Twenty Nine.

110 10 2
                                    

"Its not about wasting time, Jaemin. Its about thinking." Minhyung said na lalong nagpainit ng ulo ko.


"Hanggang kailan tayo mag iisip? Look. Kung dinukot sila, di ka ba natatakot para sa kapatid mo? This is so terrifying. Natatakot ako. Iniisa isa nila sila Jeno tapos isusunod pa ata ang mga kaibigan ko." Sumbat ko.


"What do you mean your friend? Magkaiba kayo ng tropa nung Jeno?" He looked back at me.



"Oo. Dati. Nung di pa kami nun close, sila ng kambal mo ang magkakatropa. Ako, sila renjun ang kasama ko. Tsaka yung singkit kanina." I explained.



"Hmm. Okay. Let me figure out something." Sabi niya sabay upo sa couch.




Nakatingin lang ako sa kanya habang nag iisip siya.




"Kung dinukot nga sila, maaaring may isa sainyo ang pinakatarget at ihuhuli niya ito. Puwede ding hindi sinasadya na sila talaga ang makukuha. Nakakatakot to kasi baka di na natin sila makitang buhay pa." He said seriously.





"Wag mo akong tinatakot." I said looking away.



"Sana nga hindi." Sabi naman niya.














Naipa-blotter na sa police station iyong tungkol doon at nagsisimula na daw silang mag imbestiga tungkol rito.












Pero di ako makakalma.









Namimiss ko na si Jeno. Nag aalala na ako sa kanila.












Si renjun din.














"Shower lang ako." Sabi niya bigla kaya tiningnan ko siya at nginitian lang. Umalis naman siya at pagkaalis niya, nagtanggal ako ng sapatos at medyas saka iniligpit ito. Pumunta ako sa closet ko habang nagtatanggal ng damit saka ako naghanap ng damit.





Bago pa man ako makapagsuot uli, humarap ako sa harap ng salamin at napansin ang payat kong katawan. Bakit sila Mark at Jeno, may mga abs at muscles sila ako wala? Pare pareho naman kaming may mga exercises every morning. Haaay.









Namiss ko lang sila lalo. Nagsuot na ako ng damit at naupo sa kama.













Mga ilang minuto ang nakunsumo ko sa paghiga hanggang sa narinig ko ang pagring ng telepono. Kaya bumangon ako at sinagot iyon.









Pero walang sumasagot. Empty background.









Nung una, naweirduhan lang ako. Pero ng tumagal, tumindig na ang balahibo ko.








I put the phone down saka tumakbo sa pinto at agad na binuksan iyon.









But i found the space empty.










Lumingon lingon ako sa paligid pero normal lang naman ang kapaligiran. Until i saw a piece of little box in the ground.








Kinuha ko iyon at pinagmasdan.










"Na Jaemin's." Pagkabasa ko sa ibabaw nito kaya isinarado ko ang pinto saka ako dumiretso sa kama at inilapag iyong box.











"What is that?" Suddenly, Minhyung asked. Nakalabas na pala siya ng shower room.


"Nakita ko sa labas ng pinto. And i think, this is not just a missing box. Its intended for me." Sabi ko habang pinapakita yung pangalan ko sa ibabaw nito.









Overplay S3: CoartadaTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon