A Ghost to Remember. (Completed)

AGTR 48

Danica's Point of View.

"Ma, tapos ko na." Binigay ko kay mama yung damit na na tiklop ko.

"Salamat anak." ngumiti ako. Kukuha pa sana ako nang damit na pinalo ako ni maam sa kamay. "Okay na. Gawin mo na yung assignment mo."

"Nagawa ko na po sa school.." kamot sa ulo. Pero di totoo yun. Hehe.

Kumuha ka na ko nang mga damit at nagsimula nang magtiklop. Simple, pero masaya. Ang saya kasi, nakasama ko na naman sila. And the thing is, sila pa din magulang ko. Akala ko, hindi sila ang magiging magulang ko..pero salamat kay God. At binigyan niya ako nang chance. And this life? Dapat wala ako. Pero, salamat din kay God at andito ako.

Ang totoo niyan ay....hiniling ko ito.

FLASHBACK~~

Nakapikit at wala ako maramdaman. Malamig.

"Danica, gising." Dinilat ko ang mata ako.Tumayo ako at ngumiti nang mapait.

Tama nga, nasa langit na ako.

"Aakyat na po ba ko?" Sabi ko.

"Oo, nag bunga ang pinagpaguran mo. Makakapagpahinga ka na Danica." Sabi nang tagapagbantay.

"Makakausap ko ba ang panginoon sa loob?"

"Oo naman. Makikita mo na siya at mayayakap."

Tuluyan na ako umakyat. Paalam na talaga Jacob...

"Anak, maligaya sa pag akyat sa aking palasyo." Ako napatigil...siya ba si Jesus?

Di ako makapaniwala...tama sila. Nasa langit ang Diyos...at ngayon nakikita ko siya.

Labis na kagwapuhan at nakangiti siya. "H-Hesus?"

"Halika dito aking anak." ako'y napayakap. Parang ang gaan nang pakiramdam ko. Ngunit di pa din ako ganun kaayos. "Alam ko may sasabihin ka..ano iyon?"

Lumuhod ako. "Panginoon, alam ko hindi karespeto ito. Pero puwede bang humingi ako nang pabor...kahit isang beses lang po. Gusto gusto ko po makasama na matagal ang pamilya ko...at ang m-mahal ko....Kahit isang beses pa po. Kahit isang beses lang.." Umiiyak na saad ko.

"Aking anak, huwag kang umiyak. Bago ka pumanik dito, buo na ang desisyon ko."

END OF FLASHBACK~~

At yung desisyon na yun? Nakikita niyo naman. Masaya ako sa piling nang magulang ko. Pero ako lang nakakaalam nang nakaraan ko...At kung nagtataka kayo bakit naalala ko lahat? Kasi hiniling ko iyon, gusto ko maalala lahat.

Kaya di ko sasayangin ang binigay niya. Ginagamit ko nang tama ang buhay na binigay niya. Nag iingat na ako. Ganun ko kamahal ang buhay ko. Saka gusto ko pa siya makita.

Kaya di pa ko puwede mawala na naman. Napangiti ako.

"Anak, akin na ito. Matulog ka na." Tumingin ako kay mama saka tumango.

"Sige po, matutulog na ko. Good Night po" Saad ko at umakyat na.

Nakakantok na din. Humiga ako sa kama. Bigla ko naalala.

'Yung sulat na tinago namin sa bote.'

Nandun pa kaya yun? O wala na yun? Kasi bago na mundo ata?

Pero itry ko kaya? Oo tama

Gusto ko makita ang sinabi ni Jacob. Tama.

------
Don't forget to Vote, Comment and Follow!