A Ghost to Remember. (Completed)

AGTR 77

I'm back guys! So yun nga. Enjoy reading :) Nalimutan ko mag updare kahapon.

~~~Danica's Point of View.~~~

"Kung papayag ka, patilain natin yung ulan sa condo unit ko."

Literal ako napanganga. Ano daw? Hibang na ata siya.

"Hibang ka na ata?!" saad ko.

"E kesa naman mag antay tayo dito." dahilan niya.

"Paano pag nalaman ni Harold at ni Thalia ah!" saad ko. Nagiisip ba siya?

Puwedeng maging issue kapag may nakakita saamin. Tapos puwede din masira yung pagkakaibigan namin ni Thalia. Ayoko mangyari yun. Ayoko magulo na naman ang lahat.

SAKA MADAMING PUWEDENG MANGYARI?! Hindi sa madumi ung iniisip ko ah. Puwede bigla dumating yung parents niya?!

Sus, aminin mo inaalala mo baka may mangyari sainyo.

PUTEK! Psh...Isa na din yun.

Masama ipag sama sa isang bubong ang lalaki at babae. Baka may milagrong maganap.

BWISIT. Bigla tuloy ako napaatras. ANO BA LAMAN NG ISIP KO.

"Ohh..Ba't lumalayo ka dyan." takang saad niya. Napaiwas ako ng tingin.

KELAN PA KO NAGING MANYAK?

Bigla nanliit yung mata niya. "Don't tell me—"

"Wala akong iniisip na masama ah!!" Pigil ko.

"Lah? May sinasabi ba ko na nagiisip ka? Pffftt...huli ka ngayon." bigla siya natawa. Napairap nalang ako.

Abnoy siya. Tumingin ako sa kalangitan. Wrong timing naman yung ulan.

Imbis na tumila mas lumakas. "Tara na. Malapit lang dito yung unit ko. Kesa naman maghintay tayo dito. Lalakas pa yan." Saad niya.

Tumingin lang ako sakanya.

.

.

.

.

.

.

.

.

IN THE END. Wala ako nagawa kundi sumama sakanya. Yung ulan nakikisama din e. Mas nilakasan pa.

*Kring*Kring*Kring*