M A T T
Δεν θυμαμαι πως βρεθηκα εδω, δεν θυμαμαι γιατι, δεν ξερω ποσο καιρό βρισκομουν ξαπλωμένος εδω, μεσα σε αυτον τον τον λευκο θαλαμο, αλλα ενα ξερω σιγουρα και αυτο ηταν πως ηθελα να την δω.
Ηθελα να μαθω αν ειναι καλα... αν ειναι ζωντανη.
Τι ηλιθιος που ημουν, ηξερα πως ειναι επικίνδυνο να την εχω κοντα μου, αλλα εγω συνέχιζα να περιτριγυριζομαι γυρω της.
Και αυτη, οσο και αν την προσβαλα, οσο και αν την μειωνα μεσα στο μυαλο μου δεν επαυε να με ελκύει.
Αυτο το πείσμα της, η ομορφιά και ο χαρακτηρας 5χρονου που ειχε ωρες ωρες με εκαναν να την θελω οπως δεν ηθελα καμια αλλη μεχρι τωρα την ζωη μου.
Πρεπει να την δω, πρεπει να δω αν ειναι καλα, μονο τοτε θα ησυχασω!
Ανασηκωθηκα αποτομα πανω στο κρεβατι κανοντας με να ζαλιστω για λιγα δευτερολεπτα λογω του τραυματος μου στο κεφαλι, αλλα υστερα απο λιγα δευτερα η ζαλη υποχώρησε.
Αποσυνδεσα απο πανω μου οσες παροχετευσεις μου ειχαν συνδεσει οι νοσιλευτες, εβγαλα απο πανω μου τα νοσοκομειακά ρουχα και εβαλα τα ρουχα μου που ηταν διπλωμενα στην μικρη πολυθρόνα που ηταν ακουμπισμένη σε μια γωνια του θαλαμου.
Και ετσι, αφου αλλαξα, βγηκα απο τον θαλαμο αρχιζοντας να κοιταω μεσα απο το γυάλινο περιθώριο που ειχαν οι πορτες που φανερωναν το εσωτερικο του καθε δωματιου και αφου δεν την βρηκα σε καμια απο αυτες, αποφάσισα να ζητησω βοήθεια απο μια νοσηλευτρια που περνούσε εκεινη την στιγμη απο διπλα μου.
"Ο θαλαμος στον οποιο βρισκεται η Karina Golden που βρίσκεται."
"Βρισκεται στην πτερυγα των V.I.P., θα στριψετε αριστερα και υστερα ολο ευθεία θα πατε. Ο θαλαμος με τον αριθμο 110 ειναι ο δικος της."
"Μηπως γνωρίζετε την κατάσταση της;"
"Ειχε ελαφριά εγκεφαλική αιμορραγία λογω του χτυπήματος της κατα την συγκρουση. Ειχε τεθει σε 4ωρη χειρουργική επεμβαση και τωρα περιμένουμε να ξυπνησει. Τιποτα δεν ειναι σιγουρο."
Tιποτα δεν ειναι σιγουρο... τιποτα δεν ειναι σιγουρο...
Τα λογια της επαιζαν σαν χαλασμένη κασετα μεσα στο μυαλο μου κανοντας με καθε φορα που επαναλαμβανοταν να ταρασομαι ακομα περισσοτερο.
YOU ARE READING
His 10 Rules [HTR]
Teen Fiction"Ψιψινα, κανονας 2ος!" Φωναξε αποτομα καθως προχωρούσε προς μια άγνωστη για εμενα κατεύθυνση, χωρις καν να γυρίσει να μου ρίξει μια ματια. "Ναι, ναι, ξερω! Να μην μιλαω, αλλα πως θες να μην διαμαρτύρομαι απο την στιγμη που με εφερες σε αυτο το... γι...