Şeytan - Aşk - Oyun

Hazırım...

******Arkadaşlar kitabın en başında söylemeyi unuttuğum bir şey var,bildiğiniz üzere bu kitap Amerika'da geçiyor :DD e haliyle kız ingilizce biliyor ancak söylenen şarkı Türkçe o yüzden anlamıyor. :DDD:D********

Bella ışığı söndürüp yanıma geldi ve yorganın altından beni kollarıyla sardı. Başımı boynunun altında sakladım ve hıçkırıklarımı bıraktım. Saatlerce ağladım. Beni yatıştıran biricik kardeşim, onun değerini bir kez daha fark ettim, onun için ölürdüm.

"Artık ağlama Eliz, lütfen. Herşey düzelecek göreceksin. O..." Derin bir nefes aldı. "O senden daha iyisini bulamaz. Yarın sana merhem falan alırız bir şeyciğin kalmaz. Üzülme, bebeğim." Yıllardır, almadığım aile sevgisini bana veriyordu. Asla ihanet etmeyeceğinden emin olduğum biriydi, bana asla arkasını dönmeyeceğini bildiğim biriydi.

"Beni sevmesini beklemek aptallıktı."

"Seni önemsiyor, önemsemese mesaj atarmıydı?" Her seferinde aynı sahne karşıma çıkıyordu, o Eldan'ı gerçekten seviyordu ve benim ondan uzak durmamı istiyordu. Ama bilmediği bir şey vardı, ben onu seviyordum. Düşünceler aklımı kemirirken zihnim kendini boşladı ve koca bir karanlık, beni esir aldı. 

Gözlerimi aniden ardına kadar açtım. Tekrar aynı koridordaydım koridorun ucundan gelen bir ses vardı. Bir şarkı mırıldanıyordu biri... Şarkıyı daha önce hiç duymamıştım ama bende uyandırdığı his o kadar tanıdıktı ki sanki yıllardır bu şarkıyı dinliyordum. Sese doğru yürümeye başladım. Bilmediğim kullanmadığım bir dildi bu ancak çok tanıdık geliyordu. İstesem anlayabilecek gibi hissediyordum. 

Bu dünya sevgiye aç, bu dünya korunmaya muhtaç. Sakın korkma küçük kızım, her şeyin bir zamanı var. Zaman dakikalarla ölçülür. Su ateşle savaşırken, aydınlık karanlıkla boğuşur. 

Bu tanıdık mısralar o kadar yakın geliyordu ki. Kalbim hızlı hızlı çarpıyordu. Bu hiç duymadığım kadının sesi kalbimde daha önce hiç farketmediğim bir duyguyu uyandırmıştı. Yavaşça aydınlığa çıkarken gözlerim kamaştı. Bir kahkaha duyulunca yerimden sıçradım. Bana benzeyen kız tekrar karşımdaydı.

"Blah blah blah, çok saçma. Ateş suyu yener karanlıkta seni yutar gider." diye devam etti kız şarkıya. Ona ters ters baktım. Artık ondan korkmuyordum o da sadece bir rüyadan ibaretti.

"Sen hala burdamıydın?" Dedim dalga geçermişçesine. Kız bir kahkaha daha attı.

"Yakın zamanda gidiceğim." Dudağını büktü  ve bana dalga geçermiş gibi baktı. "Bana artık engel olacak pek bir şey kalmdı, sanırım içinde ki koruyucu uyanmayacak ve sende öleceksin. Ne yazık..."

"Uyanmazsa bana iyilik yapmış olur."  Diğer taraftaki siyah sudan kapı titredi ve içerden uyuyan bir kız süzüldü. Bana o kadar çok benziyordu ki.

"Allah aşkına benim beynim kaç parçaya bölündü? Bu ne her kapının ardında bir ben mi varım?" Dedim. Kız tekrar güldü, ne gıcık ya!

"Bana yardım ediyorsun, Eliz..."

"Madem öleceğim, lütfen bir an önce öldürde kurtulayım. Hayatım iğrenç. Ailem berbat. Hoşlandığım çocuk benden nefret ediyor. İnsanlarda öyle."

"Dileğini gerçekleştireceğim, Eliz. Sana en güzel ölümü verceğim." Aniden saçlarım uçustu ve boynumdan soğuk bir nefes geçti. Korkuyla arkamda ki karanlık boşluğa baktım. Kimse yoktu. Kıza geri döndüğümde kız kaşlarını çatmış, etrafa bakınıyordu.

"Darren'ı artık sevmiyor musun?" Dedi etrafı tarayarak.

"Seviyorum, ancak artık vazgeçmem gerek." Dedim. Bir an bana baktı ve sonra karanlığa geri döndü. 

"O zaman sorun kalmadı." Dedi gülümseyerek. Tek kaşımı kaldırdım. "Darren seni öldürmeme engel oluyordu biraz da." Kaşlarımı çattım. "Ama artık önemli olmadığına göre, seni öldürebilirim." Dedi ve geçen sefer ki gibi bana yaklaştı. "Hazır mısın?" Evet manasında başımı salladım. Gözlerimi kapadım ve herşeyin bitmesini istedim. 

Bu dünyada adalet yok. Bir yalan bile atmadan, yalancı; bir kötülük yapmadan, kötü  oluyorsun. Sevilmiyorsun, verdiğin değeri geri alamıyorsun. Bir an geliyor, senin için değerli olan bir ikikişiyide gözün görmüyor. Ölmek en güzel çare gibi görünüyor. Sesiz bir karanlığa yatıyorsun, küçük bir acıdan sonra bir hiç gibi geliyor o çektiklerin. Yediğim dayaklar, küfürler, acılar... Hepsi yok olacaktı.

Belkide gerçekten bir huzuru tadacaktım sonunda. Karanlığın beni alıp götürmesini izin verirsem belki de daha iyi olacaktı. Belki de vazgeçmeliydim artık... 

Gözlerimi açtığımda bir ışık beni kör etti, sanırım hikayemin sonu böyle bitecekti.

-Devam Edecek-