A Ghost to Remember. (Completed)

AGTR 35

Jacob's Point of View.

"Soon? Bakit soon pa? You should bring her here." saad niya. Ngumiti lang ako. "You're acting weird. Just tell me the truth. You just buy that cake?" tanong niya ulit. Pero di na ko sumagot.

"Is he here?" pag-iiba kong topic, tumigil kami sandali sa hallway nang bahay papunta sa dinning area. Tumingin ako sakanya.

"Yes..." mahina pero sapat na para marinig ko. Nawala ang ngiti ko. Bad mood. "Just ignore him, please?" Saad ni ate.

Tinanggal ko ang pagkakahawak ko sakanya. Binigay ko yung cake. "I will just go home." saad ko.

"Jacob...this is my special day, kailangan nandito ka...and beside I need my brother." Kumunot ang noo ko.

"What do you mean?"

"Kahapon umuwi siya dito sa mansyon, and pagkauwi palang niya, ako na agad ang pinuntirya niya. He said that I'm just useless." Saad niya. "Di daw siya dapat uuwi para daw sa walang kwenta na araw na to, kaso pinilit siya nila Tita." Naka-ngiting paliwanag niya.

"Edi dapat di nalang siya umuwi kahit na pinilit siya, we don't need him at all." Saad ko. Naiinis na naman ako. Uuwi siya dito para ano? Ipahiya na naman kami? That's what happend last year, birthday ko iyon and wala naman akong pake kung magcelebrate e tapos dadating siya? Then sasabihin niya sa mga kaibigan ko na umalis sa mansyon? The hell. Nag saya saya kami tapos siya sisira? Tsk. Bar kasi ang theme. Yun ang gusto ko e. "Let's go. I'm here. Ipagtatanggol kita." saad ko.

Nakabusangot ako pumasok sa dining table. Lahat sila ay nagtatawanan at masaya, and bigla nila kami napansin. "Oh! Jacob buti nandito ka na. Come here, let's eat." saad ni Tita Amanda. Mabait siya, sobraaa. At sana sila nalang ni Tito Lando ang naging magulang namin.

"Long time no see, Auntie. I miss you." saad ko at niyakap siya.

"I miss my nephew too, Ang laki mo na, and gwapo pa." ngumiti lang ako.

"Hi Uncle! You are looking handsome this days." biro ko. Tumawa kami.

"Hey bro! What's Upp!" Luca. May cousin. Anak nina Tita Amanda at Tito Lando.

"Fine." saad ko saka nag man hug kami.

"Let's eat." I sit. Sino yun? Yung kontrabida sa buhay namin.

"So, ano ang regalo ni Jacob kay Andrea?" Tito Lando.

"He made a cake." She said, saka pinakita sa kanila. Masaya siya and that's make me smile too. "Puwede natin to maging dessert."

"Really? You made it? I didn't know you are baking." Tita Amanda. I just smiled and start to eat.

"How's your gang?" Napatigil ako sa pagkain na bigla siya nagtanong. "Is it doing great? Madami ka na bang napatay? Kailangan mo ba malinis ang pangalan mo?" sunod-sunod na tanong niya. I clinched my fist. Jacob...calm down..

"Its doing great." maikli at pekeng ngiting saad ko. "I hurt people, but I can't kill people." saad ko. I want to defend myself. "I'm not killer. DAD."