Seventeen.

116 9 2
                                    

Niyaya ako ni Minhyung na sumabay sa dinner table nila sa baba. Gabihan na kasi, at ayun nga, mukhang mabait na siya dahil sa pinagsasabi ko kanina.











Kung ako din naman kasi ang ama ng mga batang yan, ayoko ding mawala sila sakin. Ang cute nila, at biyaya sila ng diyos.














Sinasabi ko na nga ba at mabait yang si Minhyung. Ni hindi pa nga niya ako sinasaktan simula ng dumating ako dito.










Bigla ko namiss si Mark. Every time na tinititigan ko siya, diko maiwasang makita yung tao sa kanya. Kamusta na kaya siya?









"Dito kakain si Jaemin?" Tanong nung kambal sa tatay nila at tumango naman si Minhyung habang nakatingin sa kanila. Napatalon naman sa tuwa yung dalawa pero agad ding hinawakan ni Minhyung si Kera dahil mahina nga ito.




Kararating lang namin ni Kyulkyung kasi sa dinner table nila at ayun na nga. Sasaluhan ko sila.




"Upo na." He smiled kaya nagsiupo naman kami. Bale kasi pati yung ibang tauhan niya kasalo pala, at katabi ko yung dalawang bata dahil hinayaan sila ni Minhyung na pumunta sakin.







Nagsimula na kaming kumain sa katahimikan. Ang awkward.





Pero di rin nagtagal ay may dumating na isang tauhan niya na nagbow sa kaniya.





"May nasagap po akong detalye tungkol sa nawawala niyong kapatid." The man said.





Pati naman ako ay napatigil sa puntong iyon dahil nacurious ako.










"Nasaan siya?" Usisa ni Minhyung.






"Eastern Point." The man answered.









Taga doon Ako!













Nahuli ko ang pAgtingin ni Minhyung sakin.









Its meaningful.
















Nakita ko siyang napalunok.










"We'll talk about that later." Sabi niya kaya umalis nalang iyong tauhan niya at nag iwas siya ng tingin sakin.











"Is it Mark?" I said in a sudden. Trying to fix my conclusion.










Kamukha niya si Mark. Kaboses niya. Maaaring kapatid o kambal niya yun diba?








"No." He said blankly.





Tiningnan ko siya. He is not bothered at all.






"Wala akong kilalang Mark." He continued.







Napabuga ako ng hangin. Mali ang calculations ko. Haaay.










Mukha naman kasing nagsasabi siya ng totoo.









Pero bakit ganun? Iisa ang mukha nila ni Mark. Iisa ang boses. Posibleng kapatid niya talaga ito, posible ding hindi.










Nagpatuloy lang ako sa pagkain. Hanggang sa natapos na at ihinatid ako ni Minhyung sa kuwarto.





"Minhyung." I called for him bago pa niya maisara ang pinto.






Overplay S3: CoartadaTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon