang problema.

"When you love someone, that's the time you can do everything for her, even your life." Napatingin ako sakanya, nakangiti siya saakin. "Malalaman mo yun, kapag dumating sa punto na, kaya mo ibuhis ang buhay mo para sakanya, na kaya mo gawin lahat para sakanya, mas gugustuhin mo na mamatay kesa siya."

Tumingin siya saakin. Yung mga mata niya ay kumikinang parang ba alam na alam na niya.

"Yung nasasaktan ka kapag nakikita mo siya nasasaktan, gusto mo pumatay pagnakita mo may nakapaligid sakanya, maiinis ka kasi di mo mapigilan mapaoo sa mga gusto niya, at higit sa lahat..." Pagputol niya. "Kaya niyang pahintuin ang puso mo...at ang mundo mo."

------------
So Hello Guys! Nagbabalik na si Author ayan na! Salamat dahil naintindihan niyo ko!

Humihingi ako ng tawad dahil di ako nakapagupdate kahapon...dahil di ko kaya! Huhuhu. Sobrang pagod ako sa school...huhuhu.

Nagsabay ang Nutrition at Foundation ng School.

Dahil sa bagyo kaya suspended yung time na mag nutrition month sana kami.

Kaya ayun. So yun lang! Enjoy Reading guys!

.

.

.

.

.

Don't forget to Vote, Comment and Like!

-Lovelots!

-Littlegirlost.