Thirty Nine.

112 12 3
                                    

Napatitig ako sa himpapawid. Mataas ang sikat ng araw, maaliwalas ang kalangitan.











Hindi pa masakit ang sinag ng araw, at malamig ang hampas ng hangin na dumadampi sa mukha ko.









Napalingon ako sa paparating. Bahagya akong ngumiti.




"Sorry. Ngayon lang." Minhyung said habang akay akay niya iyong dalawang cute niyang anak.

"Okay lang." I smiled at him.






Isang linggo na ang lumipas, simula ng mawala siya sa amin. Sa akin at sa mundo ko.







Isang linggo na ding durog ang puso ko at pumapayat ako.





Hindi na ako makatulog at makakain.






Di na ako makaiyak. Di na ako makatawa.





Para na akong robot. Wala na akong nararamdaman.





Kung ganito lang pala kasakit ang magmahal, dapat pala diko nalang nakilala si Jeno.







Masyadong masakit. Sobra.







Tiningnan ko iyong kaliwang pulsuhan ko at ngumiti ng mapait habang nakatitig sa bandage.







Oo, nag attempt akong magpakamatay sa sobrang sakit at lungkot but Minhyung stopped me. Nasugod ako sa hospital at heto, nandito pa din.









Sobrang sakit. Sobra.









Lagi nalang siya nasa isip ko. Hindi ko na kilala sarili ko dahil sa pagkawala niya.







Parang wala na din akong pakialam.





Kinakausap ako nila Chenle pero mistulang wala daw akong naririnig.





Para na din akong namatay. Para akong zombie.









Parang biglang naglaho yung dating ako.













"Magsisimula na. Tara na." Yaya ni Minhyung habang nakasunod sila Mark sa kanya at sumama na din ako sa kanya.








Burol na ni Jeno ngayon. Sa sobrang sakit, nakaitim ang lahat ng maghahatid sa kanya sa huling hantungan.





Tiningnan ko sila Haechan at Chenle habang nasa sasakyan sila na isa, dahil mag aalaya daw sila ng tugtugin para sa namayapang si Jeno. Hindi pa man nagsisimula ay lumuluha na si Haechan.







At dun, nagsimula na ding bumagsak ang luha ko.










And then, we started marching off.










Bahagyang dumilim ang langit. Hindi man umulan ngunit napangiti ako dahil kahit na ganun ay gumawa ng paraan ang Diyos para protektahan kami. Parang sinilungan niya kami.




Rinig na rinig ko ang panginginig ng boses ni Haechan habang kumakanta ito. Pati na din ang hagulhul ni Maam Lucy at kaunting iyak ni Mark at ni Koeun.








Like them, i cant imagine the fact that he is already gone at sa ganung paraan pa.






Mahal na mahal ng lahat si Jeno. Kasi mabuti siyang tao.







Overplay S3: CoartadaTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon