His 10 Rules [HTR]

Chapter 3

"Ανεβα."

Μου ειπε ξερα και μου πεταξε στα χερια ενα κρανος οσο αυτος εβαλε μπρος την σκοτωστρα.

"Εμ δεν μπορουμε να παμε με τα ποδια εκει που θες; Γιατι το ειπα λιγο και πιο πριν... θελω να ζησω λιγο ακομα."

Δηλωσα δειλα καθως το γεγονος που του εφερα αντίρρηση δεν του αρεσε και τοσο.

"Λοιπον, ψιψινα ακουσε με προσεκτικα."

Με μια κινηση κατεβηκε απο την μηχανη και ηρθε προς το μέρος μου.

"Ο πρώτος και ο πιο βασικός κανονας ειναι να κανεις παντα αυτο που θα σου πω. Δεν μου αρεσουν τα προβλήματα και για αυτο βρίσκω τροπους ωστε να μην δημιουργούνται. Για αυτό η θα ανεβεις στην μηχανή η θα πας σπιτακι σου και κομμένα τα κολλητιλικια μαζι μου. Εσυ αποφασιζεις."

Ενα μικρο χαμογελο εμφανιστηκε στο προσωπο του οσο με παρατηρούσε και μολις τελέιωσε εκατσε στην μηχανη περιμενοντας να δει τι θα κανω.

Καταλαβα που το παει...

Προσπαθει να με απαλλαγεί πατώντας πανω στις φοβίες καθε καπελας οπως και το θεμα με την μηχανη.

Αλλα οχι, εγω δεν θα του κανω αυτην την χάρη. Δεν θα τα παρατησω. Οσο να'ναι τον χρειάζομαι...

Μολις τον πλησιασα και εκατσα στην μηχανή το χαμογελο στο πρόσωπο του έσβησε και τα χαρακτηριστικά του αγριεψαν.

Τι εγινε γλυκιε μου; Σε ξαφνιασα;

"Άντε ξεκίνα, ειδική πρόσκληση δεν εχω οποτε μην περιμενεις ασκοπα."

Μολις ακουσε τι ειπα γυρισε να με κοιτάξει με αυτο το αργιο-τρομαχτικο βλεμμα του ετοιμος να πει κάτι αλλα αμεσως το έσωσα...

"Πλακιζω!"

Ειπα και χαμογελασα πλατιά σαν πενταχρονο. Και ετσι γυρισε μπροστα, εβαλε ξανα μπρος την μηχανη καθως σιγοεβριζε και φύγαμε επιτέλους απο αυτο το μερος.

[...]

Μετα απο μια μεγάλη διαδρομη γεματη απο καρδιακες προσβολες και εγκαφαλικα φτάσαμε σωοι και αβλαβής σε μια ... καφετέρια η οποια να πω την αληθεια μονο με καφετερια δεν έμοιαζε.

"Τι ακριβώς ειναι αυτο το μερος;"

Ρωτησα περίεργη και συνεχισα να παρατηρώ το κτηριο. Ειναι ενα πολυ μικρο κτήριο, χωρις παραθυρα, σκουριασμένο και μισογκρεμισμενο εχοντας μια φωτεινή επιγραφη που λεει "Σκουριασμένο Μπαρουτι"