Şeytan - Aşk - Oyun

Artık Abim Değilsin!

" Ne yaptığını sanıyorsun sen?!" Arkamı döndüm. Ağladığımı görünce ya şaşırmasını ya da biraz yumuşamasını bekliyordum ama o bana bağırmaya devam etti. "Bunu yapmana ne gerek vardı? Nasıl onu ağlatırsın?" Suçlulukla başımı eğdim. Bana nasıl bağırabilirdi? İlk defa onun bana bağırdığını duymuştum.

"Özür dilerim."

"Özrünü kabul etmeyeceğim, ondan dilemeni istiyorum." Eldan'a döndüm. Abimin arkasından bana yasrım yamalak gülüyordu, öfkemi dizginlemek için ellerimi yumruk yaptım. Ağlamam kesilmiş yerine az önceki öfkemin sadece bir kısmının bulunduğu nefrete dönmüştü.

"Hayır..." Abim bana sitemle döndü.

"Ne?"

"O or*spudan özür dilemeyeceğim."

"Eliz!"

"Ne, benim yerime onu mu seçeceksin?" Avazım çıktığı kadar bağırıyordum.

"Gerekirse evet." Frenleri tutmayan bir araba misaligeri doğru sendeledim. Darren beni belimden kavradı. Dayanak olarak ondan başka hiç bir şey yoktu. Bana bunu demişmiydi gerçekten?

"Benim yerime onu seçeceksin..." Aniden sesimde ki burukluk ona ulaştı ve hüzünle doldu.

"Eliz..." Elimi kaldırdım. Ve kolumun tersiyle gözlerimi sildim. "Onu seviyorum, lütfen, böyle yapma..." Artık geçiştiremeyecek kadar öfkem büyümüştü. Darren'a baktım onun durumu nasıldı ki? Eldan'a ölümcül bakışlar atıyordu. Eldan neye baktığımı anlayınca korkuyla Deniz'in arkasına saklandı. Abime hışımla döndüm.

"Seviyormusun? Seviyormusun?! Bana ihanet edecek kadar mı, benden vazgeçebilecek kadar mı seviyorsun? Sevgilisi olan birini nasıl olurda bana tercih edersin. Sen benim abimsin, Deniz. Bir insan nasıl olurda, kardeşini bir kız için bir kenara fırlatır. Bunu bana nasıl yaparsın, Deniz.?.." Gözyaşlarım, titreyen sesimle beraber akıyordu. "Bana bunu tekrar nasıl yaparsın? Sonuçlarını bilmiyor musun? Bana neler yaptığını bilmiyormusun? Canımı acıtmaya hakkın yok senin, zaten yeterince canım acıyor. Herkez ve herşeyde ikinci sıradayım. Sence bu çok mu güzel bir şey. On altı yıldır bu dünyadayım ve lanet olsun ki her aldığım nefes beni artık daha da yoruyor. Babam dediğim şerefsizden dayak yemekten. Anne dediğim kadının benden iğrenmesinden. Kız kardeşim dediğim kızlarla iki yıldır neredeyse hiç konuşmamalarından bıktım. Benden nefret etmelerinin nedeni ne? Söylesene abi! Neden ben doğdum ki? İnsanların benden nefret etmesi için ne yaptım. Yediğim her tokat beni duygularımdan uzaklaştırdı. Bir evde köpek olmak ne demek biliyormusun? Hayır, çünkü ben hariç evdeki herkes seviliyor. Annemin, babamın size sarılıp, gururla adınızı söylerken gördüğümde içim cız ederdi. Buna rağmen hep kaçıp sana sığınırdım. Hayattımda tutunduğum, ışığımı bulduğum tek insandın abi. Ama artık şundan eminim..." Derin bir nefes aldım. "Sen artık benim abim değilsin. Artık sana sığınmayacağım ve senden yardım istemeyeceğim." Son gözyaşımda yanağımdan akıp gitti. "Ve bu da sana anlatacağım son şey. Son bir kaç gecedir, rüyalarıma hep bir kız giriyor, biliyor musun? Bana çok benzeyen ama gözleri kırmızı olan bir kız, başlarda ondan hep korkuyordum, çünkü benim öleceğimi söylüyordu, kendi ellerinle öldüreceğini söylüyordu ama artık ondan korkmuyorum. Çünkü sanırım beni öldürmesi en iyisi." Darren'ın kollarından kurtuldum. Abim bana üzgün bir şekilde bakıyordu, ona doğru yürümeye başladım.

"E-Eliz ben özür...özür dilerim. Gerçekten çok özür dilerim." Boynuma taktığım abimdede bir benzeyeni olan kolyeyi kopardığım, yere fırlattım.

"Özür dilemek için çok geç, içimde ki kapıyı kırdın, Deniz." Dedim arkamı dönüp Darren'ın yanından patikaya doğru yürüdüm. Bir kaç saniye sonra bir ağacın kenarına oturdum ve aklımı toplamak için yere çömeldim. Az önce biriyle kavga etmiş, kalbimden abimi atmış ve garip şeyler görmüş, üstüne üstlük hayali kapımın kırıldığını hisetmiştim. Başımı bacaklarımın arasına sıkıştırdım. Bir kaç saniye sonra Eldan'ın yalvaran sesini duyup, başımı kaldırdım.

"Ne demek ayrılıyorum, biz konsey onayıyla çıkıyoruz... Benden ayrılamazsın."

"Onların canı cehenneme! Artık katlanılamaz oluyorsun. Her geçen gün senden daha da iğreniyorum."

"A-"

"Oyun bitti." Diye bağırdı arkasını dönüp, Eldan'a. Eldan dişlerini sıkarak bana baktı.

"Hayır daha yeni başlıyor..." Yerimden fırladım, hala daha öfkeden köpürüyordum.

"Tekrar bir dokuzuncu sınıfa dövülmek istiyor musun?" Bana ters ters bakınca üstüne yürüdüm ama Darren beni kucakladığı gibi yürümeye devam etti. Çırpınan bir bebek gibi kolları arasından kaçmaya çalışıyordum ama beni gayet kolaylıkla taşıyordu. "Bırak beni."

"Sabit dur , dizin hala kanıyor." O diyene kadar dizimin kanadığını bile görmemiştim. Ona baktım, o ise dümdüz karşıya bakıyordu. İki katı bir ağırlık taşıyan birine göre oldukça hızlı ve nefesi düzenliydi. Bana mavi gözleriyle bakınca, bütün herşeyi tekrar unuttum.

Işığımı kaybetmiştim, koruyucumu kaybetmiştim, insanlar tarafından nefret ediliyordum, yaşamak saçma ve yapmacıktı, bu yüzden Darren'ın gözlerinde kendime yeni bir dünya yarattım...