Overplay S3: Coartada

Eighteen.

I heard a lot of soft chuckles around when i felt my world was dark, and my head was a bit heavy.

Napamulat ako ng mata at bumungad sakin ang puting espasyo at may nakita akong light bulb sa gitna nito.

Doon ko nalamang nakatitig pala ako sa puting kisame at nasisilaw na ako sa light bulb na yun.

I looked around and i saw just white walls, table, and a couch.

"Ayoko niyan, Kera! Masakit ka kumurot eh!" And then, kiddy chuckles were heard. Nilingon ko sila at nakita ang dalawang pamilyar na hitsura ng mga bata.

Napangiti ako ng makita silang naghahagikgikan at nagkukurutan.

Minhyung's twins.

Dahan-dahan akong umupo kahit na lalong sumasakit ang ulo ko. Napahawak ako dito at naramdamang may bandage sa may left part, malapit sa tenga ko.

Naalala ko, nauntog nga pala ako nun. Nung sa sunog.

"Jaemin!" The two kids ran towards me at iniakyat muna ni Rei si Kera sa kama bago siya sumunod.

Yumakap si Kera sakin. "Are you okay now?"

"Yes. Where are we?" I asked.

"Nasa bahay namin." Biglang bumukas ang pinto at iniluwal nito si Minhyung.

May mga sugat sugat siya sa mukha at braso pero ayun, guwap-

Did i say something? Wala diba? Wala.

"Daddy!" Rei run towards him at yumakap sa kanya. Ibinaba ko naman si Kera dahil mukhang gusto niya din ang yumakap sa daddy niya.

Pero teka, bahay niya to? Eh ano niya yung nasunog na bahay?

"You're hungry?" Tanong niya bigla sakin.

"Ah- hindi." I said. After saying that, biglang tumunog ang tiyan ko sign na nagugutom na ako. Biglang tumawa si Minhyung.

A precious laugh.

What the heck.

"Teka lang ha? Magdadala ako ng pagkain mo dito." He said as he pull his twins off from the room hanggang sa nawala na sila sa paningin ko.

Tiningnan ko ang sarili ko at bago na naman ang suot kong damit. Naalala ko iyong paa kong nabagsakan nun sa sunog kaya dahan dahan kong iniangat ang kumot at tiningnan ang paa ko.

Nangingitin iyong para na nadaganan dahil sa pressure siguro pati na yung apoy na dumampi dito.

Makakalakad kaya ako?

"You seemed bothered." He came in again, hawak ang isang food tray.

Inilapag niya iyon sa mesa at naupo siya sa couch.

"Bahay mo to?" I asked him.

"Oo." He smiled.

Takang taka akong nakatingin lang sa kanya.