TEK BEDEN(TAMAMLANDI)

haber

"U uyanıyor koşun hadi"
Ahh başım çatliyordu bir de yetmemis gibi başımda bağırıyorlardı.sinirle actigim gözlerle çevremi süzdüm.
Tüm olanlar gözümün önüne geliyordu.b ben ne yapmıştım.ona zarar vermisttim.
"O o nerde"
Ayaklanmaya kalktıgımda karnımdaki ve sırtımdaki acıyla inleyerek yattigim yere geri düştüm.
"Sakin ol baturay."
Ela beni anlamıyordu kimse anlamıyordu.b ben ona en büyük zarari ben verdim.benden nefret edecekti.onu kaybedemezdim.yeni kavuşmuşum eger kaybedersem yaşayamazdım.
"Bana doğruyu soyleyin lutfen o nasıl nerde"
Herkes kafasını eğmiş bana bakıyordu.
"N neler oluyor biri konuşsun artik!!
Neden herkes susuyor.o ona bir sey mi oldu söyleyin!"sesim güçlü ne kadar çıkabiliyorsa o kadar çıkıyordu.
"E elmira gitti batu.biz üzgünüz onu durduramadık "
N ne demek gitti.beni bırakıp nasıl gider.gözümden düşen  yaşa engel olamadım.
"Kagida sadece hoşçakal yazmış ve gitmis"
"Hemen adamlari yolla onu bulsunlar anladınız mi bulsunlar"
Artık sesim güçsüz ve kısık çıkıyordu.
Nefes alamıyordum.yan taraftaki tedavi masasını yere firlattim.vücudum titremeye başlamıştı.odada yankılanan dit dit dit sesi her yeri sarmıştı.en son duyduğum sey "doktor doktoru cagirin ona ne oluyor!"

"Hepsi hepsi senin yüzünden!senden nefret ediyorum.baturay burkay tum herseyinden nefret ediyorum.hayatimi mahfettin sen!"
"Ha hayir elmira boyle soyleme lütfen.beni birakma ne yaparım sonra l lütfen."
Kımıldayamıyordum.oldugum yerde kalmistim.ayaklarimi tabana yapistirmislardi sanki.o benden gittikce uzaklasiyordu.gitme gitme diye bagiriyordum ama sesimi ben bile duyamiyordum.

"Uyan batu sadece kabus uyan"
He he he nefes nefese kalmıştım.kalbim hala acıyordu.o beni terk edemez gidemezdi.aglamaya başladığımda ilk kez boyle hüngür hüngür ağlıyordum.bizimkiler bana şaşırmış bir o kadar üzgün bakislarla bakiyorlardi.benim hicbir sey umrumda degildi suan .kaan a sarılmış ağlıyordum.
Kapı çalmıştı.iceriye giren babama baktığımda bakışlarımı yana cevirdim.beni boyle güçsüz görsün istemiyordum.yanıma gelip sarıldığında donup kalmıştım.kulağıma fısıldadığı şeyle ben de sarılıp ağlamaya başladım."benim yanımda güçlü durmana gerek yok oglum.her seyi duydum.elmira gitmiş.onu senin icin arayacağım."
Birbirimize sarılmış ağlıyorduk.
Yarim saat sonra beni tek bırakmalarını söyledim.yarın taburcu olacaktım.tek sevindiğim taraf buydu.
Kendimi uykuya teslim ettim.

"Baturay oglum kalk biraz bir seyler ye.az sonra taburcu olacaksın hadi."
Babama ne kadar yemeyecegimi soylesem de ısrar ediyordu.nasil bir sey yememi bekliyorlar anlamiyorum ki.kapı çaldığında o tarafa döndük.gelen bizimkilerdi.can konuşmak icin dudaklarını aralamıştı.
"Oglum yine iyisin bak çıkış islemlerini hallettim.gidebiliriz"
Zar zor gülümsediğinde hepsinin gülüşlerinin ardındaki hüznü görebiliyordum kimi kandırıyorlar ki...
Yine evime gelmistim.onunla yaptığımız her sey yine gözümde canlanırken aglamamak icin kendimi zor tuttum.biraz yalniz kalmaya ihtiyacim vardı.onları zar zor evden yolladıktan sonra aklıma gelen şeyle kaan a döndüm.
"O şerefsiz nerde!"
"O mu onu depo ya attik.yaninda selin de var.!
Iste bu güzel haberdi.