Overplay S3: Coartada

Thirty Six.

Papikit pikit na ang mata ko ng malaman kong nasa entrance na ng hospital sina Minhyung at mga bata. Wala pa kasi akong tulog pero kailangan kong manatiling gising dahil ako yung di makatulog.

Iniwan ko muna sila Herin kay Mark at bumaba kami ni Chenle para salubungin sina Minhyung. Nasa malayo palang ako ay nakita ko na sila habang nilalagay sa wheel chair si Kera.

"Minhyung." Tawag ko sa kanya pagkalapit namin sa kanila. Tiningnan niya ako bago niya tinapunan ng tingin si Chenle.

"Chenle. Kaibigan ko." I pat chenle's shoulder habang ipinapakilala siya kay Minhyung.

"Hi." Minhyung smiled.

"Siya yung kambal ni Mark. And his kids, here are Rei and Kera." Wika ko kay Chenle at tumango tango lang ito.

"Tara na po." Yaya nung nurse na nagtutulak sa wheelchair ni Kera. Tumango lang si Minhyung at dumiretso na kami sa operating room kung saan sasalinan si Kera ng dugo ni Mark.

Mabuti at malapit din sa kuwarto ni Mark iyong operating room ni Kera. Habang nag uusap ang Doktor at si Mark ay ramdam ko ang kaba ni Minhyung habang pinapatahimik sila Rei na kanina pa tanong ng tanong kung sino ba daw si Mark.

Pero ako, naeexcite ako. Alam kong magiging mabuti ang pag uusap nila.

At ng umalis ito ay nanatili ang lahat na tahimik.

Bahagyang napatingin si Mark sa kanya at tumingin si Minhyung sakin.

"Dali na." I winked at him at nakita kong umirap siya sakin.

I chuckled.

Pero bago pa siya makapagsalita ay nagsalita si Rei, "Bakit kamukha mo Daddy namin?"

Napatingin sa kanya si Mark sabay ngiti at kamot sa ulo niya. "Kakambal ko kasi tatay mo kaya kamukha niya ako."

"Dito ka Rei saglit." Hinila ko si Rei at bahagya kong tinulak si Minhyung papalapit sa kapatid niya. Nakatingin lang din si Chenle sa dalawa na parang matatawa ito.

Kasi naman. Si Minhyung na mayabang at maasar na napakaangas di yata ngayon alam gagawin ngayong nasa harap niya kapatid niya.

Ang cute lang nila.

"Hello, long lost brother." Mark forced a smile at bigla niyang hinila si Minhyung kaya nagulat ito. Lalo ng yakapin siya nito ng mahigpit. Iyong manly na yakap, siyempre.

Then, Mark's eyes started to produce visible tears na nagpangiti sakin.

Si Minhyung naman para namang hindi alam ang gagawin dahil super surprised siya sa ginawang aksyon ng kakambal niya.

Aww. I know they missed each other. :'>

"Mark, sorry." Minhyung sniffed. Meaning, nagiging emosyonal din ito, pero hindi naman siya umiiyak talaga.

"N-no. Dont be." Mark hissed him.

Nakangiti lang ako habang nakikita ko silang nagiiyakan.