His 10 Rules [HTR]

Chapter 20

Κ A R I N A

Ποναει... ποναει τοσο πολυ το κενο που εχω αναμεσα απο το στηθος μου.

Αραγε ετσι νιωθεις οταν σου κομματιαζουν την ψυχη...

Απο την στιγμη που εφυγε απο το δωμάτιο τα μονα που κινούνταν μεσα στο τρομακτικά ήσυχο δωματιο μου ηταν τα ακατάπαυστα δάκρυα που κυλούσαν επι ωρα πανω στα μαγουλα μου χωρις να τους δωσουν την ευκαιρια να στεγνωσουν.

Οι εισπνοες μου, βαθιες και κοφτες αφου εμποδιζονταν απο τα αναφιλητά που αντανακλαστικα εκανε το σωμα μου αντικριζοντας την δυστυχία μου.

Δεν μπορουσα καν να παρω κανονικα ανασα.

Τετοια επιρροή ειχαν τα λογια του πανω μου, τοσο επιβλαβη ηταν για τον οργανισμό μου.

Γιατι τον αφησα να με πληγωσει ετσι; Γιατι τον αφησα να μπει στην ζωη μου και να παρει τον πρωταγωνιστικό ρολο;

Γιατι;

Μα ολα ξεκίνησαν απο μια εκμετάλλευση...

Τον εκμεταλλεύτηκα ετσι ωστε να επιτυχω τον στοχο μου, μα στην πορεία, διελυσε ολα τα πρεπει και τα θελω μου μετατρέποντας τον αυτόματα στον εναν και μοναδικο μου στοχο.

Φοβαμαι... φοβαμαι γιατι δεν σε εχω διπλα μου διαολε! Φοβαμαι!

Δεν ακουσες τον ακουφαντικο ηχο της ψυχης μου μολις την διελυσες;
Μα την διελυσες με τα ιδια σου τα χερια,
αλλα παλι δεν το ακουσες!

Δεν ακουσες την καρδια μου πως χτυπουσε οταν κοιμηθηκες διπλα μου;

Δεν ακουγες ποσο γρηγορα χτυπουσε η καρδια μου απο την ευτυχια της που επιτελους ειχε κοντα της το κομματι που τοσο καιρό της ελειπε;

Ναι, αυτο το κομμάτι που λεγοταν ψυχη το ειχες εσυ, το κομμάτι που με εκανε αψυχη το ειχες εσυ και μονο εσυ, μπορουσες να με σωσεις... μα εσυ, αντι να ενωθεις μαζι μου και να με ζωντανεψεις ετσι ωστε να μην ξανα νιωσω "κενη"... προτιμησες να την κανεις χιλιαδες θρύψαλα εξουδετερωνοντας καθε ελπιδα να νιωσω ξανα ευτυχιαμενη.

Για αυτο η καρδια μου νεκρωθηκε...

Για αυτο εγινε τοσο ψυχρη και παγωμενη...

Μην ρωτήσεις ποτε το γιατι;

Γιατι η απαντηση θα σε εκπληξη δυσαρεστα.

Σε μισω... γιατι πολυ απλα με σκοτωσες.

Δολοφονε.

(Σορρυ για της μη-ρομαντικες αναγνωστριες για αυτο το βαρετο κομματι... αλλα εβγαλα το αχτι μου.)