His 10 Rules [HTR]

Chapter 7

Φυγε τωρα....

Μα ποιος νομίζει πως ειναι και μου συμπεριφέρεται ετσι;

Εκανα λαθος και το παραδέχομαι, δεν επρεπε να του ειχα μιλησει ετσι και για αυτο πηγα και του ζητησα συγνωμη, αλλα αυτος ειναι τοοσο ξεροκεφαλος και παρτακιας που δεν θελει ουτε καν να με ακουσει!

Πολλη αξια του δωσαμε του κυριου!!

Αν νομιζει πως θα κατσω να τον παρακαλεσω και ολας ειναι πολυ γελασμενος! Μονος του θα ερθει για να μου ζητησει να τον συγχωρεσω!

Περπατούσα νευριασμενη στον διαδρομο κατευθυνόμενη προς το κυλικείο γιατι χρειαζομουν επείγοντος κατι γλυκο γιατι θα εκανα φονο απο τοσα νευρα που ειχα.

Καθομουν στην σειρα για να ζητησω μια κρυα σοκολάτα, γιατι παρολο που ηταν τελη Σεπτεμβρίου ειχε αρκετη ζέστη, και οταν ηρθε η σειρα μου για να παραγγειλω ενας τυπος χωθηκε μπροστα μου κλέβοντας μου την σειρα.

"Ειιι, ηταν δικη σειρα!!"

Του φωναξα αποτομα σπρώχνοντας τον ελαφρως.

"Ειμαι σίγουρος πως μπορεις να περιμενεις και αλλα 5 λεπτα."

Ειπε ειρωνικά χωρις να γυρισει να με κοιταξει.

"Ειμαι και εγω σιγουρη πως θα μπορουσες να περιμενεις την σειρα σου!"

Τον τραβηξα δυνατα προς το μερος μου και τοτε ολος ο ζεστος καφες που κρατουσε στα χερια του χύθηκε πανω στην μπλουζα καιγοντας με ελαφρώς.

"Τι εκανες ρεεε ηλιθιε;!"

Σηκωσα το βλεμμα μου για να δω ποιος ηταν και τοτε τα βλεμματα μας ενωθηκαν.

Ηταν αυτος ο τυπος που με ειχε ρίξει προχθες καθως εφευγα απο το σχολειο.

Οι φιλοι του που περιμεναν στην γωνια αρχισαν να γελάνε και να με κοροϊδεύουν ενω αυτος δεν μπορουσε να παρει τα ματια του απο πανω μου και το μονο που εκανε ηταν να με κοιτα χωρις να πει τιποτα.

"Τι κάθεσαι και με κοιτας ετσι;"

Τον ρωτησα επιθετικα και κοιταξα στιγμιαια την μπλουζα μου η οποια απο γκρι ειχε γινει καφε.

"Δεν ειναι δικο μου το φταίξιμο μικρη, την επόμενη φορα πρόσεχε τις κινησεις σου."

Μου επιασε παιχνιδιαρικα το πηγούνι και πηγε στην παρεα του έχοντας ενα στραβο χαμογελο.

"Μαλακα!"

Ψιθύρισα και ετρεξα αμεσως προς τις τουαλέτες για να σκουπιστω.