Playful Boss

Kabanata 23

Kabanata 23

2nd Meeting

"What are you doing here, Nathan?" Nakapamaywang kong tanong kay Nathan habang nakatayo sa harap ng pinto. Sa likod ng pintong ito ay naghihintay sakin ang mga kasamahan ko para sa proposal ko ng designs sa damit. "You know that I have important meeting right now."

"Yes, I know but I'm sorry. I also have an urgent emergency meeting. I can't let anyone na magbantay kay Mark. What if kung ano na lang gawin nila, right? Please, just make me passed this time."

Napabuntong-hininga ako at tiningnan ang anak kong nakatingala sakin. "Ok, good luck with your meeting. Mark, come here."

"Thank you so much" Nagmadali siyang umalis habang sumusulyap sa relo niya. Hinawakan ko na si Mark at pumasok na kami sa meeting room. Kumpleto kami lahat ngayon it means nandito din siya. Kinakabahan ako sa mga susunod na mangyayari. Knowing Mark magkukulit na naman ito.

"Uhm, do you mind? Nathan have a emergency meeting today so..." Paalam ko sa mga kasamahan ko na nakatingin sakin ngayon.

"Sure, no problem." Sagot sakin ni Mr. Alvido.

Ngumiti ako at pumunta na sa unahan. Inuupo ko si Mark sa upuan na nakalaan sakin, nakatayo naman kasi ako dahil ako ang magpapaliwanag ng presentation ko sa mga designs. "Mark, just behave there, ok?"

Tumango-tango ito at humarap sa table na para bang isa siya sa mga kameeting namin. With that sinimulan ko ang presentation. May mga ilan na nagrequest ng konting pagbabago dahil ika nga nila may image na dapat imaintain ang sqeeze.

"Your my daddy, right?" Napataas ang kilay ko ng madinig ang anak ko na magsalita sa kalagitnaan ng meeting namin. Ngumiti ako sa mga kasamahan ko bago binalingan si Mark.

"Baby, please behave. May important meeting si Mommy oh look."

"But he's my daddy, right?" Nabura ang ngiti ko nang narealized ko ang sinasabi ng anak ko. Alam kong tinititigan niya ang lalaking sinasabi niyang daddy. Alam niya ang itsura ng daddy niya kasi di ko inilihim sa kanya yun pero sa panahong ito bakit parang bigla akong nagsisi na sinabi ko agad sa kanya yun.

"No, Mark. He's not your father." Mahinahon kong paliwanag sa bata.

"Yes, he is, Mommy. He totally looks like the man in the photo you show me." Sagot ng bata sakin pero di naaalis ang tingin sa lalaking tinutukoy niya.

"No, baby, Maybe they just look alike. There different." Kinakabahan kong paliwanag sa bata. Please maniwala ka. Maniwala ka.

"No, Mommy. Look at it." May kinuha siya na kung ano sa maliit niyang bag at sumampa sa mesa. Nanlaki ang mata ko sa nangyari. Agad kong sinubukan pigilan siya ngunit mabilis siya tumakbo palapit kay Rain at yumuko. Itinabi niya yung picture sa mukha nito na parang kinukumpara niya ang mga ito. "He has a same features as mine. We're the same color of eyes. Also, same shape of nose."

"Mark! Stop that!" Pagalit akong lumapit sa kanya. Alam kong di tama magalit dahil sa ganitong bagay pero di ko na alam ang gagawin ko para matakasan ang sitwasyon na to. Napatigil ako sa pagmamartsa nang yumakap siya kay Rain at kumandong. "Mark! Come down! Don't be rude!"

"No, I stayed here. It is alright daddy right?" Tumingala siya kay Rain habang nagtatanong na siya naman tinitigan ni Rain.

"Mark! I already told he's not your Daddy..."

"It's ok. No problem." Simpleng sagot ni Rain na nagpaputol sa sasabihin ko.

"P-pero Mr. Rivas. Nakakahiya. I need to dicipline hi..."

"I said it's ok. Just let him be until he calm down." Pagpuputol niya ulit sakin ngunit sa mas malakas at matigas na boses. Hinaplos niya ang buhok ni Mark na nakayuko sa balikat niya.

"Well, Pardon." Nagpapikit-pikit akoat umiwas ng tingin. "Sige kung di naman nakakaabala. Thank you." Yumuko at tsaka nagmamadaling bumalik sa harap para ipagpatuloy ang presentation kahit kinakabahan. Gayunpaman, may mumunting saya at takot ang nabuo sa puso ko.

"Akin na si Mark, mabigat ba siya? Pasensya ka na huh." Kakatapos lang ng meeting kanina, inayos ko agad ang gamit ko bago tinungo ang pwesto nila Rain at Mark. Nakatulog na ang batang makulit ngunit ang malabong katotohanan na nasiwalat ngayon ay mananatiling gising. Kami na lang ngayon ang natitira sa meeting room nakaupo pa rin siya kung saan siya nakaupo kanina.

"I already told you, it's ok." Lumapit ako sa kanila at inilapag pansamantala ang gamit ko sa malapit na parte ng mesa para kunin si Mark. "Anong buong pangalan niya?"

Natigil ako at napakagat ng labi bago nagsalita. "Mark Yuki Zyler."

"Ilan taon na siya?"

"4 years old."

"He's a smart kid." Tumingin siya ng malamig sakin. Matagal kami nagkatitigan bago ako bumitaw at kinuha ang bag ko. "So he's really my son."

"I think we need to go. Akin na siya." Aakma akong kukunin ang bata nang...

"Why you don't fucking answer me Red?!" Tumayo siya at yumuko para tingnan ako. Nakakapanliit ang tingin niya at nakakatakot.

"Hi-hindi! Fudge! Bakit mo ba tinatanong?" Matalim ko siya tiningnan kahit alam kong may namumuong luha na sa gilid ng mata ko.

"Tsk! So di mo aaminin?" tumingala siya at inabot sakin ang anak ko. Walang pasabi siyang tumalikod at iniwan kami.

Isinukbit ko ang bag ko sa balikat ko habang buhat-buhat si Mark. Nagsimula na ko maglakad patungo sa parking lot. Inihiga ko sa likod si Mark at tsaka sumakay sa driver sit. Napapikit ako nang may malakas na liwanag ang umagaw ng atensyon ko. Laking gulat ko nang makita si Rain na nasa loob ng isang kotse na nasa harap ko. May kausap siya sa cellphone habang nakatitig sakin. Nangilabot ako ng makita siyang ngumiti at tsaka binaba ang phone. Maya-maya pa ay tumunog ang phone ko, napagawi doon ang paningin ko nanginginig ko itong kinuha at binuksan ang msg.

+639**********

"Be prepared because I will let you taste the game you create."